𝑇𝐻𝐸 0

𝐸𝑁𝐷 0

𝘄𝗮𝗿𝗻𝗶𝗻𝗴 : 𝑠𝑒𝑥 𝑠𝑐𝑒𝑛𝑒, 𝑏𝑎𝑟𝑒𝑏𝑎𝑐𝑘𝑖𝑛𝑔 0

"ฝีมือพี่ใช่ป่ะ" 0

โซลลั่นถามออกไปในทันทีที่ประตูห้อง 508 นั้นปิดสนิทลง พรางเอามือเท้าสะเอวสองข้างมองมาอย่างคาดโทษ เพราะการกระทำเหล่านั้นของพาวมันส่งผลกระทบถึงรุ่นพี่ของตัวเองทั้งหมด ทั้งพี่อาร์ ที่เป็นคนฝากฝังให้เราช่วยดูแลการซ้อมให้กับทีมของพี่ปีสูง และไหนจะพี่มีเค แม้โซลจะดูสะใจและหัวเราะเบาๆในลำคอหลังจากเห็นเหตุการณ์นั้นก็เถอะ แต่มันก็ไม่สมควรอยู่ดี 0

"น้องอย่าดุพี่ดิ" 0

"แล้วมันน่าโดนมั้ยล่ะ ทำไมต้องทำแบบนั้น" 0

"ก็เขามาเต๊าะน้องโซลอะ พี่เห็นนะ" คนตัวเล็กนึกในใจว่ามันจะเป็นเหตุการณ์ไหนได้บ้างที่จะทำให้แฟนหนุ่มของเขาเข้าใจผิดได้ขนาดนี้ จนกระทั่งเจ้าหมาโกลเด้นเป็นคนเอ่ยตอบมันเอง 0

"โดนกลุ่มไททันล้อมหน้าหลังซะขนาดนั้น บางคนก็ยิ้มอรุ่มเจ๊าะละเมาะแจ๊ะ สวยมากมั้งน่ะ เชอะ" พาวว่าพรางเอามือกอดอก แล้วสะบัดหน้าไปทางอื่น 0

"อย่ามางอนน้องโซลนะ ต่อคิวงอนสิ ตอนนี้น้องโซลโกรธอยู่" 0

"ทำไมไม่บอกเขาไปว่ามีแฟนแล้วครับ" 0

"ก็เขาไม่ได้ถาม อีกอย่าง น้องเขาก็แค่เด็ก ม.ปลายเอง" 0

"แล้วไอ้พี่หัวสับปะรดนั่นล่ะ หลายรอบละนะ ตั้งแต่แข่งบาส ร้านเหล้า ไหนจะตอนนี้อีก" พาวหมายถึงพี่มีเคน่ะเหรอ ที่เขาได้น้ำแดงเป็นถังแบบเต็มสตรีมไปเพราะโดนรวบยอดสินะ 0

"ไอ้พี่มีเคมันบ้า เขาแกล้งไปแบบนั้นแหละ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย" 0

"น้องจะไปรู้ได้ไง อาจจะทีเล่นทีจริง ได้ก็ดี ไม่ได้ก็เล่นต่อ" 0

"งั้นพี่ก็ไปเฝ้าเลยมั้ยล่ะพรุ่งนี้น่ะ" 0

"เออ ก็ดีเหมือนกันนะ" 0

"เดี๋ยว!" โซลแกล้งแหย่ประโยคนั้นออกไป เพราะลึกๆคิดว่าเจ้าตัวรู้จักพาวดี ว่าเขาไม่ชอบการจู้จี้จุกจิก และการไปเฝ้าใครทำนู่นนี่นั่นคงไม่ใช่สไตล์เขาอยู่แล้ว คนที่รักเวลาการใช้ชีวิตมากๆแบบพาว ไม่มีทางไปเดินตามเขาต้อยๆ ให้เวลาอันมีค่าเหล่านั้นสูญเปล่าอย่างแน่นอน แต่มันกลับตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง 0

"..." 0

"ไหนบอกไม่ชอบคนจุกจิกไง แล้วจะไปหนามบาสทำไม ถ้าไม่ได้ไปเล่น" 0

"ไม่ชอบคนจุกจิก ไม่ได้หมายความพี่จะไม่จุกจิกเอง" เอ้ะ ย้อนแย้งไปหมด อะไรของเขากันเนี้ยผู้ชายคนนี้ เดาอารมณ์ยากเหลือเกิน คนอย่างเขาอะนะที่จะสละเวลายกดัมเบลไปเฝ้าเขาเฉยๆที่สนามบาส ไม่มีทางอะ 0

