ปั๊ง!!! 0

 

เสียงประตูเหล็กถูกงับเข้าอย่างรวดเร็วหลังจากเป้าหมายสำเร็จ ส่งผลให้เกิดเสียงที่ดังกังวานสะท้อนกับผนังห้องสี่เหลี่ยมและสะท้อนก้องยาวเป็นทางด้านนอก 0

 

ตามมาติดๆด้วยเสียงของบางอย่างพากันวิ่งกรูเข้ามาชนกับกำแพงหนาและเหล็กบางส่วนของประตูอย่างดัง 0

เสียงขูดขีด ตะกาวและน้ำเสียงแหบแห้งไร้ชีวิตชีวาครวญครางเสียงต่ำจากด้านหลังของประตู ดังอย่างต่อเนื่องพร้อมๆกับเสียงหอบหายใจของคนต้นเหตุที่พึ่งวิ่งฝ่าพ้นเงื้อมมือของศพเดินได้ด้านนอกมาอย่างฉิวเฉียด 0

 

ฮ่าา! แฮ่กๆ 0

"เกือบไปแล้ววุ้ย..ฮ่าาา~" ร่างสูงก้มลงท้าวเข่าตัวเอง หอบหายใจถี่รัวโดยที่ยังไม่ได้เอ่ยทักทายเจ้าของห้องเลยสักแอะ 0

 

กู๊ดรู้สึกโล่งใจอย่างมากที่อีกฝ่ายไม่ได้รับบาดเจ็บเลย แต่น่าแปลกที่อยู่ๆก็มีความรู้สึกที่ไม่บ่อยนักที่จะเป็น แล่นเข้ามาจนทำให้ภาพโดยรอบของเขาดับวูบลงชั่วขณะ 0

เรียวขาสั่นคลอนโงนเงนไปมา ฝ่ามือปัดป่ายหาที่เกาะแล้วก็ดูจะคว้าได้แค่ลม เสียงหายใจติดขัดฟังดูทรมาน 0

ร่างกายสูงโปร่งทำท่าจะล้มลงไปกองกับพื้น แต่ถูกวงแขนกว้างที่อยู่ไม่ไกลนักพุ่งเข้าประคองร่างไว้ไม่ให้ตก 0

แค่ก! แฮ่กๆๆ 0

 

"อะไรฟะ คนที่เหนื่อยควรเป็นคนที่วิ่งมาแบบกูไม่ใช่รึไง.." 0

"กู...ตื่นเต้น...กลัวมึงจะโดนมันกินก่อนจะถึงห้องกู- แค่ก!!" 0

ชายหนุ่มร่างสูงผมยาวสะดุ้งเล็กน้อยที่น้ำเสียงของเพื่อนตัวเองตัดไป ตามมาด้วยเสียงไอแห้งๆที่ดูจะไม่ดีเท่าไหร่ 0

พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวันก่อนเจ้าตัวพึ่งมาบอกตนเอง ถึงสุขภาพร่างกายที่ไม่สู้ดีนักของเขา 0

มือหนารวบดึงร่างที่ก้มโค้งเหมือนจะร่วงลงพื้นในอ้อมแขนของเขาอยู่ให้ยืดขึ้นเต็มความสูง กระชับวงแขนให้ชิดยิ่งขึ้น โอบกอดร่างนั้นไว้ ฝ่ามือสองข้างทำหน้าที่ปลอบประโลมคนตรงหน้าให้ใจเย็นลงด้วยการลูบหลังเบาๆ สูดหายใจเข้าลึกและผ่อนพ่นลมที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วออกมา 0

 

"ชู่วว ใจเย็นๆมึง กูยังไม่อยากเห็นมึงช็อกสลบไปต่อหน้าต่อตากูหรอก" 0

ชายหนุ่มผมโทนสว่างบัตเตอร์สก็อตนิ่งค้างไปจังหวะหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆปล่อยให้ร่างกายเอนอ่อนลง นับจากส่วนสูงแล้ว คางของกู๊ดสามารถเกยไหล่อีกคนได้อย่างพอดิบพอดี 0

 

ไร้ซึ่งบทสนทนาอื่นใด อากาศโดยรอบเริ่มคงที่ ทั้งสองยังคงกอดกันอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน ลมหายสม่ำเสมอเป่ารดต้นคอของคนที่ยืนนิ่ง สายตาจดจ้องไปที่ช่องของประตูที่ยังคงมีผีดิบเนื้อตัวน่าสยดสยองยั้วเยี้ยเต็มไปหมด 0

