. 0

. 0

. 0

มหาลัย 0

. 0

หลังจากวันนั้นที่พ่อแม่ของสโนว์มาหา 0

เรื่องทุกอย่างดูเหมือนจะเงียบสงบไปสำหรับสโนว์ 0

ชีวิตในตอนนี้เริ่มกลับมาคงที่และมีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนรักอย่างเหมันต์ 0

แม้คนรักกันจะมีบ้างที่ไม่เข้าใจและกระทบกระเทือนกันบ้าง แต่ทุกครั้งก็จบได้ดีเสมอ 0

อย่างเช่นในครั้งนี้มีคนมาจีบสโนว์ซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสามที่มาชวนสโนว์เข้าร่วมกิจกรรมนักศึกษาเพื่อเก็บชั่วโมงทุนความดีที่สโนว์ได้รับ 0

ตอนแรกสโนว์บอกกับเหมันต์ว่าตนเองได้ทุนจากอาจารย์วินเทอร์ 0

แต่ต้องแลกกับการช่วยกิจกรรม 10 ชั่วโมง ซึ่งแน่นอนว่าเหมันต์ไม่ค่อยจะเห็นด้วยสักเท่าไหร่เพราะเขาหวงคนรักตัวเล็กที่นับวันหน้าตาจิ้มลิ้มชวนน่ามองขึ้นทุกวัน 0

เหมันต์ไม่อยากให้ใครได้เห็นใบหน้าสโนว์ด้วยซ้ำ เขาอยากจะขังสโนว์ไว้แต่ในบ้านไม่อยากให้ออกไปไหนเพราะมีแต่คนมอง 0

“เหม โกรธสโนว์อยู่เหรอ เขาเป็นแค่รุ่นพี่ของสโนว์นะครับ” คนตัวเล็กหันไปกอดเเขนคนรักตัวสูง อย่างอ้อนๆ ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งอยู่ในรถห้องผู้โดยสารด้านหลังและมีแม็กเป็นสารถีขับรถให้ 0

“หึ่ย” เหมันต์กัดฟันกรอดอีกครั้งยิ่งคิดก็ยิ่งหวงที่มีคนมาจีบคนรักของเขา 0

“ไม่เอาน่า เหม สโนว์ไม่เล่นด้วยสะอย่าง ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะครับ” 0

“ลองนายช่วยมันตบมือดูดิ ฉันจะเผานั่งยางทั้งคู่แน่!” เหมันต์หันมาคาดโทษคนรัก 0

“โหดจังนะครับ กล้าทำสโนว์เหรอ สโนว์น่าสงสารจะตายไป ไม่เอ็นดูเด็กตาดำๆ คนนี้เหรอครับ 🥺” สโนว์ทำหน้าอ้อนเหมันต์ 0

“ไปเรียนได้แล้ว เพื่อนนายเดินมานู้นแล้ว” ร่างสูงตอบปัดเพราะเขาใจอ่อนระทวยทุกครั้งที่เห็นใบหน้าอ้อนๆ ของสโนว์ 0

. 0

//ฟอดด// 0

“สโนว์หอมแก้มเหมแล้ว ดีกันนะครับ ตอนเย็นมารับสโนว์เวลาเดิมที่เดิมนะ จุ๊บ” สโนว์หอมแก้มของเหมันต์และพูดบอกกับร่างสูงก่อนจะจุ๊บปากแดงชมพูของคนรักอย่างหมันเขี้ยว 0

เหมันต์เป็นผู้ชายร่างหนาแต่มีแก้มและปากหยักที่ได้รูปสโนว์อดไม่ได้มักจะดึงปากหยักนั้นทุกครั้ง 0

“ยั่วฉันแบบนี้ ตอนเย็นเจอดีแน่ๆ” เหมันต์ขู่ร่างเล็ก 0

“เอาสิครับ สโนว์อยากกินไอติมอีก5555555” สโนว์พูดทิ้งท้ายและรีบเปิดประตูรถวิ่งออกไปทันทีทิ้งไว้แต่ร่างสูงที่ส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ ในความขี้เล่นและอ่อยของคนรักตัวเล็ก 0

. 0

. 0

. 0

“สโนว์ เอ่อ..พี่สโนว์ ฟ้าขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” เสียงแหลมของฟ้าครามที่ช่วงหลังๆ มานี้ทักจะเข้ามาทำดีกับสโนว์เสมอ จนทุกคนรอบข้างพากันงงกับหญิงสาว 0

