canvas
Upload to Server | Delete from Server
html
โดย

 

( R 12+ ) 0

 

     เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื้อง และแรงขึ้นเรื่อยๆทำให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่ในห้องเริ่มรู้สึกตัวทีละน้อยก่อนจะสะลึมสลือลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูเผื่อหาที่มาของเสียง โดยเจ้าตัวยังไม่รับรู้ว่าเสื้อผ้าที่เคยสวมใส่นั้นถูกเปลื้องออกด้วยมือคู่สวยของตัวเองจนเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงในเพียงตัวเดียว 0

 

     เขาปรือตามองหาลูกบิดประตูก่อนจะหมุนมันแล้วออกแรงเพียงเล็กน้อยเพื่อเปิดบานประตูออกก็พบว่ามีชายอีกคนยืนอยู่อีกฝั่งของประตู เขาพยายามใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความง่วงนอนปนความต้องการบางสิ่งบางอย่างที่เกิดจากอาการฮีทไล้มองชายตรงหน้าแล้วเอ่ยปากถามออกไป 0

     "มีอะไร" 0

     เขาถามขณะที่ยังหลับตาออกไปด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าเรียบนิ่งและดูเป็นมิตรที่สุดก่อนจะได้คำตอบจากน้ำเสียงที่ถูกกดให้ต่ำและแรงกดดันที่เริ่มแผ่ออกมาจากชายตรงหน้าทำให้ตัวเขารู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าเป็นอัลฟ่าแน่นอน ตัวเขาสดุ่งโหยงและรีบสวัดสายตาหันหน้ามองสบตากับชายตรงหน้าทันที 0

 

     "รีบเอายานี้ไปกินแล้วช่วยจัดการธุระของคุณให้เสร็จด้วย...ที่นี้ไม่ได้มีแค่คุณ" 0

 

     แต่วินาทีต่อมาหลังจากที่ชายตรงหน้าพูดจบสายตาของทั่งสองก็พลันหยุดนิ่ง สบมองกันอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่มีใครแสดงทาทีอะไรออกมา 0

 

     แต่ทว่าม่านตาของชายหนุ่มที่อยู่ในห้องกลับขยาย ดวงตาเบิกกว่างนัยตาหวานหยาดเยิ้มนั้นกำลังเรียกร้องบางสิ่งจากใครอีกคน หัวใจเต้นแรงผิดปกติเหงื่อเริ่มที่จะผุดซึมออกมาตามหน้าผากรู้สึกเวียนหัวและขาเริ่มที่จะอ่อนแรงจนต้องใช้มืออีกข้างยันขอบประตูไว้ ปากเริ่มหอบโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนังหน่วงเหมือนคนจะขาดใจ ขาเรียวทั่งสองข้างพลันทรุดลงกับพื้นแต่ดีที่มีแขนหนาฉุดประคองไว้ 0

 

เมื่อร่างกายของทั่งคู่ได้สัมผัสกันก็เหมือนเกิดกระแสไฟฟ้าขนาดเล็กจี้จนคนด้านในห้องต้องดีดออกจากอ้อมแขนแกร่ง 0

 

     ร่างกายของเจ้าของห้องที่ตอนนี้ได้นั่งกองอยู่กับพื้นก็ร้อนรุ่มขึ้นมาทันใดหลังจากที่เขาได้สัมผัสกัน กลิ่นฟีโรโมนที่ปล่อยออกมาก่อนหน้านี้เทียบแทบไม่ได้เลยกับกลิ่นที่คละคลุ้งอยู่เต็มห้อง ในตอนนี้ 0

 

 

     สติผมเริ่มที่จะเลือนรางไม่อยู่กับเนี้อกับตัวอีกต่อไป ผมพยายามมองหายาเพื่อมาระงับอาการถึงแม้จริงๆแล้วตัวผมก็ไม่แน่ใจว่าอาการนี้ใช้การฮีทหรือไมเพราะไม่เคยเป็นรุนแรงขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยอยากได้มากขนาดนี้และไม่เคยมีความต้องการชายตรงหน้ามากขนาดนี้ 0

 

     เสียงปิดประตูแผ้วเบาดังขึ้นเรียกสติของผมอีกครั้ง ผมมีท่าทีที่ตกใจใบหน้าซีดเป็นไก่ต้มถอดสีเก็บอาการและความกลัวไม่อยู่ แรงกดดันในห้องที่มาจากชายแปลกหน้าเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลจนผมแทบจะเสร็จอยู่ ณ ตรงนั้น 0