"เอาจริงดิ" 0

"ก็เดินมาด้วยขนาดนี้แล้วอะน้องโซล" 0

การซ้อมให้กับน้อง ม.ปลายในวันแรก โซลเป็นคนมายิมก่อนเพราะใช้เวลาเล่นกับเด็กๆค่อนข้างนานหลายชั่วโมง จึงทำให้พาวตัดสินใจที่จะเข้าฟิตเนสเลทกว่าเวลาเดิมนิดหน่อย เพื่อจะได้กลับหอพร้อมกันกับอีกคน เพราะลานจอดรถในตอนกลางคืนมันมืด และเนื่องจากมันเป็นยิมที่เปิดให้บุคคลภายนอกสามารถเข้ามาใช้บริการได้ด้วยแล้วนั้น ยิ่งอันตรายสำหรับแฟนตัวเล็กของเขาไปกันใหญ่ 0

แต่วันนี้มันไม่ใช่ ทั้งสองคนเดินมายิมพร้อมกัน แม้พาวจะใช้ช่วงเวลาในการออกกำลังน้อยกว่าช่วงเวลาที่โซลเล่นบาสก็ตาม แต่ชั่วโมงที่เหลือนั้น เขาตัดสินใจจะเข้ามานั่งรอเพื่อคอยปัดพวกแมงวี่แมงวันให้แฟนตัวเล็กเขาเอง 0

"ไปดิ เดี๋ยวพี่ตามไป" 0

"อือ เจอกันนะ" 0

ทั้งสองคนต้องแยกกันที่ชั้นสองของยิม เพราะฟิตเนสของพาวนั้นอยู่ชั้นสอง และสนามบาสเกตบอลนั้นอยู่ชั้นสาม โซลจึงโบกมือให้พาวหยอยๆ ก่อนจะกลับหลังหันเดินขึ้นบันไดแทนการใช้ลิฟต์เป็นการวอร์มร่างกายไปในตัว 0

บรรยากาศภายในสนามบาส จากเดิมทีที่มันเป็นยิมปิด มีหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทเพียงไม่กี่บาน ส่งผลให้อากาศค่อนข้างร้อนเพราะไม่มีลมพัดผ่าน บวกกับการฝึกซ้อมอย่างดุเดือดกับรุ่นน้องเข้าไปแล้วด้วยนั้น ถ้าเสื้อของใครไม่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ นั่นถือว่าคุณแค่เข้ามาเดินเล่นเพียงไม่นาน แล้วก็เดินออกไปเท่านั้น 0

จบแมตซ์การฝึกซ้อม ทุกคนถึงกับขาเข่าอ่อนนั่งดื่มน้ำกันอย่างหมดแรง แต่โซลกลับเลือกที่จะเดินแยกไปอีกทางเพื่อไปยืดเส้นยืดสายตามลำพังเพียงคนเดียว 0

"พี่โซลคนสวย มานั่งด้วยกันสิครับ ไปทำอะไรตรงนั้นคนเดียว" 0

"อยากเล่นกับพี่โซลอีก พี่โซลใจดี ไม่ดุผมเลย" 0

"ปีหน้ามาเป็นโค้ชให้ทีมเรามั้ยฮ่ะพี่โซล" 0

เสียงเด็กๆ เจื้อยแจ้วตะโกนเรียกหาโซลไม่ขาดปาก มีแต่คนรักคนเอ็นดู ถึงแม้ว่าบุคลิกโซลจะดูนิ่งขรึมไม่อะไรกับใคร ใบหน้าเกือบจะค่อนไปทางดุด้วยซ้ำ แต่เขาไม่เคยขึ้นเสียงใส่ใครแบบจริงจัง คำพูดเหล่านั้นของน้อง ม.ปลาย ทำเอาโซลถึงกับระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย และเดินกลับมานั่งยังที่ว่างข้างๆพี่มีเค 0