รันสังเกตุพฤติกรรมของซอมบี้พวกนั้นว่าจะทำอย่างไรต่อไปหากพวกเขาไม่ได้ขยับหรือแสดงท่าทีหวาดกลัวออกมา เสียงของพวกมันไม่ได้เอิกเกริกเหมือนตอนแรกที่วิ่งฝ่าเข้ามาใหม่ๆ มันไม่ได้แตกตื่นแต่ยังคงจับกลิ่นกายของมนุษย์ได้ มันถึงยังคงอยู่เฝ้าหน้าประตูอยู่แบบนั้น 0

 

อีกด้าน กู๊ดไม่ได้สนใจพฤติกรรมของซอมบี้ด้านหลังของเขา หลับตาลง ท่าทางสงบนิ่งราวกลับทะเลสาปในช่วงเวลากลางคืน 0

มีเพียงแค่ความคิดของเขาที่รู้... 0

 

เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่างข้างในใจของเขาที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน เหมือนเปือกของเกาลัดที่หากไม่กระเทาะให้แตกออกก็จะไม่สามารถชิมรสชาติข้างในได้ 0

สิ่งนั่นคือความรู้สึกที่ซุกซ้อนอยู่ในส่วนใดส่วนหนึ่งของใจ และถูกปิดผนึกไปนานแสนนาน 0

 

เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนเปลือกของมันพึ่งถูกกระเทาะจนแตกออก...เขาพึ่งรู้ว่าแท้จริงแล้วตนปรารถนาสิ่งนั้น 0

 

รัน ค่อนข้างฮ็อตในหมู่เพื่อนๆรุ่นเดียวกัน รุ่นน้องหรือรุ่นพี่ไม่ว่าจะคณะเดียวกันหรือต่างคณะ นั่นเป็นเหตุผลยืนยันอย่างดีว่าเจ้าตัวนั้นเหมาะสมกับตำแหน่งเดือนคณะวิศกรรมศาสตร์ สาขา คอมพิวเตอร์ และกู๊ดเองก็เป็นคนเสนอชื่อของรันขึ้นประกวด 0

มีสาวสวยมากมายเข้าหารันเพื่อหวังอะไรบางอย่างจากเขา ไม่ว่าจะความรัก ชื่อเสียง หน้าตาทางสังคม เงินทอง รวมไปถึงเรื่องอย่างว่า และก็จะโดนเพื่อนของเขาปัดตกไปซ่ะส่วนใหญ่ จะมีก็แต่คนที่เจ้าตัวถูกใจและเข้าหาเองเท่านั้น 0

. 0

และเขารู้ว่าถ้าตนเป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นก็คงถูกปฏิบัติไม่ต่างกัน.. 0

 

 

"หลับแล้วหรอ?" 0

น้ำเสียงนุ่มทุ้มแต่สัมผัสได้ถึงความเยือกเย็นเรียกให้กู๊ดหลุดจากภวังค์ความคิด 0

กู๊ดค่อยๆผละออกเงียบ ไม่ได้พูดอะไรตอบ 0

 

"พูดอะไรหน่อยสิ แบบนี้มันอึดอัดนะ" 0

 

อาา นั่นสินะ 0

นี่เขายังยอมรับความจริงของตัวเองไม่ได้รึไง 0

 

"เริ่มเลยแล้วกันมึง กูพร้อมแล้ว" กู๊ดเดินผละออกมาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงนอนของตัวเอง ตัดสินใจหันหน้ามาเผชิญกับเพื่อนสนิท อ้าแขนออกรับแสดงถึงว่าเขานั้นพร้อมที่จะให้อีกคนทำเรื่องอย่างว่าแล้ว พูดจบก็ระบายยิ้มออกมาจนตาปิด 0

"เห้อ..." รันยกมือขึ้นนวดขมับของตัวเองด้วยความเหนื่อยใจ 0

เขาไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรทั้งนั้น รันภาวนาว่าหากวันนี้ผ่านไป ขอให้เรื่องในวันนี้อย่ามากระทบความสัมพันธุ์ของพวกเขาเลย 0

 

สองขาย่างก้าวเข้ามาใกล้ร่างสูงโปร่งตรงหน้าเรื่อยๆ จนเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายได้สำเร็จ 0

