วังเกียรติบวร
คู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันกำลังจัดเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าและเอกสารต่างๆ เพื่อเดินทางไปฮันนีมูนตามคำสั่งของคุณหญิงพลอยที่สวิตเซอร์แลนด์ในวันรุ่งขึ้น
"เตรียมเอกสารให้ครบนะ ถ้าจดทะเบียนสมรสไม่ได้เดี๋ยวคุณแม่ได้บ่นเราจนหูชาแน่"
"ค่ะคุณฝ้าย ฉันเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วค่ะ" คนตัวเล็กปิดกระเป๋าเดินทางใบใหญ่แล้วมองคนร่างสูงที่กำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่ เธอมีเรื่องสงสัยที่เก็บไว้ในใจมาหลายวันแต่ก็ไม่กล้าถามออกไป "เอ่อ คุณฝ้ายคะ"
ร่างสูงก้มหน้าก้มตาจัดของใส่กระเป๋า "หือ ว่าไง"
"ฉันมีเรื่องอยากจะถามคุณค่ะ" คนตัวเล็กเงียบไปสักพักแล้วบีบมือตัวเองแน่น "คุณเลิฟกับคุณพีชที่เราเจอในงานวันเปิดตัวมายเวย์บาร์ เขาสองคนเป็นใครคะ ทำไมคุณฝ้ายดูไม่ค่อยชอบพวกเขาเลย"
คนตัวสูงชะงักเมื่อได้ยินสองชื่อนั้นออกจากปากร่างเล็ก คุณฝ้ายปิดกระเป๋าใบใหญ่แล้วเดินมาหาร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเตียง "เธออยากจะรู้ไปทำไม"
"คือฉันก็แค่สงสัยค่ะ คุณฝ้ายเคยมีปัญหากับพวกเขาหรอคะ"
คนตรงหน้าจับไหล่ทั้งสองข้างของโยโกะแล้วพูดอย่างจริงจัง "ใช่ เราเคยมีปัญหากับพวกเขา แต่ไม่ต้องถามนะว่าเรื่องอะไร เพราะเราไม่อยากพูดถึงมันอีก เธอรู้แค่ว่าอย่าไว้ใจสองคนนั้นเด็ดขาด"
คนตัวเล็กจึงได้แต่พยักหน้ารับ "ค่ะ ฉันจะไว้ใจแค่คุณ"
"อือ ดี นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า"
หลังจากพูดจบร่างสูงก็เดินออกไปจากห้องที่เคยเป็นของตัวเองแล้วไปนอนห้องรับรองแขก หลายคืนแล้วหลังจากแต่งงานกันแต่คุณฝ้ายก็ยังไม่ยอมนอนร่วมเตียงกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา
ตกเย็นทั้งคู่เดินทางมาถึงสนามบินก่อนเวลาเครื่องออกประมาณ3-4ชั่วโมงเพื่อเช็คอิน และเมื่อถึงเวลาเรียกขึ้นเครื่อง ร่างสูงคว้ามือคนข้างๆ ไว้แน่น
"คนเยอะเดี๋ยวจะหลงกัน เราขี้เกียจตามหาเธอ"
คนตัวเล็กยิ้มกว้าง แม้ว่าร่างสูงที่กำลังจับมือเธออยู่นั้นจะไม่เคยพูดว่ารักหรือพูดว่าห่วงใย ภายนอกที่ดูแข็งกระด้าง เย็นชา แต่ภายในก็อ่อนโยนกับเธอเสมอ
ทั้งคู่เข้าไปนั่งประจำที่ในชั้นเฟิร์สคลาสตามที่คุณหญิงพลอยได้จัดเตรียมไว้ให้ ร่างสูงช่วยคนตัวเล็กยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บให้
"ขอบคุณค่ะคุณฝ้าย"
"อยากนั่งริมหน้าต่างมั้ย"
"คุณฝ้ายไม่ชอบนั่งริมหน้าต่างหรอคะ"
"ก็นั่งได้ แต่เผื่อเธอชอบ เรานั่งตรงไหนก็ได้"
"งั้นฉันนั่งข้างในริมหน้าต่างนะคะ" หญิงสาวร่างเล็กยิ้มหวานให้ผู้เป็นสามีไปหนึ่งที แต่ก็โดนร่างสูงหันหน้าหนีอีกตามเคย