“อือ มีอะไรก็คุยกันตรงนี้เลย” สโนว์เขาจะไม่ยอมเป็นเหยื่อให้ฟ้าครามเป็นครั้งที่สอง 0

เขาเข็ดหลาบตากสิ่งที่เคยโดนหญิงสาวกระทำในตอนปี 1 0

“อย่าพูดห่างเหินกับฟ้าแบบนี้เลย ยังไงเราก็ขึ้นชื่อว่าเป็นสายเลือดเดียวกันนะ” ฟ้าครามมักจะใช้ข้อนี้อ้างกับสโนว์เสมอ 0

“สายเลือดน่ะใช่ แต่ความผูกพันน่ะไม่ใช่ มีอะไรก็พูดมาเถอะ” สโนว์พูดเสียงเรียบ 0

“ฟ้าเอาอันนี้มาให้ แม่ทำกับข้าวมาเผื่อ” ฟ้าครามได้ยื่นกล่องข้าวห่อสีชมพูอ่อนๆ มาให้สโนว์ 0

“ฟ้าเอาไปกินเถอะ สโนว์อยากกินอย่างอื่นที่ไม่ใช่ข้าว” สโนว์ปฏิเสธออกไป 0

“อื้ม” ฟ้าครามพูดแค่นั้นก่อนจะเดินจากไปพร้อมกล่องข้าวห่อในมือ 0

. 0

. 0

“ฟ้าครามมาพูดอะไรกับสโนว์เหรอ” ฝ้ายได้ถามสโนว์ 0

“นั่นสิ ยัยฟ้าผีอะไรเข้าสิงมันอ่ะ ทำไมมาทำดีกับสโนว์” ไอติมเพื่อนสนิทของสโนว์ถามขึ้น 0

“นั่นดิ เรางงเลยอ่ะ เมื่อก่อนเกลียดสโนว์อย่างกับอะไรดี” ก้อนเมฆได้สมโรงการนินทาครั้งนี้ด้วย 0

“ช่างเขาเถอะ ครั้งนี้สโนว์ไม่หลงกลอะไรเขาอีกแล้ว” สโนว์รีบบอกปัดเพื่อนๆ เพื่อไม่ให้สนใจฟ้าครามมากนัก เพราะเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นอะไรกับฟ้าคราม 0

. 0

. 0

. 0

ตกเย็น 0

. 0

“สโนว์ ไปสโมเปล่า” เสียงของนาเดียร์ได้ถามสโนว์เพราะช่วงนี้หลังจากเลิกเรียน เพื่อนรักตัวเล็กของเขามักจะไปทำกิจกรรมกับทางคณะเนื่องจากได้รับทุนต้องเก็บ ชั่วโมงให้ครบ 0

“อื้ม ไป นั้นเราแยกกันตรงนี้เลยนะ” สโนว์บอกกับเพื่อนๆ ก่อนจะแยกย้ายกัน 0

. 0

ห้องกิจกรรมนักศึกษา 0

. 0

“สโนว์ มาพอดีเลย ช่วยพี่คีย์ข้อมูลในนี้หน่อยได้ไหมเอ่ย” เสียงของคุณรุ่นพี่ปี 3 ที่กำลังตามจีบสโนว์ได้ถามขึ้น 0

“ได้ครับพี่คุณ” 0

“สโนว์ใช้โปรแกรมนี้เป็นเปล่า ให้พี่สอนไหม” คุณได้เดินมาโอบไหล่ของสโนว์ที่นั่งเก้าอี้อยู่ตรงคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ 0

“เอ่อ..สโนว์ใช้เป็นครับ พี่คุณไปทำอย่างอื่นเถอะครับ” สโนว์ได้เบี่ยงตัวหลบไม่ให้คุณมาโอบกอด 0

“แหมมม คุณ เบาๆ หน่อย” เสียงพี่ๆ ในห้องคนอื่นได้เอ่ยปากแซว ซึ่งทำให้สโนว์มีสีหน้าไม่สู้ดีนักเพราะเขาไม่ชอบอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้และทำให้นึกใบหน้าของคนรักอย่างเหมันต์ขึ้นมาทันที 0

