warning:
sexually explicit scenes,
Dirty talk
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
“เรียว”
“....”
“เรียว..”
หมับ!
“ฮืออ!”
ฟอดดดด
“หอมจัง อาบน้ำมาเหรอครับ” เรียวเดินออกมาจากความมืดคว้ากอดเข้าที่เอวบางจากด้านหลังพร้อมฝังจมูกลงแก้มนวลฟอดใหญ่
เอริส่ายหน้าตอบ “แค่เปลี่ยนชุดกลัวเธอรอนาน”
“ทำไมตัวหอมจัง” เรียวกดจมูกสูดดมกลิ่นหอมจากตัวคนพี่ไล่ตั้งแต่ลำคอ ไหล่แคบจนไปถึงต้นแขนภายใต้เสื้อยืดสีขาวแบรนด์ดัง
“อื้อ หนวดเธอจิ้มคอ จั๊กจี้” ยามที่หนวดแข็งแรงสัมผัสเข้าที่ผิวบอบบางทำสะท้านไปทั้งร่าง
“จำสัญญาของเราได้ไหม”
“....”
“จำไม่ได้เหรอ”
“เดี๋ยวสิ ขอคิดก่อน”
..
“ไม่ให้คิดแล้วครับ”
“อะไรกัน ยังไม่ถึงห้านาที” คนสวยพองแก้มขมวดคิ้วมุ่นก่อนมันจะแฟ้บเหมือนลูกโป่งลมหมดเมื่อโดนแรงจากปลายจมูกคนน้องกดหอมเข้าเต็มปอด
“คนขี้ลืมต้องโดนลงโทษ”
“อ๊ะ! ด.. เดี๋ยวสิ”
แขนเรียวคว้าเข้าที่ลำคอแกร่งตามสัญชาตญาณเมื่อร่างทั้งร่างถูกยกลอยขึ้นสูงเหนือพื้น เรียวอุ้มเขาในท่าเจ้าสาวพาเดินไปยังที่นอนที่อยู่ติดผนังกระจก
ซึ่งแน่นอนว่าในบ้านหลังนี้ติดตั้งเป็นกระจกทั้งหมด เป็นบ้านหลังเล็กตั้งอยู่ริมผาหลังบ้านของตระกูลเก่าแก่ชื่อดังอย่างมาร์ติเนซ
“ทำอะไร” เอริถามสามีเด็กที่กำลังก้มหน้าจูบข้อเท้าตัวเองด้วยความตกใจ
เรียวช้อนตามองเล็กน้อยก่อนจะกลับไปจูบข้อเท้าคนพี่เหมือนเดิม ส่วนเอริก็พยายามจะชักเท้ากลับแต่ก็โดนคนน้องตรึงไว้ด้วยมือข้างเดียว เรียวมือใหญ่กว่าเขามากและแน่นอนว่าข้อเท้าเล็กๆ ของเอริเขาก็สามารถกำมันได้ด้วยมือเดียว
“เรียว”
จุ๊บ
“ผมรักเอริ” ริมฝีปากหยักประทับลงที่ข้อเท้าเป็นรอบที่สามอย่างไม่นึกรังเกียจ คนพี่เป็นคนตัวหอมมาแต่ไหนแต่ไร มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรียวรับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกฝ่ายตลอดระยะเวลาที่อีกฝ่ายแอบมาหาเขา
“...”
จุ๊บ
“เอริของผม” จากข้อเท้าเลื่อนไปที่ปลีน่อง
“เรียว..”
จุ๊บ จากปลีน่องเลื่อนขึ้นไปที่ต้นขาสวยด้านใน
“ปืนรักพี่เอริ”
“...”
และสุดท้าย..
จุ๊บ
“อื้อออ” ใบหน้าสวยเชิดหน้าหลับตา ครางกระเส่า
เรียวจูบลงที่ส่วนกลางกายน่ารักผ่านกางเกงผ้าตัวบาง เขาลูบมันอย่างหลงใหลก่อนจะควักเอามันออกมาจากกางเกงคนพี่ ส่วนน่ารักเริ่มแข็งขืนเมื่อโดนลูบ สัมผัสจากมืออุ่น
“เป็นอะไรครับ” ดวงตาคมแฝงความเจ้าเล่ห์จ้องมองอีกคนพร้อมยิ้มบางเหมือนตั้งใจแกล้งให้คนสวยกระเส่าเล่น
“อ่าส์..”