หลังจากใช้เวลาอยู่บนเครื่องบินเกือบ 24 ชั่วโมง ตอนนี้คู่ฮันนีมูนก็เดินทางมาถึงกรุงเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์เป็นที่เรียบร้อย แต่กว่าจะเดินทางมาถึงโรงแรมเวลาก็ล่วงเลยมาเกือบบ่ายสามแล้ว
"คุณฝ้ายอยากอาบน้ำมั้ยคะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำอุ่นให้ค่ะ"
"ไม่เป็นไร เธออาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวเย็นนี้เราพาไปดินเนอร์แถวๆ ลานศูนย์การค้ากลางเมืองเก่า แต่งตัวให้อบอุ่นด้วยนะ ถึงตอนนี้จะหน้าร้อนแต่ตกค่ำๆ อากาศจะเย็น"
คนตัวเล็กพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มหวานเหมือนเดิมแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ร่างสูงก็ได้แต่พึมพำกับตัวเองเบาๆ "ทำไมถึงขยันยิ้มจังนะ รู้มั้ยว่าใจมันสั่น" คุณฝ้ายส่ายหัวไปมาไล่ความคิดนั้นออกไปแล้วจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ต่อ
ลานศูนย์การค้ากลางเมืองเก่า
ลานศูนย์การค้ากลางเมืองเก่าหรือที่เรียกกันว่า Roman Forum ของเจนีวา มีขนาดพื้นที่เป็นลานกว้าง ปัจจุบันเต็มไปด้วย ร้านอาหาร คาเฟ่ และร้านขายของที่ระลึกมากมาย ให้ได้เดินชิม กิน ช้อปปิ้งกัน มีลานน้ำพุสวยๆ และยังมีนักดนตรีมาบรรเลงเพลงให้ผู้ชมได้มาฟังกันที่ลานนี้บ่อยๆ
ในตอนนี้คู่แต่งงานใหม่ก็พากันเดินเล่นชมความสวยงามของเมืองเก่าของเจนีวา "เย็นนี้อยากกินอะไรล่ะ เราพาไปกินได้ทุกที่"
"มาถึงสวิต ฉันก็อยากกินอาหารขึ้นชื่อของที่นี่ค่ะ คุณฝ้ายพอจะแนะนำได้มั้ยคะ"
"อาหารขึ้นชื่อหรอ อือ" คนตัวสูงนึกสักครู่หนึ่งแล้วคว้ามือร่างเล็กตรงไปยังร้านอาหารหรูหรา
เมื่อเข้ามาในร้าน คนตัวเล็กสัมผัสได้ถึงความหรูหราและกลิ่นหอมของชีสที่อบอวลไปทั่วร้าน
"ร้านนี้แหละ ทุกครั้งที่เรามาเที่ยวสวิต เราก็จะต้องมากินอาหารที่นี่"
"งั้นคุณฝ้ายสั่งเลยนะคะ ฉันยังไม่เคยมา ไม่รู้ว่าที่นี่มีเมนูเด็ดอะไรบ้าง"
ร่างสูงเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์และรอไม่นานนัก ชีสหม้อใหญ่พร้อมเครื่องเคียงต่างๆ ก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะของทั้งคู่
"กลิ่นหอมจังเลยค่ะ ชีสที่นี่น่ากินมากเลย"
"เดี๋ยวเราทำให้ดูก่อนนะ เวลาที่จุ่มลงไปในชีสต้องระวังด้วยนะ ชีสมันร้อน เดี๋ยวไอร้อนจะลวกมือ" คุณฝ้ายจุ่มขนมปังอบกรอบลงไปในชีสฟองดูว์ แล้วยกขึ้นมาเป่าเบาๆ "ลองชิมดู ระวังร้อนนะ"
"ขอบคุณค่ะ" คนตัวเล็กค่อยๆ กัดขนมปังเป็นคำเล็กๆ แล้วพยักหน้าเบาๆ "อร่อยมากเลยค่ะ"
"กินเยอะๆ มาเที่ยวทั้งทีต้องใช้เวลาสนุกเยอะๆ" คุณฝ้ายยิ้มให้ผู้เป็นภรรยาเป็นครั้งแรกหลังจากแต่งงานกัน
"ถ้ารู้ว่ามาเที่ยวแบบนี้แล้วคุณฝ้ายจะใจดี ฉันคงอยากมาเที่ยวกับคุณฝ้ายบ่อยๆ"