พวกเขาทั้งคู่ไม่ใช่คนที่ไร้ประสบการณ์ในเรื่องนี้ แต่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะล้ำเส้นที่ขีดเอาไว้ของกันและกัน 0

 

ริมฝีปากประกบเข้าหากันอย่างนุ่มนวล กู๊ดเลือกที่จะหลับตาลง ปล่อยให้บรรยากาศและทักษะการรบเร้าของอีกคนนำพาเขาไปยังจุดสูงสุด จังหวะในการจูบค่อนข้างที่จะเนิบนาบ รันไม่อยากรุกอีกคนหนักจนเกินไป เขายังคงเป็นห่วงสุขภาพของคนตรงหน้าอยู่เสมอ 0

รันยกฝ่ามือขึ้นมาประคองใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้ จัดแจงองศาให้เอียงพอดีกับขั้นตอนต่อไป เรียวลิ้นร้อนเลียริมฝีปากบางให้เปิดออก ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อและตักตวงความหวานจากด้านในโพรงปาก 0

กู๊ดตอบสนองรสจูบนั่นด้วยการยกแขนขึ้นมาคล้องคออีกคนไว้หลวมๆ 0

เสียงเฉอะแฉะจากจูบหอมหวานละมุนยาวนานดังขึ้นในความเงียบ เนื่องจากซอมบี้ที่เคยมีอยู่หน้าประตูไม่มีแล้ว 0

 

ถ้าต้องบอกว่าตั้งแต่มาถึงที่นี่รันตกใจกับเรื่องอะไรไปแล้วบ้างเขาจะตอบเลยว่า ซอมบี้ที่น่าจะมีแค่ในนิยาย บทความหรือหนังแนวเอาตัวรอด ลึกลับ แฟนตาซี มันกลับมีจริงๆและหลอกหลอนเขามาตลอดสามวัน การถูกฆาตกรจับตัวมาเล่นเกมส์ไร้สาระที่จะพูดว่าเป็นการทรมานเหยื่อซ่ะมากกว่าซึ่งโอกาสที่จะรอดน้อยมาก กับอีกอย่าง...เพื่อนสนิทของเขา 'กู๊ด' เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว...และยังเป็นคนที่สามารถมอมเมาเขาจนแทบจะบ้าได้เพียงแค่เพราะจูบกัน 0

 

อยากรีบใส่เข้าไปในตัวแล้วกระแทกแรงๆ... 0

 

เสี้ยววิเดียวที่ความคิดแปลกๆเข้าครอบงำจิตใจของชายหนุ่มร่างสูงที่ได้ชื่อว่าจะเป็นผู้คุมเกมส์ในวันนี้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขากำลังยันตัวเองขนานกับเตียงนุ่ม และภายใต้ร่างกายสมส่วนของเขาคือเพื่อนสนิทตัวเอง 0

"มันเจ็บนะ..ผลักมาได้ ถ้ากูหัวฟาดขอบเตียงขึ้นมาจะทำยังไง..." เสียงทุ้มห้าวแตกหนุ่มของกู๊ดเรียกให้สติเขากลับมา 0

รันนิ่งค้างไปพักหนึ่งเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอทำอะไรรุนแรงจนอีกคนตกใจจนถึงกับต้องเอ่ยออกมาแบบนั้น 0

 

"อาาา ขอโทดที..เมื่อกี้เผลอไปหน่อย เจ็บตรงไหนรึเปล่า" ไม่ว่าเปล่า รันนำมือมาจับเช็คร่างกายของอีกฝ่าย 0

"..." 0

"พอซักที แบบนี้มันไม่สนุก" สิ้นเสียง กู๊ดยกมือขึ้นรั้งท้ายทอยของคนด้านบนให้ลงมาประกบจูบอันเร่าร้อนและพร้อมที่จะแผดเผาสติทุกอย่างให้หมดสิ้น โปรดเชื่อเขาว่าแค่จูบผะแผ่วรสหวานล้ำจากกู๊ด นั่นก็มากพอที่จะทำให้ใครบางคนทิ้งภาพลักษณ์หนุ่มสุขุมนุ่มลึกและมีความอยากที่จะครอบครองร่างกายส่วนที่เหลือให้หมด 0

 

อาา ไอ้เวรเอ้ยยย 0

​​​​​​ 0

รันลดตัวลงมาเบียดเสียดกับคนด้านล่าง ตอนนี้ร่างกายของพวกเขาแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกันแล้ว 0