“ของเธอแข็งสู้มือปืนแล้ว อมให้นะครับ”
“ด.. เดี๋ยวว อึก”
ยังไม่ทันได้เอ่ยปากห้าม แก่นกายน่ารักก็โดนครอบครองโดยปากใหญ่มิดลำ เรียวอมแล้วดูดขึ้นจนแก้มตอบ ในจังหวะนั้นก็มีแวะเล่นลิ้นกับหัวบานหยัก แตะปลายลิ้นไขเข้ากับรูเล็กส่วนหัวเรียกเสียงกระเส่าพร้อมสะโพกมนยกขึ้นส่ายไปส่ายมาจนแทบคลั่ง
“อิ๊ อิ๊ ร.. เรียว”
“ปืน ผัวพี่ชื่อปืน”
“ป.. ปืน”
“ว่าไงครับเมีย”
“ฮ่าา อย่าล.. เลียแบบนั้น” มือเล็กพยายามดันหัวที่ซุกอยู่กับหว่างขาตัวเอง แต่ก็แค่นั้นเพราะยิ่งเอริขยับตัวหนีสัมผัสเท่าไร ความเสียวกระสันจากโพรงปากอุ่นก็ยิ่งดุดันมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
“จะเสร็จเหรอ”
“อื้ออ ฮะ ฮะ”
ร่างบางกระตุกสั่นรุนแรง ปลดปล่อยน้ำหวานเต็มปากสามีเด็กอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งที่อากาศภายนอกหนาวเย็นจนมีไอน้ำเกาะเต็มกระจกแท้ๆ แต่เอริกลัลร้อนรุ่ม เหงื่อกาฬเกาะพราวตามกรอบหน้าและลำคอ
“เป็นไงครับ ผัวเด็กของพี่พอใช้ได้ไหม”
“สุดยอดเลยค่ะ” มือเล็กโอบประคองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังคร่อมร่างให้ก้มลงมารับจูบหวานเป็นรางวัล
“อืมม”
“รู้ยังว่าสัญญาอะไรไว้” เรียวผละจูบมองใบหน้าสวย ใช้นิ้วเกลี่ยหยาดน้ำใสที่เลอะปากจากการจูบอย่างอ่อนโยน
“น.. น้องชิโน่” คนพี่ตอบอย่างไม่เต็มเสียงมากนัก เสตามองไปด้านนอกแทนที่จะสบตากับคนรัก ถึงจะปากเก่งดูแรงๆ แต่เมื่อต้องเจอกับสายตาหวานเชื่อมจากคนที่แอบชอบมานานเอริก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน
“หึ” เรียวกระตุกยิ้มมุมปาก “พี่พูดอะไร ผมไม่ได้ยิน”
“อย่ามาแกล้งนะ”
“เอ้า ไม่ได้ยินจริงๆ”
“ฮึ่ย! เธอขอน้องให้ชิโน่!” คราวนี้แมวดำตะโกนเต็มเสียงอัดหน้าคนขี้แกล้งไปเลย
ดูสิพูดจบก็ขมวดคิ้วเป็นปมเบะปากขึ้นงอนๆ น่าเอ็นดูน้อยซะที่ไหนแม่ชิโน่เนี่ย เมื่อแกล้งจนพอใจร่างสูงจึงขึ้นยืนพร้อมดึงคนพี่ให้ลุกขึ้นด้วย
“ไปครับ”
“ไปไหน พี่โป๊นะ” คนตัวเล็กเหลือเพียงเสื้อตัวเดียวมองสามีตาแป๋ว แถมยังเป็นเสื้อของเรียวด้วย เพราะเสื้อตัวเองเปรอะไปด้วยคราบน้ำกามที่พึ่งเสร็จกันไปเมื่อครู่
“รู้ไหมพี่สวยที่สุดตอนไหน?” เรียวหันกลับไปถามร่างบาง ซึ่งก็ได้รับคำตอบเป็นใบหน้าสงสัยกับส่ายหัวด้วยความไม่มั่นใจกลับมา
“ตอนไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวพี่ไงครับ คนสวย”
“...”