 

     ชายแปลกหน้าเขาปาถุงยาในมือลงพื้นและได้เดินเข้ามากระชากตัวผมให้ลุกขึ้นก่อนจะอุ้มผมไปหย่อนไว้บนเตียงและทุกครั่งที่เราสัมผัสกัน ตัวผมจะมีการตอบสนองที่ไวมาก 0

 

     เขาจ้องมาทีปลอกคอหนังสีน้ำตาลที่ผมใส่อยู่ก่อนที่จะเริ่มคลานขึ้นเตียงมาผมถดหนีออกมาจนไปติดหัวเตียงแต่เขาก็จับขาผมไว้แล้วออกแรงดึงอย่างแรง เขาคร่อมอยู่บนตัวผมสายตาเขาดูหยาดเยิ้มพอถูกสายตาของอัลฟ่าตรงหน้าจ้องมองปากเจ้ากรรมก็ดันหลุดครางเบาๆออกไป  0

 

      ผมควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปฟีโรโมนที่หลั่งออกมานั้นมีมากเกินไปมันทำให้ตัวผมแทบละลายผมหลุดยิ้มและเอาสองมือขึ้นไปประคองกรอบหน้ษของอีกฝายก่อนที่เขาจะยกยิ้มขึ้นและโจมตีผมด้วยการกดจูบลงมาแรงๆ เสียงจูบดังระงมไปทั่งห้องสลับกับเสียงครางในลำคอผมสู้ไม่ได้และแพ้ไปในที่สุดเขาขึ้นมาคุมเกมโดยสมบรูณ์แบบผมได้แต่หอบเหนื่อยโกยเอาอากาศเข้าปอด ในขณะที่ผมกำลังมัวเมาไปกับรสจูบที่เขามอบให้ เขาก็ได้เอื้อมมือมาดึงปลอกคอผมให้รัดแน่นขึ้นจนผมตกใจเผลอกัดปากเขาจนเลือดออกคนตรงหน้ายกยิ้มพอใจแล้วก็พูดออกมา 0

 

     "รักษาคอมึงไว้ให้ดีๆละกัน คืนนี้มึงก็อย่าโดนกูกัดล่ะ" 0

 

     ผมตกใจและกลัวกับคำพูดของชายตรงหน้าอยากจะหนีออกไปแต่ร่างกายผมตอนนี้มันกลับกำลังปลดกระดุมของคนตรงหน้าออกจนหมด น้ำตาเริ่อมออกมาคลอที่หน่วยตาก่อนจะไหลลงไปตามแรง 0

 

     คนตรงหน้ายังคงยิ้มพอใจและร่างกายของผมก็ยังไม่หยุดต้องการคนตรงหน้า เขาพลิกตัวลงไปนอนแทนที่และให้ผมนั่งอยู่บนตัวเขา สะโพกผมบดเบียดอยู่ตรงส่วนนั้นของร่างกายอีกคนไปมาจนคิดว่ามันตื่นก่อนที่จะเอี้ยวหลังไปปลดกระดุมกางเกงยีนสีเข้มออกมือหนาของใครอีกคนยังคงลูบไลไปมาตรงเอวและสะโพก บีบขย่ำไปจนทั่วร่างกายแทบลุกเป็นไฟ 0

 

     อยู่ๆคนตรงหน้าก็กระแทกสะโพกขึ้นมาอย่างแรงจนผมครางเสียงหลงท้องวูปโหวงมือที่อยู่บนหน้าอกอีกฝ่ายจิกเกร็งก่อนที่ความรู้สึกฟินจะประทุออกมา 0

 

     "ขนาดยังไม่ได้ใส่มึงยังเสร็จแล้ว ง่ายว่ะ" 0

 

    พอจบประโยคคนตรงหน้ายกยิ้มขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะพลิกตัวกลับที่เดิมและถอดกางเกงในผมออก เขาชะโงกหน้าเข้ามาใกล้หูแล้วขบเม้มมันหลังจากนั้นก็ลากใบหน้าลงไปที่ซอกคอต่อด้วยเม็ดทับทิมอมชมพูคู่เด่นทั่งดูด ทั่งกัดจนขึ้นรอยแดงและรอยฟัน มือผมปาดไปทั่วจิกมั่งผ้าปูเอาจนยับจิกทั่งแขนและหลังจนขึ้นริยแดง คนตรงหน้าผละออกแล้วยิ้มอยางชอบใจก่อนที่เขาจะบรรเลงเพลงเชือดต่อไป 0