กู๊ดนึกสนุกบางอย่างได้จึงแกล้งงอหัวเข่าเพื่อให้ต้นขาของตัวเองไปถูโดนบางอย่างตรงกลางหว่างขาของรัน ที่ตอนนี้ดูท่าจะแข็งขืนขึ้นมาจนร่างกายของเขาสัมผัสได้ 0

"อึก!" 0

 

แรงอารมณ์ถูกจุดให้ลุกโชนยากที่จะดึงกลับมา ฝ่ามือหนาเริ่มปัดป่ายทั่วเรือนร่าง ขย้ำส่วนโค้งเว้าต่างๆของร่างกายโดยมีเนื้อผ้าบางปกปิดรอยฝาดแดงที่ถูกขยำจนเกิดเป็นรอยฝ่ามือ 0

กายหยาบแอ่นขึ้นรับสัมผัสเสียวซ่าน รันสอดมือเข้าไปใต้สาบเสื้อยืดบางสีดำตัดดับผิวขาว  0

เสียงหวานหลุดครางยามที่ปลายนิ้วสะกิดยอดชูชัน หอบหายใจเข้าเฮือกใหญ่เมื่อความร้อนชื้นเข้าครอบครอง รันค่อยๆลากนิ้วชี้ยาวลงมาจรดกับส่วนอ่อนไหวที่สุด 0

"อ้ะ ตรงนั้นไม่ต้อง- " ร่างหนาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดอะไร เขาเลือกที่จะถอยตัวลงมาในระดับต่ำกว่า ฝ่ามือวางทาบลงบนขอบกางเกงและดึงลง ส่วนแข็งขืนปรากฏสู่สายตา มือหนากอบกุมมันเอาไว้ก่อนจะรูดขึ้นลง โพรงปากร้อนเข้าครอบครองแก่นกายขยับเล็กน้อย ช้อนสายตามองคนที่พยายามเอามือมาผลักศีรษะของเขาออก อีกฝ่ายยกหลังมือขึ้นอุดปากตัวเองไว้ไม่ให้หลุดครางเสียงน่าอายออกมา 0

 

"อื้อ อ้ะ พะ-พอ ไม่ไหวแล้ว" ร่างกายกระตุกเกร็ง เผลอยึดบ่าของรันและจิกเล็บลงไปเพื่อระบายความรู้สึก หัวสมองขาวโพนชั่วขณะ 0

น้ำคาวสีขาวทะลั่กออกมาจนเปรอะเปื้อน ฝ่ามือที่รันยกขึ้นมาบังไว้ไม่ให้กระเด็นไปโดนหน้าของเขา 0

 

"ฮ่ะๆ คราวนี้ก็ตากูบ้างนะ" กู๊ดรับรู้ได้ถึงดวงตาฉายแวววาวโรจน์ดุจเสือโคร่งที่พร้อมจะขย้ำเหยื่ออันโอชะ  0

"หึ รู้แล้วน่า รีบๆใส่เข้ามาสักท- อึ่ก!" ความรู้สึกเย็นเฉียบที่ช่องทางด้านหลัง สัมผัสเฉอะแฉะลื่นไหลของสารหล่อลื่นและเรียวนิ้วยาวถูวนรอบทางเข้าสีอ่อน 0

เรียวลิ้นแลบเลียริมฝีปากแห้งผาก ดวงตาเป็นประกายแห่งความต้องการ 0

"อย่าเกร็ง" 0

สองมือถูกกดรวบขึ้นเหนือหัวด้วยแรงจากฝ่ามือคนตัวสูงเพียงข้างเดียว อีกหนึ่งอย่างที่รันค้นพบคือเขาชอบมองใบหน้าของกู๊ดจากมุมนี้ มุมที่อีกคนจะเชิดหน้ารั้นตามแรงอารมณ์ ใบหน้าขึ้นสีเห่อร้อน 0

เรียวนิ้วยาวสอดใส่เข้าไปทีละนิ้วเพื่อเปิดช่องทางคับแน่นให้พร้อมรับกับอะไรที่ใหญ่โตกว่านั้น ริมฝีปากนุ่มพรมจูบไปทั่วซอกคอขาวลามไปจนถึงใบหู ทุกสัมผัสที่ส่งมอบให้อีกคนชวนให้หน้าท้องรู้สึกวูบวาบราวกับมีผีเสื้อนับพันบินวนอยู่ในท้อง ปลายนิ้วควานหาจุดกระสันที่จะทำให้อีกคนเผลอร้องครางลั่น 0