“ไปครับ”
“ป.. ไปไหน”
“ไปทำให้ปืนเป็นของพี่เซลีนคนเดียว”
“...”
ไม่ไหว
สู้ไม่ไหวหรอก ปืนเวอร์ชันแพรวพราวขนาดนี้น่ะ
ต่อให้เป็นเอริที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวแม่ก็สู้ไม่ได้
แค่สายตาเจ้าชู้ที่ใช้มองมาก็ทำเอาเอริอยากแปรสภาพเป็นของเหลวไหลลงไปกองกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
เรียวเดินจูงมือเล็กในสภาพที่มีเพียงเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาตัวเดียว ความยาวของมันปิดแก้มก้นอวบอั๋นได้พอดี เขาพาคนพี่ขึ้นมายังชั้นดาดฟ้าของบ้านโดยมีผ้าแพรสีไวน์แดงปิดตาอีกฝ่ายอยู่ เมื่อคนนำทางหยุดเอริจึงต้องหยุดตามไปด้วย
“ถึงแล้วเหรอ”
“ครับ”
เอริเม้มปากเมื่อรู้สึกได้ว่าคนด้านหน้ากำลังทำอะไรบางอย่าง แม้จะมองไม่เห็นแต่นั่นก็ทำให้เขาตื่นเต้นจนเผลอจิกมือเข้ากับมือใหญ่ และเรียวก็รับรู้ถึงความรู้สึกพวกนั้นทั้งหมด ทั้งหัวใจที่เต้นระส่ำดังจนเขาได้ยิน ไหนจะมือที่ชื้นเหงื่อของคนพี่นั่นอีก
“ตื่นเต้นเหรอครับ”
“อื้อ”
“ปืนจะเปิดตาแล้วนะ”
“ค่ะ”
สิ้นเสียงตอบรับผ้าแพรแวววับก็คลายลง เอริค่อยๆ ลืมขึ้นมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ และสิ่งแรกที่เขาเห็นคือใบหน้าหล่อเหลาของสามีเด็กกำลังยืนส่งยิ้มหวานให้
เบื้องหลังของเรียวมีดอกกุหลาบสีแดงจัดเป็นช่อในแจกันขนาดใหญ่วางสลับซับซ้อนกันคละเคล้ากับลูกโป่งรูปหัวใจสีแดงและมีตัวอักษรวางเรียงกันเป็นคำว่า 'WILL YOU MARRY ME'
“แต่งงานกับพ่อของชิโน่นะครับคนสวย” เรียวคุกเข่าลงตรงหน้าพร้อมแหวนแต่งงานที่เขาเตรียมไว้
“พี่รักปืนนะ” เอริมองแหวน ก่อนจะมองหน้าคนที่เขาหลงรักมานาน บอกรักออกไปทั้งน้ำตา เป็นน้ำตาแห่งความดีใจและความสุขจนล้น
“ปืนรักพี่ครับ มาเริ่มต้นครอบครัวของเราด้วยกันนะ”
“อื้ออ ครอบครัวของเราสองคน”
แหวนเพชรเม็ดงามถูกสวมให้คนสวยตรงหน้าอย่างบรรจงเหมือนความรักที่เขามอบให้คนพี่ เป็นความรู้สึกที่เรียวตั้งใจที่จะรักและตั้งใจที่จะดูแลคนพี่ไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่นี้
“จะตอบตกลงแค่ปากไม่ได้นะครับ คนสวยต้องทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรให้พวกเราด้วย”
“พวกเรา?” เอริเลิกคิ้วสงสัย
เรียวหยิบกระดาษจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะคลี่มันออก บนกระดาษเป็นรูปวาดดินสอไม้มีคนสามคนยืนจับมือกันและมีดวงอาทิตย์กำลังยิ้มพร้อมข้อความเขียนกำกับใต้พระอาทิตย์ดวงนั้นว่า 'น้องชิโน่'
พ่อของชิโน่
ปารวัฒน์ พีรกิจเดชา
ชิโน่
ด.ช. ทาชิโน่ คิรันการ์น พีรกิจเดชา
แม่ของชิโน่
......
