25
สองร่างยืนมองห้องกว้างที่เฟอร์นิเจอร์คลุมไปด้วยผ้าสีขาว มือหนาอุ้มกล่องกระดาษใบโตไว้ในอ้อมแขน พลางปรายตามองหญิงสาวข้างๆ y/nถอนหายใจยาวพรืดราวกลับปลงๆ
คนมาใหม่ชะงักกับท่าทางของทั้งคู่ ชะเง้อคอเข้ามาดูภายในคอนโดสุดหรู ที่ตอนนี้สภาพเหมือนร้างทั้งที่ไม่ได้ทำความสะอาดเพียงแค่สัปดาห์เดียว
"โห~ งานช้างเลยนะเนี่ย" ภูมิเบ้หน้า เพราะเห็นอนาคตว่าตัวเองคงต้องอยู่ข่วยพี่ชายและพี่สะใภ้เก็บกวาด
"ไหนบอกเขาดูแลห้องดีไง" ดีนตวัดสายตาคาดโทษไปยังน้องชาย
"ตอนเขาย้ายออกใหม่ๆ มันก็ดีอยู่หรอก" ภูมิว่า "เดี๋ยวปัดๆ กวาดๆ คงกลับมาสภาพเดิมนั่นแหละ"
"พี่ลางานได้แค่เช้านะ" y/nบอก ก่อนจะวางกระเป๋าบนชั้นใกล้ๆ มี่ฝุ่นเกาะทุกระเบียบนิ้ว แต่ดูเหมือนเธอต้องลาเต็มวันแล้วล่ะแบบนี้
"ชิวๆ พี่" ภูมิว่าด้วยท่าทางสบายๆ ผิดกับคนพี่ที่คิ้งขมวดเป็นปม
"ห้องไม่เสร็จมึงห้ามหนี" ดีนว่า
"พี่สะใภ้ดูดิ~ พี่ดีนจะฆ่าผม"
"เอ้ะ! คุณนี่ก็นะ" หญิงสาวหันไปเอ็ดชายร่างสูงที่เอาแต่ทำหน้าตึง
สองหนุ่มใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงในการเก็บกวาดและจัดของให้เข้าที่เข้าทาง เพราะครึ่งชั่วโมงแรกy/nถูกเพื่อนเรียกตัวไปประชุมทีมแบบเร่งด่วน ทำใฟ้สองพี่น้องต้องทำงานกันตามลำพัง ในระหว่างนั้นทั้งคู่ได้แต่ยืนเถียงกัน และที่สำคัญคือขิงแฟนสาวของตัวเอง
"พี่สะใภ้ก็พี่สะใภ้เถอะ สวยสู้แฟนผมไม่ได้หร๊อก" ภูมิยืดอกอย่างภูมิใจที่มีแฟนสวย
"มึงมันตาไม่ถึง" ดีนว่า "เอาตรงไหนมาไม่สวย คำว่าสวยเกิดขึ้นมาเพื่อy/nคนเดียว!"
ภูมิยืนเสมองอย่างอ้ำอึ้ง อยากให้พี่สะใภ้ได้ยินจริงๆ คำพูดอวยยศของดีนน่ะ
"ขอกดอัดเสียงได้ป่ะ" ภูมิหัวเราะในลำคอ
"กวนตีน!"
"แล้วนี่พี่ไปสมัครที่ไหนไว้?"
"งานบริษัททั่วไป" เขาตอบแบบไม่ใส่ใจ
"งานวิศวะเดี๋ยวนี้เกลื่อน ยิ่งพี่เคยทำเมืองนอกมาแล้ว ยังไงก็ได้ที่ดีๆ แน่นอน" น้องชายว่าพลางเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาด
"ที่จริงก็มีแล้ว" เขาตอบ
"ที่ไหน?"
"บริษัทความปลอดภัย"
"อ้อ ที่ออกแบบพวก...ห้ะ? ยังไงนะ?" ภูมิพยักหน้าเข้าใจ แต่เมื่อคิดๆ แล้วก็ต้องชะงักสงสัย งานความผลอดภัยมันเกี่ยวอะไรกับวิศวะ? หรือเขาเข้าใจอะไรผิด
"ไม่ต้องรู้เยอะ รู้แค่ว่ากูมีงานทำก็พอ มึงชอบถามเยอะ ขี้เกียจตอบ" ดีนว่า
"อ่อ...เค๊" น้องชายไหวไหล่เบาๆ "อีกไม่กี่ชั่วโมงพี่สะใภ้ก็จะกลับมาละ นี่คืนดีกันยัง?"