"จะบอกว่าปกติเราใจร้ายงั้นสิ"
"ป่าวนะคะ แค่พอมาเที่ยวแล้วคุณดูไม่เหมือนคุณฝ้าย"
"เราแค่เห็นว่ามาไกลถึงสวิตขนาดนี้ เธอควรจะมีความสุขมากๆ เราไม่อยากให้เธอหมดสนุก เอาเป็นว่าทริปนี้เราจะใจดีกว่าปกติขึ้นมานิดนึงล่ะกัน"
คนตัวเล็กพยักหน้ารัวๆ อย่างดีใจที่ได้เห็นคนตรงหน้ายิ้มให้เธอบ้างแล้ว รอยยิ้มที่เธอรอคอยมานาน วันนี้เธอได้รับมันจากคนตรงหน้าแล้ว คุณฝ้ายลอบมองโยโกะเป็นพักๆ แล้วยิ้มกับตัวเองเบาๆ
มื้ออาหารสไตล์สวิตเซอร์แลนด์แบบต้นฉบับได้จบลง ทั้งคู่ออกจากร้านอาหารและเดินทางกลับโรงแรม
"เธอพักผ่อนซะนะ พรุ่งนี้ต้องไปเขตแต่เช้า คุณแม่สั่งไว้ว่าฤกษ์จดทะเบียนสมรสคือตอนเก้าโมงสิบเก้า"
"ค่ะ แล้วคืนนี้คุณฝ้ายจะนอนที่ไหนคะ ในเมื่อคุณแม่จองห้องไว้ให้แค่ห้องเดียว"
"เดี๋ยวเราลงไปล็อบบี้ ขอเช็คอินเพิ่มอีกหนึ่งห้อง"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นอนด้วยกันก็ได้ค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณลำบาก"
"หรือว่าเธออยากนอนเตียงเดียวกับเรา" คุณฝ้ายพูดหยอกล้อจนหญิงสาวตัวเล็กหน้าแดงด้วยความเขินอาย
"เอ่อ ฉันก็แค่เป็นห่วง ไม่อยากให้คุณเสียเงินเพิ่ม" พูดจบแล้วคนตัวเล็กก็รีบเดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที
คุณฝ้ายได้แต่หัวเราะเบาๆ กับความขี้เขินของคนตัวเล็ก คุณฝ้ายมองตัวเองในกระจกที่กำลังยิ้มอยู่ "นี่เราไม่ได้ยิ้ม ไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ"
คืนแรกที่ทั้งคู่ได้นอนร่วมเตียงกัน ต่างคนต่างก็นอนไม่หลับเพราะไม่เคยชินกับสถานที่และไม่เคยชินกับคนที่นอนอยู่ข้างๆ จนคุณฝ้ายเองที่เป็นฝ่ายทนนอนแบบนี้ไม่ได้ แล้วดึงคนตัวเล็กข้างๆ เข้ามากอด
"คุณฝ้ายทำอะไรคะ" โยโกะถามด้วยความประหลาดใจ
"เรานอนไม่หลับ ขอเรากอดหน่อยนะเผื่อเราจะนอนหลับได้" คุณฝ้ายกระชับกอดให้แน่นขึ้น และไม่นานนักทั้งคู่ก็เข้าสู่หวงนิทราได้อย่างง่ายดาย
เช้าวันรุ่งขึ้นคนตัวสูงจัดการเช่ารถหรูแล้วพาคนตัวเล็กไปที่สำนักงานเขตของกรุงเจนีวาเพื่อจดทะเบียนสมรสตามฤกษ์ยามที่คนเป็นแม่ได้ให้ไว้ เมื่อมาถึงเขตแล้ว เจ้าหน้าที่ได้ขอตรวจเอกสารต่างๆ ของทั้งคู่เพื่อใช้ในการจดทะเบียนสมรสในประเทศที่ไม่ใช่บ้านเกิดของตัวเอง
ใช้เวลาไม่นานนักในการตรวจสอบเอกสาร เจ้าหน้าที่จึงเรียกทั้งคู่เข้าไปในห้องพร้อมทั้งเจ้าหน้าที่อีกสองคนเพื่อเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรสครั้งนี้ ในต่างประเทศเมื่อคู่สมรสมาจดทะเบียนจะจัดห้องเพื่อความส่วนตัวและเพื่อใช้ในการจัดพิธีเล็กๆ หากคู่สมรสต้องการ
หญิงสาวทั้งสองเดินตามเจ้าหน้าที่ได้จนถึงหน้าห้องสมรส แต่จู่ๆ คนตัวเล็กก็หยุดชะงักจนร่างสูงต้องหันมามอง "เป็นอะไรรึป่าวโยโกะ"