เอริยิ้มกับภาพและข้อความบนกระดาษ “ลูกเขียนภาษาไทยได้ด้วยเหรอ”
“พ่อของลูกสอนเองครับ ฝึกกันนานเลยนะ”
“น่ารักจัง”
“ถึงคราวแม่ของลูกแล้วครับ ว่าไง ตกลงรึเปล่า”
เอริเงยหน้ามองเรียวที่ยื่นดินให้ เป็นแท่งเดียวกันกับที่ลูกใช้วาด ซึ่งเขาก็ใช้มันเซ็นชื่อตัวเองลงไปในกระดาษรูปวาดของลูกด้วยเช่นกัน
“อื้อ แม่ของลูกตกลงค่ะ” เอริบรรจงเขียนชื่อนามสกุลบนเส้นที่ลูกชายขีดไว้ให้ด้วยรอยยิ้มกว้าง
..เซลีน เอริริน พีรกิจเดชา..
พวกเราสี่คนได้ทำสัญญาจดทะเบียนว่าจะเป็นครอบครัวกันตลอดไปแล้ว
3 ปีต่อมา..
“ทาชิโน่”
“ครับก้าซังคนสวย” รอยยิ้มเหมือนผู้เป็นพ่อเดินยิ้มแป้นมาแต่ไกล
“ก้าซังให้หนูดูน้องใช่ไหม”
“ค้าบบ พี่ดูน้องดีมากเลยนะก้าซัง เป็นพี่ชายที่สุดยอดสุดๆ” อวยยศให้ตัวเองเสร็จก็ยิ้มตาสระอิ ยืนกอดอกภูมิใจพร้อมยักคิ้วโชว์ก้าซังไปหนึ่งที
บนหัวมีหน้ากากอุลตร้าแมนส่วนในมืออีกข้างก็ถือดาบของเล่นที่ลุงๆ เพื่อนของพ่อซื้อมาฝากจากทั่วสารทิศ เรียกได้ว่าไปเหยียบแผ่นดินไหนก็จะต้องซื้อของเล่นจากประเทศนั้นๆ มาฝากหลานชายตลอด นี่ยังไม่นับรวมตายายและญาติพี่น้องฝั่งตากับยายอีก แทบจะไม่มีที่เก็บ
เอริถอนหายใจเฮือกใหญ่ เรียวนิ้วชี้ไปที่หัวกลมของลูกน้อยวัยสองขวบเศษ
“ทำไมกางเกงในลายอุตร้าแมนปล่อยแสงถึงไปอยู่บนหัวน้อง?”