ยิงคำถามมาแบบนี้ เขาก็ไม่รู้จะตอบว่าไง
"ดี...มั้ง" ก็ภรรยาตัวแสบยังไม่มองหน้าเขาเลยตั้งแต่วันที่เขากลับมา ไม่รู้จะงอนไปถึงไหน พาไปช็อปปิ้งก็แล้ว ไปกินข้าวก็แล้ว ไหนจะบริการับส่งอีก
"ถามจริ๊ง?"
"ไม่รู้ว่ะ"
"อ้าว" ภูมิกรอกตามองบน "ถ้ายังงอนอยู่...จับฟัดเลย! จะได้จบๆ!"
ไอ้แนะนำอ่ะมันดี...แต่เขายังไม่ได้นอนกับเมียเลยตั้งแต่กลับมา เพราะโดนหมอนเขวี้ยงไล่ออกนอกห้อง...คิดภาพตามแล้วก็น่าอนาถใจ
"..."
เห็นพี่ชายเงียบก็อดแซวไม่ได้ "นี่อย่าบอกนะว่าตั้งแต่กลับมายังไม่ได้ทำการบ้าน!!!!"
"เงียบไปเลยมึง"
แปะ!!!
"โอ๊ย!" โดนฟ่ามืออรหันฟาดหน้าผากเต็มๆ "แสดงว่าจริง!!!! ฮ่าๆๆๆๆ"
ยัง ยังไม่หยุดล้ออีก
"กวนตีนนัก"
"แล้วเมื่อไหร่หลานผมจะมาอ่ะ" ภูมิกลั้นยิ้มจนจมูกบาน "นี่พี่ฟังผมนะ...ผู้หญอิงงอนอ่ะ แสดงว่าอยากให้ง้อ อยากให้เอาใจ อยากให้ทำการบ้าน!"
"กูทำมาทุกอย่างแล้ว ก็เหมือนเดิม"
"เหลืออย่างหลังนั่นไง" น้องชายยิ้มกริ่ม
"ไปเลยมึง หมดหน้าที่แล้ว" ดีนดันไหล่น้องชายให้รีบออกจากห้อง
"อะไรวะ! อย่าทำเขิน เดี๋ยวเขาหาว่าไร้น้ำยานะเว้ย^0^" ภูมิหัวเราะร่า จนกระทั่งประตูปิด
ปัง!!!!!
ความเงียบเข้ามาแทนที่ความวุ่นวายก่อนหน้านั้นทันที ดีนถอนหานใจออกมายาวๆ หลังจากดันตัวน้องชายตัวดีออกจากห้องได้
ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำการบ้าน แต่พี่สะใภ้มึงดักกูทุกทาง - ดีน
18.04
วันนี้เขาไม่ได้ไปรับภรรยา เพราะเธอมีไปเอนจอยกับเพื่อนหลังเลิกงานนิดๆ หน่อยๆ เลยถือว่าโอกาสให้ตะวันขับรถมาส่ง เขาแอบฉุนอยู่นิดหน่อนที่ภรรยาลงรถมากับผู้ชาย แถมยังสนิทสนมกันแบบขั้นสุด แต่ก็ต้องทำเป็นผู้ชายใจกว้าง ตะวันก็ปค่เพื่อน ส่วนเขาน่ะพ่วงตำแหน่งสามี!