"ขอบใจพวกน้องมากนะ มันช่วยได้เยอะเลย" 0

"ดูเหมือนน้องเขาจะเรียนรู้ไวด้วยนะครับพี่โจ้ ต่างจากเมื่อวานลิบลับเลย" มีเคผู้ช่างเจรจาเป็นคนเอ่ยตอบพี่โจ้ พี่ปีสูงซึ่งเป็นโค้ชให้กับน้องๆทีมนี้ และมันก็จริงอย่างที่พี่มีเคบอก รูรั่วในทีมของเมื่อวาน วันนี้มันถูกอุดจนสังเกตได้ ขณะที่เราซ้อมกันไป เราก็พยายามบอกทริคเล็กๆให้น้องเขาไปด้วยเช่นกัน เก่งกันมากๆเลย 0

"ต้องชนะแล้วนะ ไม่งั้นพี่เหนื่อยเปล่า" โออาพูดให้กำลังใจพวกเขาขณะที่กำลังนั่งถอดถุงเท้าไปด้วย 0

"คอยดูได้เลยพี่/มาดูผมแข่งด้วยนะฮ่ะ/ผมผ่านพี่โออามาได้ คนอื่นผมก็ไม่กลัวแล้วครับ" 0

คำตอบของเด็กๆเรียกเสียงหัวเราะจากพวกเราทั้งสามคนได้ไม่น้อย พวกเขาดูกระตือรือร้น แววตาที่ดูเต็มใจยามที่ร่างกายมันมีเหงื่อเพราะการเล่นกีฬาที่ตัวเองรัก มันมีประกายแบบนี้นี่เอง 0

"พี่โซลฮ่ะ ผมขอคอนแทคได้มั้ย" 0

"ผมด้วยครับ" 0

"ผมขอไอจีด้วยครับพี่ น้าาา นะนะ" 0

ทุกคนต่างลุกขึ้นยืน วิ่งกรูกันไปที่กระเป๋าของตัวเองเพื่อควานหาสมาร์ทโฟนแล้ววิ่งกลับมายื่นให้ตรงหน้าของโซล และตัวตั้งตัวตีหลักๆเลย ก็คงจะหนีไม่พ้นเด็กไททันห้าคน ที่โดนพาวฉีดน้ำแดงใส่ไปเมื่อวานนี้ 0

"เฮ้ๆๆๆ ใจเย็น นี่เด็กพี่ อย่ามาแตะเชียว" 0

"พี่มีเคมั่วอ่ะ พี่โซลคนสวยเขายังไม่พูดอะไรเลย" 0

"มา เดี๋ยวหอมแก้มโชว์เลย" 0

มีเคยื่นแขนมาโอบไหล่ เพื่อให้โซลได้หันไปเผชิญหน้าเและเข้าใกล้กับคนที่กำลังจะก้มลงมาหาที่หมาย อย่างแก้มขาวในอีกไม่กี่วินาที 0

ฟอดดดดดดดดด 0

"ชื่นใจมั้ยครับ" 0

"เห้ย!" มีเคร้องออกมาเสียงหลง เมื่อสิ่งที่จินตนาการไว้ว่าริมฝีปากของเขาจะได้กดลงบนแก้มนุ่มขาวนั่น กลับเป็นแก้มสากของใครอีกคนที่เข้ามากั้นกลางได้ภายในเสี้ยววินาที 0

"ดีนะเข้ามาทันอะ ไม่งั้นเป็นแก้มสาธารณะไปแล้ว เอาน้ำกรดมาสาดใส่ดีมั้ยเนี้ย จะได้น่าเกลียดบ้าง" พาวโดนมือขาวฟาดลงกลางหลังดังอั๊ก เพราะความทะเล้นขี้เล่นไปทั่ว 0

"อย่าทำพี่โซลคนสวยของผมนะ" 0

"ของพี่ครับน้อง เก็บเลยนะมือถืออะ ไม่ให้หรอก" 0

"โถ่ว พี่สุดหล่อครับ ผมไม่เคยเห็นใครหล่อเท่าพี่เลย อย่างน้อยก็มีอะไรให้ผมเห็นต่างหน้าบ้างนะครับ" 0