“เงียบๆ เหอะน่าพวกมึง สโนว์กลัวหมดแล้วเนี่ย ไม่เป็นไรนะสโนว์พวกมันก็แกล้งเราเฉยๆ อย่าคิดมากนะคะ” คุณพูดคะกับสโนว์และใช้มือของตนเองมาขยี้ผมของสโนว์ด้วยความเอ็นดู 0

“พี่คุณอย่าทำแบบนี้ครับสโนว์ไม่ชอบ” สโนว์บอกออกมาตรงๆ เพราะเหมันต์เคยสอนให้ปฏิเสธคนอื่นบ้าง 0

“ขอโทษค่ะ พี่เห็นเราน่ารักพี่อดใจไม่ไหว” คุณพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปทำงานส่วนของตนเอง 0

. 0

สโนว์นั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนเสร็จหมดทุกอย่างและมองนาฬิกาหรูบนข้อมือตนเองบ่งบอกว่าใกล้ถึงเวลา 6 โมงเย็นที่เหมันต์มารับ 0

“สโนว์ เสร็จแล้วใช่ไหม ไปทานข้าวกับพวกพี่กันวันนี้ อาจารย์วินเทอร์ให้เงินมาเลี้ยงพวกเรา” เสียงของคุณชวนสโนว์เพราะอาจารย์วินเทอร์ ได้ให้เงินมาก้อนหนึ่งเพื่อให้พวกเขากินเลี้ยงกันเล็กๆ น้อยๆ อย่างเป็นประจำ 0

“สโนว์ต้องรีบกลับครับ เพราะที่บ้านมารับตรงเวลา” ร่างเล็กตอบออกไปเพราะเขาอยากจะเลี่ยงคุณให้มากที่สุด 0

“น่านะๆ ไปกับพวกพี่ แล้วค่อยให้ที่บ้านไปรับที่ร้านอาหารก็ได้” คุณยังคงตื้อสโนว์ไม่เลิก 0

“ไม่ได้จริงๆ ครับพี่คุณ เดี๋ยวที่บ้านดุเอา” 0

“ที่บ้านสโนว์บังคับแบบนี้ไม่อึดอัดเหรอ เป็นพี่อึดอัดแย่นะ เอางี้ไหม สโนว์มาอยู่หอกับพี่เปล่า มีความอิสระเยอะกว่าอยู่ที่บ้านนะ” คุณยื่นข้อเสนอให้สโนว์ทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าสโนว์อยู่กับใคร 0

“ไม่เป็นไรครับ สโนว์ชอบแบบนี้ นั้นสโนว์ไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ” สโนว์รีบตัดบทสนทนาและรีบเดินออกมาจากห้องนั้นทันที 0

. 0

. 0

“ไงมึง น้องสโนว์เล่นตัวใช้ได้นี่หว่า” เสียงเพื่อนของคัณเดินเข้ามาตบบ่าของคุณ 0

“ยากๆ แบบนี้แหละกูชอบ มึงดูก้นสโนว์ดิ ถ้ากูได้ลองนะ คงดีไม่น้อย” ที่คุณทำดีกับสโนว์เพราะเขาหวังที่จะได้ครอบครองสโนว์สักครั้ง เพราะเขาเป็นคนชอบได้ทั้งหญิงและชาย 0

“แบ่งบ้างดิ ถ้ามึงไม่จริงจัง” เสียงเพื่อนอีกคนของคุณถามอย่างเล่นๆ 0

“เอาดิ แต่ให้กูได้ก่อนแล้วกัน” คุณพูดกับเพื่อน ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาจะไม่พูดแบบนี้ออกมาแน่นอนแต่นี่เห็นว่าในห้องมีแต่เพื่อนสนิทตนเองเท่านั้น 0

“แฟนมึงล่ะ ฟ้าครามอ่ะ ระวังเด็กมึงจะรู้นะ” 0

“เงียบๆ ดิ กูแค่อยากลองเด็กผู้ชายดูบ้างสนุกๆ” คุณพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำกับสโนว์ทั้งๆ ที่ตนเองก็คบหาอยู่กับฟ้าครามโดยที่ไม่เปิดเผยให้ใครรับรู้นอกจากเพื่อนสนิทตนเองเท่านั้น 0

“ล่าได้กี่แต้มแล้วล่ะ แบ่งๆ ให้กูบ้าง ฟ้าครามก็สวยหนิ ถ้าไม่ติดว่าน้องเขาโดนพักการเรียนตอนนั้นนะ คงเสร็จพวกกูไปแล้วอ่ะ” 0