 

- 0

- 0

สติของผมเริ่มกลับเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ร่างทั่งร่างชาไปหมดการมีอะไรกันครั้งนี้หนักหน่วงกว่าที่ตัวผมเคยผ่านมาและกว่าจะกลับมาขยับได้ผมต้องนอนอยู่ท่าเดิมหลายนาที ผมใช้สายตากวาดมองไปยังบริเวณรอบๆก็พบว่าสถาพห้องนอนตอนนี้ยับเยินพอสมควรผ้าปูที่นอนหลุดลุ่ยจากมุมเดิมของมันหมอนและโคมไฟตกลงไปกองอยู่กับพื้นข้างๆเตียง ผมพยายามควานหามือถือของตัวเองรอบทิศแต่ก็ไม่มีวี่แววเลยแม้แต่น้อย 0

 

     สมองของผมไม่ได้นึกถึงใครอีกคนที่เคยอยู่ในห้องก่อนหน้านี้เลย เวลาที่เราใช้ไปด้วยกันผมรู้สึกค้มค่าและสนุกสุดๆแต่ว่ามันไม่ถูกต้องผมไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยเขาเข้าห้องมาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตด้วยซ่ำนี้ถือเป็นการอุกอาจมากผมควรไปแจ้งความข้อหาโดนข่มขื่นด้วยซ่ำแต่ตอนนั้นผมดันไม่ได้ขัดขืนเขาแล้วยังสมยอมเพียงเพราะร่างกายไม่ทำตามคำสั่ง สิ่งที่ผมกำลังนอนคิดทำให้ผมหัวเสียกว่าเดิม 0

 

แขนอ่อนแรงถูกยกขึ้นมาคล่ำบริเวณหลังคอและตรวจสอบปลอกคอว่ายังอยู่ดีหรือไมก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาไม่ได้กัดผม อาจจะถือเป็นเรื่องที่ดีแต่ยังไงผมยังมีโอกาศสูงมากที่จะท้องสองวันมานี้ที่เราทำกิจกรรมกันอย่างบ้าคลั่งกลับไม่มีครั้งไหนเลยที่เราจะป้องกัน มันทำให้สมองของผมเริ่มคิดฟุ้งซ่านอีกครั้งเกี่ยวกับเรื่องต่างๆที่อาจตามมาหลังมีอะไรกับคนแปลกหน้า 0

 

 

     เสียงเปิดประตูดังขึ้นเรียกให้ผมหันไปมองแล้วก็พบว่าชายคนนั้นยังไม่ไปไหนเค้าเดินลองหน้าลอยตาอยู่ในห้องของผมทำท่าทางเหมือนหาบางอย่างอยู่โดยไม่พูดอะไรซักคำ ผมจ้องมองการกระทำนั้นโดยที่ไม่ได้เอ่ยปากถามเช่นกัน 0

 

เขาค้นหาบางสิ่งอยู่ซักพักก่อนที่จะกยิบขึ้รมาแล้วเดินตรงมาที่เตียงผมกระชับผ้าขึ้นมาคลุมจนมิดคอด้วยความที่ผ่านศึกใหญ่ไปเลยทำให้ขยับได้ไม่มากเลยต้องระวังตัวไว้ก่อน คนตรงหน้าเดิมมาแล้วหยุดอยู่ข้างๆเตียงพร้อมยื้นบางสิ่งมาให้ผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่แสดงทีท่าว่าจะรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย 0

 

     "โทรศัพท์มึงเดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่" 0

 

     พูดจบผมก็ฉุนขาดไล้ใครอีกคนให้ออกไปจากห้องทันทีเขาดูไม่ทุกร้อนมากก่อนจะโยนโทรศัพท์ที่ถูกหักครึ่งจนงอไม่ได้รูปไว้บนเตียงแล้วหันหลังเดินออกไปโดยไม่มีคำขอโทษใดๆหลุดออกมาจากปากอีกเลย 0

- 0

- 0

- 0

ถึงนักอ่านที่รัก
×

Capture Chat Story

แชร์
ทวีต Line it

ปักหมุด

[ชื่อคนเขียน] -
[วันที่สร้างคอมเม้น]
[ชื่อคนเขียน] -
[วันที่สร้างคอมเม้น]