เป็นเอ็นดูกันมาก ไปเรียนมาจากที่ไหนกันนะ ถ้อยคำออดอ้อนเยินยอขนาดนี้ ความจะเอาให้ได้ อย่างน้อยถ้าหลังจากนี้จะไม่ได้เจอกัน ก็อยากจะขออะไรที่มันพอจะเก็บไว้เป็นความทรงจำได้บ้าง ว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยมาเล่นบาสกับพี่เชอรี่คนน่ารัก แต่แฟนหนุ่มของเขาจะอนุญาตรึเปล่านะ เจออิทธิฤทธิ์ของมีเคเข้าไป เขาคงไม่ยอมเป็นแน่ 0

"...แค่ไอจีนะ แต่ห้ามไดเรกมาจีบ" 0

"ว้อทททท!!" 0

"เย้ๆๆๆๆๆ พี่สุดหล่อโคตรใจดี ขอให้หล่อๆรวยๆ เมียเยอะๆนะครับพี่" 0

"คนเดียวพอครับ แค่นี้ก็งานหนักไม่ไหวแล้ว ให้ไปเถอะครับ น้องเขาพูดดี" พาวหันไปพูดกับเด็กๆที่ยื่นมือถือมาทางโซล พร้อมกับทำตาปริบๆใส่กัน และหันมาพูดกับโซลเป็นเชิงบอกว่าสามารถให้ชื่อแอคเคาท์อินสตาแกรมของเจ้าตัวได้ 0

"ส่วนพี่เลยนะ พี่มีเคใช่มั้ยครับ" 0

"ห้ะ..." 0

"ผมสวัสดีก่อนครับพี่ แต่ด้วยความเคารพนะครับ พี่นี่หลายรอบแล้วนะ" 0

"...พาว" โซลหันไปกระชากเสื้อเสียงอ่อย ไม่อยากจะให้มีเรื่องกันในนี้ ยิ่งพี่มีเคเป็นรุ่นพี่แล้วด้วย ไหนจะพี่ปีสูงที่ยังยืนอยู่ตอนนี้อีก ยิ่งไม่ได้เด็ดขาด 0

"อย่าหอมแฟนใครซี้ซั้วอีกนะครับ แค่นี้แหละครับพี่ สวัสดีครับ" พาวพูดจบก็หันกลับมาคว้าข้อมือขาว ฉุดให้เดินตามหลังตัวเองออกไปจากยิม โดยไม่ลืมที่จะหันมาโบกมือลาเด็กๆและยกมือสวัสดีพี่โออากับพี่โจ้ 0

"เสื้อผ้าใครเนี้ยะ" 0

"ผมเองอะ" เดินเข้าห้องมาถึงกับต้องขมวดคิ้ว เพราะมีกระเป๋าเสื้อผ้าไม่คุ้นตาวางอยู่ที่ปลายเตียงของเจ้าตัว 0

"เอามาไม" 0

"นอนด้วยครับ" 0

"นอนยังไง เดี๋ยวทอร์คทูมันก็กลับมา" 0

"ไม่ครับ เขานอนคอนโดบีท" 0

"ไมรู้อะ" พาวทำเพียงแค่ยักไหล่ขึ้นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเข้าไปล้างเท้าในห้องน้ำ ทำตัวราวกับเป็นเจ้าของห้อง 0

"เกือบเปิดน้ำแดงขวดสุดท้ายแล้วไงล่ะ" 0

"พกใส่ย่ามไปด้วยหรอ" โซลนั่งตาลุกวาวอยู่ปลายเตียง ถามออกมาอย่างอึ้งๆ ใครที่ไหนเขาจะพกน้ำหวานเดินไปมากัน 0

"ครับ สักแก้วมั้ยครับ มีน้ำแข็งมั้ย" พาวยัดขวดเฮลซ์บลูบอยใส่ในมือโซล พร้อมกับตัวเองที่เดินกลับมาพร้อมกับแก้วเปล่า 0

"หึงมากมั้ย" คนตัวเล็กเอ่ยถามคนที่นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้าตัวเองเสียงอ่อน ขณะที่มือก็พยายามบิดฝาขวดให้เปิดออก 0

"รู้แค่ว่าเห็นแล้วอยู่เฉยไม่ได้เลยล่ะครับ" 0

โซลส่งสายตาออดอ้อนไปหาอีกฝ่าย แทนการเอ่ยคำขอโทษ แต่พาวกลับเห็นแววตานั้นเพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนกลายเป็นสายตาวูบวาบแปลกๆ ที่คนร่างสูงก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันหมายความว่ายังไง 0