“เออ ไม่นานเกินรอก็ครบแต้ม” คุณยิ้มมุมปากอย่างร้ายๆ และพลางนึกคิดว่าถ้าเขาครอบครองสโนว์สักครั้งมันจะดีขนาดไหนกัน 0

. 0

. 0

. 0

คฤหาสน์เหมันต์ 0

. 0

“เหมม ชิมๆ อร่อยไหม” เสียงเร่งร้อนของสโนว์กำลังเร่งให้เหมันต์ทานขนมหวานที่สโนว์เป็นคนทำ 0

“อืม ก็ดี” เหมันต์ตักน้ำกระทิชิมคำแรกก็พูดออกมาอย่างวางมาด 0

“ชิส์! ป้านมครับ นั้นเอาที่เหลือในหม้อไปแจกจ่ายให้พี่ๆ ในบ้านกินด้วยนะครับ เพราะมีใครบางคนบอกว่าก็ดี” สโนว์พูดประชดออกมา 0

“ได้ไง ฉันยังกินไม่อิ่มนะ” เหมันต์ได้ค้านออกมาเพราะถ้วยขนมหวานที่สโนว์เอามาให้ชิมนั้นมีแค่หนึ่งชิ้นกับน้ำกระทิอีกนิดหน่อย 0

“อ้าว ก็เหมดูเหมือนไม่ชอบ สโนว์ไม่กล้าเอาให้กินหนิครับ” สโนว์พูดอย่างเชิ่ดๆ เพราะเขาหมั่นไส้ในความปากแข็งของคนรัก 0

. 0

“งื้ออ อย่ามาดึงปากสโนว์นะเจ็บ” 0

“ตัวแค่นี้ ปากก็นิดเดียว ทำไมประชดเก่งจังหื้ม?” 0

. 0

//หมับ// 0

. 0

“ตัวก็โต แก้มก็เหมือนซาลาเปาทำไมชอบปากแข็งจังล่ะหื้มมม” สโนว์ได้จับแก้มของเหมันต์ยืดไปยืดมา 0

“อยากตายหรือไง! มาดึงแก้มฉันเนี่ยห๊ะ” เหมันต์แกล้งขู่คนรัก 0

“เอาดิ กล้าฆ่าสโนว์เหรอ คืนนี้สโนว์จะไปนอนห้องรับแขก ไม่นอนกับเหมแล้วคอยดู! เชอะ” สโนว์ได้เอามือกอดอกและเบียนหน้าหนีไปอีกอย่างเพื่อเป็นการบอกกับเหมันต์ว่ากำลังงอนอย่างเต็มที่ 0

. 0

“หึๆ เด็กบ๊องเอ๊ย เเค่นี้ก็เชื่อ ใครมันจะไปกล้าฆ่าเมียตัวเองล่ะหื้ม มานี่มา มานั่งตักฉัน” มือหนาตบลงบนตักของตนเองเพื่อให้สโนว์เดินมานั่ง 0

ร่างเล็กได้วางก้นลงไปอย่างแรงๆ เพื่อแกล้งร่างสูง 0

“โอ๊ย ฉันจุกนะ” 0

“5555555555 นี่แน่ะๆๆ” สโนว์ยังคงแกล้งลุกนั่งด้วยการลงน้ำหนักหนักแรงบนตักร่างสูง 0

“สโนว์พอก่อน! คืนนี้อย่าหวังว่าจะได้นอนห้องอื่น” 0

“คนแก่ปากแข็ง ก็แค่บอกตรงๆ ว่าอยากนอนกอดสโนว์ก็แค่นั้น” 0

“นอกจากจะบ๊องแล้วยังหลงตัวเองอีกนะนายน่ะ” เหมันต์แกล้งผลักหัวสโนว์เบาๆ ก่อนทั้งคู่จะนั่งหยอกล้อกันไปแบบนี้ 0

ซึ่งเป็นภาพปกติที่เหล่าแม่บ้านและลูกน้องของเหมันต์เห็นแทบจะทุกวัน 0

. 0

. 0

. 0

. 0

TBC 0

#สวัสดีครับคุณมาเฟีย 0

คุณเหมกับแฟนของเขาน่ารักน่าเอ็นดูจังนะคะ 0

***ยังไม่ตรวจคำผิดด*** 0

ปล.อดทนอีกนิดดดดด ใกล้จะแฮปปี้แล้วว 0