ดีนหรี่ตามองภรรยาที่เข้ามาในห้องด้วยชุดสบายๆ กับใบหน้าเปื้อนยิ้ม
อามรณ์ดี...สงสัยวันนี้จะได้ทำการบ้าน - ดีน
มือบางถือถุงกระดาษวางไว้บนโต๊ะหน้าทีวี ก่อนจะเธอจะค่อยบรรจงหยิบของชิ้นนั้นออกมาอย่างทนุถนอม Snow globe ที่มีรูปปั้นเทพีเสรีภาพรายบ้อมด้วยเกล็ดหิมะ และตัวหน้าสือบนฐานเขียนไว้ว่า
'For my pretty girl'
คิ้วหนากระตุกทันทีที่เห็นรอยยิ้มของภรรยา เป็นรอยยิ้มที่เขายังไม่ได้รับตั้งแต่กลับมาจากมาเบเซีย แล้วไอ้สโนว์โกลบนั่นมันเป็นของใครถึงทำให้เธอยิ้มได้
"ใครให้?" เขาเดินปรี่เข้ามาถามy/n มือหนาก็คว้าจับต้นแขนของเธอและดึงเข้าหาตัว
"นี่คุณ! ตกใจนะ!" อยู่ๆ เขาก็เดินมา ใครจะตั้งตัวทัน
"พี่ถามว่าใครให้มา?" เขาถามย้ำ
"อะไร! นี่ของตะวัน"
"ตะวัน? มันจีบเธอหรอ!? ไม่รู้หรือไงว่าเธอเป็นเมียพี่" เลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว
"โอ๊ย!" y/nสบัดมือที่จับแขนเธอออก ร่างบางกรอกตากับความคิดของสามีขี้หวงคนนี้
"ไม่ได้! ไม่ให้จีบ!"
"นี่คุณดีน! ตะวันมันจะฝากให้ลูกทีมฉัน" ดีนถึงกับจ๋อยกับคำตอบของภรรยาสาว เขากระแอมแก้เขิน ก่อนจะเฉไฉไปเรื่องอื่น
"...กินข้าวมาหรือยัง"
"คิดว่าตะวันจีบฉันหรือไง บ้าป่ะคุณ"
"ก็...ไม่รู้" เขามองไปรอบๆ แก้เขิน ก่อนจะเอี้ยวตัวกดริมฝีปากบนแก้มเนียนของภรรยาโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
จุ๊บ!
ดีนผละออกก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ให้คนน้อง
"คุณ!!!!!! ฉวยโอกาส!!!!!" คนน้องยกมือประกบแก้ม และใช้ตีข้างเดียวกันตีเข้าที่หน้าอกของคนพี่อย่างรวดเร็ว
ตุบ!!
"อ้าก~" ดีนร้องโอดครวญออกมาและล้มตัวลงไปกับพื้น เพราะดันไปโดนแผลเข้าให้
"สำออย!"
เมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่ลุกขึ้นมาสักที ก็เริ่มแปลกใจ ดีนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด แผลที่ได้มาเพราะออกไปทำภารกิจด่วนกับทีม เพียงแค่ไม่กี่วันก่อนกลับไทย
เหตุเพราะเซลีนถูกงานหน่วยข่าวกรองยืมตัวไป เขาเลยต้องเข้าทำภารกิจแทนในฐานะเทรนเนอร์ของเธอ จนได้แผลกลับมาอย่างที่ว่า
"...โอย~" ดีนกัดริมฝีปาก พยายามกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ แต่ก็ต้องยอมแพ้เพราะมือบางของภรรยาประคองเข้าไปแก้มสองข้างของเขา
"คุณเจ็บหรอ? เจ็บตรงไหน?" เธอถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ขอโทษ..." y/nพยุงคนพี่ให้ไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าเขา สังเกตอาการของเขาอย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ขอโทษทำไม?"
"พี่ออกไปทำภารกิจเลยโดนลูกหลง ครั้งสุดท้ายจริงๆ" เขาบอก "หายงอนพี่เถอะนะ"
"ให้ตายสิ" คนน้องเบ้ปาก "ถอดเสื้อสิ"
"ห้ะ?"
เวลาแบบนี้ยังมีอารมณ์หรอวะเมียกู - ดีน
"ถอดเสื้อออก จะดูแผลให้" เธอบอก
"อะ อ้อ...ครับ" เข้าใจผิดแบบ300%
เวลาผ่านไปไม่นานที่ภรรยาคนสวยทำแผลให้ เธอแอบรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ก่อนหน้านี้ขว้างหมอน ขว้างของสารพัด ไหนจะขับไล่ไสส่งเขาไปนอนโซฟานอกห้องอีก รู้แบบนี้ก็นึกโทษตัวเองขึ้นมา
y/nช้อนสายตามองคนพี่ที่นั่งบนโซฟา มีเธอที่นั่งคุกเข่ากลางหว่างของเขา มือบางลูบแก้มสากเบาๆ เธอไม่เคยรู้เลยว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง และแต่ละอย่างมันหนักหนาแค่ไหน พอมองย้อนกลับไป เธอเป็นคนที่น่ารำคาญมากที่ไปงี่เง่าใส่เขาแบบนั้นทั้งๆ ที่เขาก็หวังดีกับเธอ
"ขอโทษ..." y/nหลุบตาต่ำ
"?" ดีนเลิกคิ้วมอง "ขอโทษเรื่องอะไร?"