ชิโน่มองตามที่มารดาชี้ ยิ้มแหยะๆ ให้ก่อนจะทำปากจู๋ “ก็ไอมิอยากเป็นมอนสเตอร์หมูนี่ครับ”
“ส่วนตัวเองเป็นอุลตร้าแมนปราบมอนสเตอร์อีกที”
“ใช่แล้ว คนสวยพูดถูกต้องทุกอย่าง” ชิโน่ไม่พูดเปล่า เจ้าเด็กซนฟันดาบโชว์แม่ไปอีกหนึ่งสเต็ป แต่ยกดาบฟันยังไม่ถึงครึ่งทางก็โดนเสียงที่สามขัดจังหวะจนต้องชะงักค้างกลางอากาศ
“หนูยักเปงปาชะยามนะเอยิ” ไอมิเอียงคอฟ้องผู้เป็นแม่อย่างไร้เดียงสา ใบหน้ารูปไข่ถูกกางเกงในปิดไปครึ่งหน้าโผล่แค่ดวงตากลมโตหางตกถอดแบบผู้เป็นแม่กับริมฝีปากอวบอิ่มและปลายจมูกให้ได้หายใจเท่านั้น เห็นแล้วก็ทั้งขำทั้งสงสาร
“ไหนบอกว่าน้องอยากเป็นมอนสเตอร์”
“มอนสเตอร์ฉลามกลายพันธุ์เป็นหมูไงก้าซัง” พี่ชายตัวแสบยังคงแถหาทางรอด
“ไม่อาวอู๊ดอู๊ด หนูจาเปงบาบี้ชาร์ค จุ๊ดจูจะดู๊ด..” มือเล็กประกบเข้าหากันทำท่าปลาแหวกว่ายเลียนแบบวิดีโอประกอบเพลงที่ตัวเองชอบดูทั้งวันทั้งคืน จนผู้เป็นพ่อต้องหนีลงไปเชียร์บอลที่ชั้นล่างแทน กว่าบอลจะจบก็ดึกดื่น คนทำงานมาทั้งวันแบบเรียวก็ผล็อยหลับไปบนโซฟา ปัญหาที่ตามมาคือปวดหลังแต่ก็อดทนสู้ไม่อยากขัดใจลูกสุดที่รักแม้แต่นิดเดียว
“กลับมาแล้วครับ” เสียงทุ้มจากหน้าประตูบ้านเรียกให้สามคนแม่ลูกหันไปมอง ก็พบว่าผู้เป็นพ่อในชุดเสื้อกีฬากับกางเกงคาร์โก้สีกรมท่ากำลังหิ้วกระเป๋าใบใหญ่และถอดรองเท้าเก็บเข้าที่
“โต้ซังงง / เยียววว” ลูกน้อยทั้งสองละทิ้งทุกอย่างในมือ รีบพากันวิ่งไปกอดผู้เป็นพ่อที่ไม่ได้เจอกันตลอดทั้งสัปดาห์เพราะประชุมทีมเตรียมความพร้อมสำหรับฤดูกาลใหม่
เรียวทำงานในทีมแข่งเอฟวันและเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของทีม เขาเลือกทำงานเบื้องหลังมากกว่าที่จะเป็นนักแข่งเพราะอยากมีเวลาให้ลูกๆ และครอบครัว
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านของเราค่ะ” เอริเดินเข้ามาหอมแก้มสามีซ้ายทีขวาทีพร้อมยิ้มหวานให้สามีหายเหนื่อย ส่วนลูกลิงก็เกาะขาพ่อคนละข้างพร้อมส่งยิ้มหวานตาหยีให้คุณพ่อเช่นกัน
“เดี๋ยวนะ บนหัวไอมินั่นอะไร” เรียวขมวดคิ้วก่อนจะจับมันดู
“กางเกงใน”
“ห๊าาา”
“ลูกชายตัวแสบเธอน่ะสิ เอามาสวมให้น้องเป็นมอนสเตอร์”
“หนูเปงปาชะยามงั่มๆ นะ” ปากเล็กงับเข้าที่ขาพ่อ ก่อนจะเงยหน้าถามตาแป๋ว “เยียวกัวหนูไหม”
“555 เอ็นดู” เรียวลูบหัวลูกคนเล็ก ก่อนจะหันไปถามลูกคนโตบ้าง “ไงไอ้เสือ จักรยานที่บอกจะซ่อมให้โต้ซังดูถึงไหนแล้ว”
“ระดับนี้แล้ว เดี๋ยวชิดริฟโชว์โต้ซังเลย”
“ขี้โม้” คนเป็นแม่อดแซวเจ้าลูกชายไม่ได้
“ชิพูดจริงนะก้าซัง”
“เอยิอุ้มๆ” ไอมิถูกอุ้มโดยผู้เป็นแม่ เอริไม่ลืมที่จะถอดกางเกงในออกจากหัวลูกน้อยให้ด้วย
“เราไปดูกันเลยไหมโต้ซัง”
“โต้ซังกลับมาเหนื่อยๆ ให้โต้ซังพักก่อน” เอริปรามลูกชาย
“จริงด้วย งั้นพรุ่งนี้นะครับสุดหล่อ พี่จะเติมไฟท้ายด้วย สาวๆ จะได้เหลียว”
“สาวที่ไหนอีก” เรียวถามลูกชาย
“เขตนี้ทั้งเขตแหละโต้ซัง คนจีบพี่เยอะแยะ”
“ขนาดนั้นเชียว”
“ก็พี่มันหน้าตาดีอะค้าบ”
“แก่แดดจริงๆ” เอริว่าลูกชาย
“ยิโน่แจ่แดด ฮ่าฮ่าฮ่า” ไอมิพูดตามแม่ก่อนจะหัวเราะชอบใจใหญ่
ส่วนเจ้าพี่ชายก็ยืนฟึดฟัด เรียวก้มลงหอมหัวลูกชายคนโตก่อนจะจับโยกไปมาด้วยความเอ็นดู
เอ็นดูทั้งคนโตคนเล็ก
แต่ที่มากที่สุดก็คงจะเป็นแม่ของลูก
คิดได้แบบนั้นก็เดินไปหอมแก้มแม่ของลูกอีกสองฟอดใหญ่ให้ได้ชื่นใจเต็มปอด
“...”