"เอ้า! หกหมด มัวแต่มองหน้าคนหล่อเห็นมั้ย" ก่อนที่พาวจะหันซ้ายขวา เพื่อหาสิ่งที่พอจะมาเช็ดซับของเหลวสีแดงที่หยดลงพื้นกลับต้องหยุดชะงัก เมื่อข้อมือหนาที่เลอะน้ำหวาน ถูกกอบกำเอาไว้ด้วยมือขาว ก่อนจะค่อยๆเลื่อนขึ้นมาไว้ระดับเดียวกับปากบาง 0

ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง พาวพยายามจ้องลึกลงไปว่าอีกคนคิดจะทำอะไรของเขากันแน่ จนกระทั่งลิ้นเล็กแลบออกมาเล็กน้อย ลอบเลียนิ้วทั้งห้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำหวานเข็มข้น ตั้งแต่โคนจรดปลาย ตวัดเรียวลิ้นจากฝ่ามือ เกี่ยวกระหวัดไปยังหลังมือที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดจนมันสะอาดหมดจด 0

"น้องโซลง้อพี่พาวนะ น้องโซลขอโทษ" พาวดูอึ้งไปกับการกระทำเหล่านั้น แต่อีกใจนึงกลับรู้สึกสนุกขึ้นมาเสียได้ ที่วันนี้อีกฝ่ายเป็นคนเริ่มเกมก่อน มุมปากจึงยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อคิดถึงความตื่นเต้นที่ไม่อาจจะจินตนาการได้หลังจากนี้ 0

"มือมันยังเหนียวอยู่เลยครับ ไปล้างมือให้พี่พาวหน่อยได้มั้ย" 0

มันคงไม่ใช่แค่มือแล้วกระมังที่ต้องล้าง เมื่อตอนนี้ทั้งคู่กำลังยืนเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้สายน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัว ผลัดกันลูบครีมอาบน้ำกลิ่นที่พาวคุ้นเคยเป็นอย่างดี ชวนให้นึกถึงตอนที่เขาอาบน้ำให้กับคนตัวเล็กตอนไปทำกิจกรรมหอเลย แต่คราวนี้มันจะต่างกันตรงที่...เขาจะไม่ยอมปล่อยให้อีกคนไปนอนก่อนเป็นอันขาด 0

เมื่อล้างฟองสบู่ออกจนเกลี้ยง พาวก็เริ่มไล้จมูกโด่งเป็นสันตามเอ็นคอขาวระหงจากด้านหลัง ขบเม้มทำรอยจนกลายเป็นสีกุหลาบอยู่หลายจุด สูดดมกลิ่นครีมอาบน้ำบนผิวนุ่มมาจนถึงลาดไหล่ มือสากลูบไล้อยู่บริเวณหน้าอกและช่องท้องน้อย จนคนตัวขาวเผลอหดเกร็ง 0

"อื้อออ..." 0

เสียงครางน้อยๆในลำคอจากคนตัวเล็กถูกเปล่งออกมา เมื่อร่างสูงจับอีกฝ่ายให้พลิกหันมาเผชิญหน้ากัน ผลักให้แผ่นหลังขาวแนบชิดติดกับกระเบื้องเย็น และทาบริมฝีปากตะโบมจูบ ไต่ระดับขีดอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นหนาของพาวขยับแทรกเข้ามาในโพรงปาก แลกลิ้นไล่ต้อนสลับดูดดึงกันอย่างร้อนแรงภายใต้สายน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัว และเมื่อมันบวกเข้ากับกลิ่นครีมอาบน้ำที่ผสมกับกลิ่นตัวของคนตัวสูงที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นอยู่กรายๆแล้ว มันกลับทำให้โซลมึนเบลอ ถึงขนาดที่มือเผลอแทรกเข้าไปยังกลุ่มผมของอีกฝ่ายหวังระบายอารมณ์ 0

สองร่างแนบชิดเสียดสีกันราวกับฉนวนจุดไฟ ไม่มีช่องว่างให้สายน้ำได้เล็ดลอดเข้าไปได้เลย พาวส่งมือไปลูบสีข้างของคนร่างเล็กอย่างเพลิดเพลิน และเคลื่อนลงไปบีบเบาๆตรงบั้นเอวเล็กน้อย ก่อนจะถึงคิวสิ่งที่ร่างหนาโปรดปรานที่สุด 0