"อ๊าา ซี๊ดด สะ-เสียวชิบหาย" เสียงซี๊ดปากเป็นสัญญาณว่าเขาเจอจุดที่ว่านั่นแล้ว ปลายนิ้วถูกดึงออกและแทนที่ด้วยแกนกายตั้งชูชัน กู๊ดเหลือบมองแท่นร้อนที่กำลังจ่อทางเข้าก็ลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ 0

 

"อ่ะ อ่า!" ร่างผอมกว่าสบถเสียงร้องครางกระเส่าไม่เป็นภาษายามร่างกายถูกแกนกลางใหญ่ของอีกฝ่ายรุกล้ำ กู๊ดแทบอยากจะมุดหน้าหนีอีกคน ยิ่งได้ยินเสียงครางต่ำในลำคออยู่ที่ข้างใบหูของเขา ความรู้สึกร้อนผ่าวก็ตีขึ้นมาจนไม่ว่าจะจับไปตรงไหนก็ร้อนไปซ่ะหมด 0

ความรู้สึกส่วนล่างที่เริ่มบดเบียดเข้าหาแกนกลางใหญ่อัตโนมัติอย่างควบคุมไม่อยู่ 0

"อา รัดแน่นชิบหาย!" 0

 

สองขายกขึ้นรัดรอบเอวของคนผมยาว ทำให้รันสามารถสอดใส่เข้าไปได้ลึกกว่าเดิม ร่างกายขยับขึ้นลงตามจังหวะการขยับเข้าออก เสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงที่น่าจะอยู่มานานพอสมควรกับเสียงของการที่เนื้อกระทบเนื้อดูลามกดังระงมทั่วทั้งห้อง 0

รันจัดแจงท่าทางของพวกเขาใหม่ ใบหน้าทั้งคู่ประจัญเข้าหากัน ต้นขาเรียวยาวถูกยกพาดขึ้นไหล่กว้าง ท่วงทำนองใหม่กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว 0

ราวกับน้ำมันมาเจอกับไฟที่กำลังร้อนพร้อมจะแผดเผาทุกอย่างให้มอด กลายเป็นว่าไฟนั่นโหมสูงขึ้นมากกว่าเดิมเท่าตัว ขยายอาณาเขตจนไม่อาจยับยั้งได้ 0

 

ฝ่ามือที่ก่อนหน้าขยำอยู่ที่แก้มก้นนุ่มเด้งสู้มือ สลับขึ้นมาสัมผัสลงบนส่วนปลายของแกนกายว่างเปล่า 0

"อ่า fuck!" ใบหน้าเชิดขึ้นหลังสบถคำหยาบระบายอารมณ์ 0

กู๊ดแทบจะเสร็จทันทีที่อีกฝ่ายสัมผัส 0

 

จุดกระสั่นสุดท้ายถูกกระแทกเข้ามาเต็มแรงตามมาด้วยความรู้สึกอุ่นวาบคับช่องทางและรสจูบร้อนเหือดกระหายที่อีกคนป้อนให้ เช่นเดียวกันน้ำกามอารมณ์ของชายผู้อยู่เบื้องล่างทะลักออกมาเป็นครั้งที่สอง 0

 

พวกเขาสัมผัสกันอีกครั้ง และอีกครั้ง 0

 

กับร่างกายของอีกฝ่ายนั้น มากเท่าไหร่ก็ไม่พอ 0

. 0

. 0

. 0

 

 

 

 

"ไอเชี่ย!! ตอนนี้กี่โมงแล้ว!" เสียงตะโกนดังและความรู้สึกหยุบหยับที่เตียงเมื่ออีกคนสะดุ้งลุกขึ้นนั่ง ปลุกให้อีกคนที่นอนหลับอยู่ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามอง 0

"หือ?...อ่าา ในโทรศัพท์บอกว่าตอนนี้เจ็ดโมง..." 0

. 0

 

"เหี้ย!!!!" 0

 

 

 

 

see you next;) 0

จบแน้วว นี่เป็นคนที่บรรยายไม่เก่ง ภาษาเลยอาจไม่สวยมาก หวังว่าจะชอบนะคะ 0

และไรท์ขอเชิญชวนทุกคนมาลงเรือลำนี้ด้วยกันค่ะ!!! 0

 

พายต่อปายยย เย้~~ 0