“ปืนรักพี่นะครับ”
“อื้อ พี่รักเธอมากๆ”
“อะไรเนี่ย หวานกันอีกละ” ชิโน่ขมวดคิ้วเงยหน้ามองพ่อกับแม่สลับกัน
“ไอมิก็ย้ากกกกกก” หนูไอมิหอมแก้มผู้เป็นแม่เลียนแบบพ่อ
“งั้นพี่ก็รักด้วย ไม่ยอมหรอกนะ” ถึงจะโตขึ้นมากแต่ความสูงก็ยังไม่ถึงแก้มนุ่มนิ่มของก้าซังอยู่ดี
“มาโต้ซังให้ขี่หลัง”
เมื่อเห็นโต้ซังย่อตัวมาแบบนั้น ชิโน่ก็ไม่รอช้าที่กระโดดขึ้นหลังพ่อ หอมแก้มพ่อเสร็จก็หอมแก้มแม่ต่อ
“ชิรักโต้ซังกับก้าซังนะครับ รักไอมิเด็กอ้วนด้วย”
“หนูไม่อ้วน หนูแค่เปงคนอวบมียามมียวนนะยิโน่” ไอมิชี้แจ้ง
ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนที่อยู่ตรงนั้น แม้แต่บอดี้การ์ดหน้านิ่งก็เผลอยิ้มไปกับความน่ารักของนายน้อยวาตานาเบะทั้งสองอยู่เสมอ
ปารวัฒน์ พีรกิจเดชา
เซลีน เอริริน พีรกิจเดชา
ทาชิโน่ คิรันการ์น พีรกิจเดชา
อายามิ รมิตา พีรกิจเดชา
end.
ต้องบอกลากันอีกแล้วค่ะ ถึงเรื่องนี้จะจบลงแต่พวกเขายังอยู่ในความทรงจำ กว่าจะมีวันนี้ได้หนักหนาสาหัสกันเลยทีเดียว ขอบคุณศิลปินทุกท่าน นักอ่านทุกคนที่ร่วมเดินทางกันมาจนถึงตอนนี้ หวังว่าทุกคนจะมีความสุข ผ่อนคลาย และมีความสุขไปกับเรื่องราวเล็กๆ ของไรท์นะคะ หัวใจสองดวง.
เริ่มต้นด้วย ปืน ปารวัฒน์ พีรกิจเดชา ก็ต้องจบลงด้วยเขาค่ะ
ยังไม่เช็กคำผิด.
Capture Chat Story
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”

โดเนทสูงสุดของเรื่อง เด็กคุณเซลีน | ป๋อจ้าน | ||||
---|---|---|---|---|
![]() 85.00 ![]() | ![]() 30.00 ![]() | ![]() 30.00 ![]() | ![]() 20.00 ![]() |
โดเนทสูงสุดของ ตอนย่อยนี้ | ||||
---|---|---|---|---|
![]() 20.00 ![]() | ![]() 10.00 ![]() | ![]() 10.00 ![]() | ![]() 5.00 ![]() |