(2 เล่มจบ) (พระเอกคลั่งรัก) เขียนคำขอเป็นเซียนผิดก็ว่าแย่แล้ว! แต่การบำเพ็ญเพียรโดยการมองบุรุษอาบน้ำไปจนกว่าจะบรรลุนั้นแย่กว่ามาก! "วันนี้เจ้าก็มาแอบดูข้าอาบน้ำอีกแล้วหรือ? ช่างหน้าไม่อายนัก" จุ๊ๆๆๆ! เงียบซะ! เจ้ามนุษย์หน้าเหม็น! ทันใดนั้นดวงตาประสานตา ชะงักกึก! ร่างน้อยที่คลานไปคิดไปอย่างย่ามใจจึงไม่รู้ตัวว่าขยับมาใกล้พลันหยุดแน่นิ่งพลางกลั้นลมหายใจ ขาหน้าขาหลังแข็งทื่อเกาะฝาผนังเอาไว้มั่น ภาวนาให้อีกฝ่ายไม่เห็นแล้วมองผ่านไปโดยเร็ว ใช้ทฤษฎีเดียวกับผีกองกอย น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่ใช่ผีสางที่แค่กลั้นหายใจก็จะมองไม่เห็น “เจ้า…” นัยน์ตาคมเบิกขึ้นอย่างตื่นตะลึง มือแข็งแรงยกขึ้นปิดแผ่นอกเปลือยเปล่าแนบแน่น ทำท่าทีสะบัดสะบิ้งราวกับสาววัยแรกแย้มที่ถูกโจรหยาบเข้าขืนใจ ใบหน้าคมคายก้มลงราวกับเขินอาย กล่าววาจาตราหน้าเจ้าโจรชั่วด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด “...ลามก” เมื่อร่างสูงใหญ่ขยับกายน้ำในอ่างไม้ก็กระเพื่อมไหว และบางสิ่งบางอย่างภายใต้น้ำใสแจ๋วก็ขยับฉวัดเฉวียนเช่นกัน เยว่เหิงอ้าปากค้าง มะ ไม่ใช่! ที่ๆ เจ้าควรปิดอย่างหวงแหนน่ะไม่ใช่ตรงนั้นสักหน่อย!!