"ขอโทษที่ไม่เข้าใจคุณ...งี่เง่าใส่คุณสารพัด เราน่ารำคาญมากใช่ไหม"
"ไม่เลยครับ เธอมีสิทธิ์โกรธพี่เพราะพี่ทำผิดจริงๆ ที่ไม่ได้บอกเธอ"
"แต่เรางี่เง่า"
"งั้นผิดคนละครึ่งก็ได้ จะได้ลดหลั่นกันไป ถือว่าครั้งนี้เป็นโมฆะ" ดีนจับมือบางและใช้นิ้วลูบวนบนหลังมือของเธอเป็นการปลอบใจ
"อือ..."
หมับ!
"ว้าย!!!" ภรรยาคนสวยร้องเสียงหลง เมื่อคนพี่ดึงเธอขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง ใบหน้าอยู่ห่างกันไม่กี่นิ้ว ลมหายใจร้อนรดกันและกัน พวงแก้มเนียนขึ้นสีระเรื่อ ใบหูของคนพี่ก็แดงแจ๋ไม่แพ้กัน
นิ้วเรียวเกลี่ยผมยาวสลวยให้ทัดหู ใบหน้าสวยของภรรยาทำเอาเขาเสียอาการบ่อยครั้ง และครั้งนี้ก็ด้วย
"ปล่อยลงเลย ไม่เจ็บแผลหรอ" เธอบอกอ้อมแอ้ม แต่ก็ไม่ได้ดิ้นขัดขืนอะไร กลัวจะไปโดนแผลเข้าให้
"กลับมาพี่ยังไม่ได้จูบเธอเลย...แค่กอดก็ยังยาก" เขาว่า
"..."
"เจ็บว่ะ" ใบหน้าสามีเหยเก(แบบหลอกๆ) กะให้คนน้องยอมเขาสักนิดสักหน่อย
ใครว่ามารยาหญิงสยบชายได้...มารยาชายก็สยบหญิงได้เหมือนกัน
"เป็นไรไหม!? ไหนเจ็บตรงไหนอีก!?" เธอละล้ำละลักถามคนพี่ด้วยความกังวล
"เจ็บมาก...จูบหน่อย~" y/nชะงัก และยกยิ้มในเวลาต่อมา คุณสามีอยากอ้อนนี่เอง
"อะไร?" เธอหรี่ตามองอย่างจับผิด
"นะครับ เนี่ย เจ็บมากๆ อื้ม~" พูดมาก น่ารำคาญ เธอเลยจูบปิดปากเขาซะเลย
ริมฝีปากบางประทับจูบบนอวัยวะเดียวกัน ลิ้นร้อนของทั้งสองสอดประสานกันอย่างคุ้นชินกับสัมผัสอ่อนหวานนี้ มันทั้งหอมอบอวลไปด้วยความคิดถึง โหยหาย และต้องการ เรียวปากดูดซับกันและกันราวกับว่าโลกใบนี้เป็นของพวกเขาแค่สองคนเท่านั้น มือหนากดท้ายทอยให้แนบชิดมากขึ้น ร่างบางขยับกายเบียดเข้ามาจวบจนไร้ช่องว่างนะหว่างกัน
ผีเสื้อนับล้านบินว่อนในท้อง ความวาบหวามใจ ไหนจะความรู้สึกต้องการมันปะทุขึ้นมาจนไม่อาจหักห้ามใจไว้ได้ ดีนเบี่ยงใบหน้าออกจากสัมผัสร้อนแรง กดจูบที่ข้างแก้ม ลงมาปลายคางน่ารัก และซอกคอหอมๆ ของคนน้อง
"อ่ะ..." เสียงทักท้วงดังขึ้นเบาหวิว
"หอมจัง" เขากระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงแหบพร่า ลมหายใจร้อนเป่าต้นคอไม่ห่าง
"อื้อ~"
"พี่คิดถึงเธอ" เขาบอก มือปลาหมึกกำลังเลื่อนไปยังต้นขาของคนน้อง ก่อนที่จะกระชับให้เธอนั่งคร่อมบนตัวเขา จะได้ถนัดมากขึ้น
"อะ อื้อ อ๊ะ!" วงแขนยาวโอบรัดลำตัวของภรรยาคนสวย ริมฝีปากลากไล้ลงมาที่หัวไหล่เนียน จูบมันเบาๆ แม้มีเสื้อตัวบางกั้นอยู่ก็ตาม
