ยิ่งรักก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งเข้าใกล้ เขากลับไกลห่างออกไป ยิ่งถลำลึกมากเพียงใด ก็ยากที่จะฉุดดึงหัวใจตัวเองกลับคืนมา หรือตัวเอง...คงลืมไปแล้วว่าหัวใจมีเพียงดวงเดียว มันจะรองรับความเจ็บปวดได้นานแค่ไหนกันเชียว "รู้อะไรไหมพัทราวี ทะเบียนสมรสของเธอมันก็แค่กระดาษบางๆ แค่ฉันฉีก...มันก็จบ" ร่างสูงก้าวเข้าหาคนตัวเล็กที่ปากดีไม่หยุดหย่อน เขาขบกรามเข้าหากันแน่น สาบานได้เลยถ้าฆ่าพัทราวีได้เขาจะไม่ลังเล "อยากได้ฉันมากสินะ ถึงได้ลงทุนเอาตัวเข้าแลกแบบนี้" ร่างบางพยายามกลั้นน้ำตาน้อยเนื้อต่ำใจไว้สุดฤทธิ์ สิ่งที่เขาพูดมามันคือความจริงถึงจะไม่ทั้งหมดแต่เธอไม่เถียง เพราะลึกๆ ธนภัทรคงไม่รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงว่าเธอทำไปทำไม รู้ทั้งรู้ว่าทำแบบนี้จะเข้าหน้ากันไม่ติด จะโดนคนที่รักรังเกียจมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า แต่เธอก็ยังเสี่ยงยอมเจ็บปวดเพื่ออะไรล่ะถ้าไม่ใช่เพื่อเขา "พี่พีก็อย่าลืมว่าผิงมีสิทธิ์ทุกอย่าง" "ถ้าอย่างนั้นฉันก็มีสิทธ์ทุกอย่างในตัวเธอเหมือนกันสินะ" ธนภัทรเหยียดยิ้มอย่างร้ายกาจ จนคนมองรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย "หัวใจของเธอ...ฉันจะทำยังไงกับมันก็ได้ จะเหยียบจะบีบให้ตายคามือก็ยังได้...ใช่ไหม" พี่พี..." "เตรียมตัวตายได้เลยพัทราวี"