"คุณฝ้ายคะ เอ่อ ถ้าคุณไม่พร้อมที่จะจดทะเบียนสมรสกับฉัน ไม่ต้องจดก็ได้นะคะ ฉันจะเป็นคนบอกคุณแม่เองว่าฉันเตรียมเอกสารมาไม่ครบ"
ร่างสูงเดินเข้ามาจับมือเล็กไว้แน่น "ชีวิตนี้เราไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานหรือจดทะเบียนสมรสกับใคร แต่คุณแม่เลือกเธอให้เรา ตอนนี้เราไม่รู้หรอกว่าเธอมีดีอะไรคุณแม่ถึงเลือกเธอ แต่เราเชื่อว่าคุณแม่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในเราเสมอ เราเชื่อใจคุณแม่และวันนี้เราจะลองเชื่อใจเธอดู เราอยากจดทะเบียนสมรสกับเธอ แล้วเธอล่ะ อยากจดกับเรามั้ย"
คนตัวเล็กพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี
เจ้าหน้าที่ยื่นเอกสารสองฉบับให้ทั้งคู่ ร่างสูงเป็นฝ่ายเซ็นชื่อลงในเอกสารทั้งสองฉบับเป็นคนแรก คุณฝ้ายยื่นปากกาให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ "แต่งงานกับเรานะ" คุณฝ้ายยิ้มให้โยโกะ
หญิงสาวตัวเล็กไม่คาดคิดว่าคุณฝ้ายจะพูดประโยคนี้กับเธอ โยโกะยิ้มให้คุณฝ้ายแล้วจรดปากกาเซ็นชื่อลงในเอกสารทั้งสองฉบับ
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ที่รับบทพยานทั้งสองฝ่ายเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่เขตก็ตรวจสอบความถูกต้องเรียบร้อยและยื่นทะเบียนสมรสฉบับสมบูรณ์ให้กับทั้งคู่ "ยินดีด้วยนะครับ คุณสองคนเป็นคู่สมรสกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย" ทุกคนในห้องต่างปรบมือแสดงความยินดีกับคู่สมรสป้ายแดง
คุณฝ้ายและโยโกะต่างมองทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือแล้วหันหน้ามองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม
"เราไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ใครอีก แต่วันนี้เราจะลองเปิดใจให้เธอเข้ามาอยู่ในชีวิตของเราดูสักครั้ง" คุณฝ้ายลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ "เพราะงั้นอย่าทรยศความไว้ใจที่เราให้เลยนะ" สายตาของคุณฝ้ายบ่งบอกถึงการขอร้องและความกลัว คนตัวเล็กมองเข้าไปในตาของคนตรงหน้า เธอรับรู้ได้ว่าคุณฝ้ายคงมีอดีตที่เจ็บปวดมากๆ ถึงได้ไว้ใจคนยากแบบนี้
"ฉันสัญญาค่ะ ฉันจะไม่มีวันทรยศคุณฝ้าย"
คุณฝ้ายดึงร่างเล็กเข้ามากอดไว้แน่นท่ามกลางเสียงปรบมือแสดงความยินดีของเจ้าหน้าที่เขต
ติดตามตอนต่อไป
Capture Chat Story
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”

โดเนทสูงสุดของเรื่อง วิวาห์รักมาเฟีย | ฝ้ายโยโกะ | ||||
---|---|---|---|---|
![]() 5.00 ![]() | ![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน |
โดเนทสูงสุดของ ตอนย่อยนี้ | ||||
---|---|---|---|---|
![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน | ![]() มาโดเนทกัน |