"เรียก พี่ดีน" คนพี่เอ่ยบอก พลางงับที่ใบหูสะอาดของภรรยาที่นั่งอยู่บนตัวเขา "พี่อยากให้เธอเรียกพี่แบบนั้นครับคนดี"
พอเป็นเรื่องบนเตียงทีไร เขามักจะชอบใช้คำพูดแสนหวานหว่านล้อมเธอ จนเธอติดกับซ้ำแล้วซ้ำเล่า และครั้งนี้ก็เหมือนกัน
"อ่ะ พะ พี่ดีน...พี่ดีนขา" แม้จะกระดากปากไปบ้าง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอเองก็ต้องการเขาเหมือนกัยที่เขาต้องการเธอ
"ออนท็อปให้พี่นะครับ พี่เจ็บแผล" เขาดันตัวของเธอออก ช้อนมองคนบนร่างด้วยแรงปรารถนา y/nเม้มริมฝีปากและพยักหน้ารับไปแบบเคอะเขิน
ไม่ใช่ว่าไม่เคย...แต่ครั้งนี้เหมือนจะเขินตัวแตกให้ได้เลย ไม่รู้ว่าเพราะไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่านาน หรือเพราะเทใจให้เขาไปหมดแล้วก็ไม่รู้
ภรรยาคนสวยเสยผมที่ปิดหน้าออก และปัดผมไปไว้ข้างซ้าย ทำตัวดีนที่เห็นภาพตรงหน้าถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
โคตรเซ็กซี่ - ดีน
"อ่า...หนูครับ อย่าเพิ่งๆ เดี๋ยวๆๆ" มือหนาตะปบมือบางที่จับหมับเข้าที่กลางกายของเขาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไม่ได้แค่วางมือบนลูกชายของเขาเท่านั้น แต่ยังขย่ำมันอีก
"?" เธอเอียงคอมองเขา บนใบหน้ามีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มไปหมด ก็ไหนบอกให้เธอออนท็อปไง
"...มาจูบก่อนมา" เขาเชยคางป้อนจูบร้อนแรงให้เธอ
"อื้อ~"
"อ่า...เชี่ย ใจเย็นครับหนู" เขาห้ามไม่ทันแล้ว เพราะคนน้องลงจากตักและคุกเข่าตรงหน้าเขา มือบางกำลังรูดซิบกางเกงของเขาอยู่
"ไม่ชอบหรอคะ?" เธอเอียงหน้าซบกับหน้าขาของเขา มือก็รูดซิบลงจนสุดทาง
อ้อนขนาดนี้ เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดี - ดีน
"เข้าไปเลยไม่ได้หรอ เดี๋ยวปากหนูเลอะ" เวลาแบบนี้เขาก็ยังเป็นห่วงคนน้อง เพราะไอ้การที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยมาเป็นเดือนๆ กลัวน้องจะรับไม่ไหว และอีกอย่าง...
เขาอยากมีเจ้าตัวเล็กใจจะขาด
"พี่อยากมีลูก...ขึ้นมาครับ" เขาว่าพร้อมกับรั้งร่างบางให้กลับขึ้นมาคร่อมตักดังเดิม
"อึก! พี่ดีน!!!! เราจุก"
"หนูค่อยๆ ขยับครับ พี่ก็จุกครับคนดี อ่าาา...."
"อ๊ะ...อื้อ พี่ดีนขา~"
"พี่รักหนูนะครับ"
"...ห้ะ? อะ โอ๊ย! เบาๆ!!!"
....
บอกรักธรรมดาโลกไม่จำ
กรี้ดด่ดาสดสกยดสยกยดยกยก
ไปแล้ววเวเสเสดสสดสดวแแสวดสกส
ปล.ตอนหน้าตอนจ๊บบบบบย
Capture Chat Story