"อื้อ!" 0

โซลเผลอเด้งสะโพกเข้าหาเอวสอบ ทั้งๆที่ยังไม่ละริมฝีปากออกจากกัน มือหนาทั้งบีบทั้งตีลูกพีชแสนหวานจนรู้สึกแสบ ไม่ต้องหันไปดูก็พอจะเดาออก ว่าตอนนี้บนก้อนนุ่มคงเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือแดงเป็นปื้นระลอกใหม่แน่ๆ 0

"หมั่นเขี้ยวจังเลยวุ้ย" 0

พาวพูดประโยคนั้นหลังจากที่ผละริมฝีปากออกมาจากคนตัวเล็กให้เขาได้กอบโกยอากาศเข้าไปให้ปอดได้ทำหน้าที่ของมันพร้อมกับออกคำสั่งใหม่ 0

"เกาะแน่นๆ นะครับ" 0

พาวยกคนตัวขาวขึ้น พร้อมกับแขนขาวที่โอบรอบลำคอ และขาเล็กที่เกี่ยวเข้ากับเอวหนาโดยอัตโนมัติเพื่อหาที่ยึดกันตก หลังจากนั้นก้านนิ้วยาวก็เริ่มสอดใส่เข้าไปยังช่องทางอุ่นร้อน ที่ตอนนี้มันช่างง่ายดายเนื่องจากท่าทางของโซลมันอำนวยให้ร่างสูงอยู่ไม่น้อย 0

"อึก อ้ะ! อ้ะ!" 0

"อีกสองนิ้วไปเลยนะน้องโซล" 0

"อะ อื้ออออ ระ เร็วไป" 0

โซลเชิดหน้าขึ้นมองฝ้าเพดาน ผ่อนลมหายใจหนักๆออกมา เมื่อรับรู้ได้ถึงนิ้วสากที่กำลังคว้านควงอยู่ในช่องทางนุ่มอุ่นนั่น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นครั้งที่สองระหว่างเรา แต่พาวกลับรู้ตำแหน่งที่สร้างความเสียวซ่านให้กับโซลเป็นอย่างดี และไม่ลังเลที่จะกระทุ้งเข้าใส่แบบไม่ยั้ง 0

"อ้ะ! อ้ะ! อ้ะ!" 0

มือเล็กบีบไหล่หนาจนซีดเหลือง เบ้หน้าด้วยความเจ็บ แต่กลับปริ่มสุขจนน้ำใสคลอเบ้า ปากบางเผยอขึ้นพ่นเสียงครางหวานออกมาไม่หยุด พร้อมกับเพิ่มแรงรัดเอวสอบแน่นด้วยความสาดเสียว 0

"น้องโซลในตอนนี้ โคตรน่ามองเลยรู้มั้ยครับ" 0

"อึกก! หื้อออ" 0

"อยากเห็นตัวเองมั้ย" 0

พาวถอนก้านนิ้วยาวพร้อมกดจมูกลงไปหอมแก้มขาวหนึ่งฟอดใหญ่ แล้วเปลี่ยนเป็นเลื่อนมือทั้งสองมารองใต้สะโพกนิ่มของร่างขาว ย้ายมายังหน้ากระจกบานยาวตรงอ่างล้างหน้า ที่ทำให้เราทั้งสองสามารถเห็นเงาสะท้อนของกันและกันได้ตั้งแต่หัวลงมาถึงสะดือ 0

โซลมองดูตัวเองที่ตอนนี้ทั้งลำคอและเนินอกเต็มไปด้วยรอยขบเม้มเป็นจ้ำม่วงแดงสลับกันตามน้ำหนักของแรงดูดดึง ใบหน้าและเนื้อตัวอันแดงก่ำ แววตาหยาดเยิ้มและริมฝีปากบวมเจ๋อที่เกิดจากจูบอันเร้าร้อนเมื่อสักครู่ 0

"...ดูน้องดิ อยากอัดให้ล้มเลยว่ะ" 0

พาวที่ยืนโอบอีกคนอยู่ทางด้านหลังจ้องมองคนตัวเล็กผ่านทางกระจกไม่วางตา พร้อมกับก้มลงมากระซิบข้อความที่ชวนให้ขนลุกข้างหู ลอบเลียและขบกัดหยอกล้ออยู่กับมันเล็กน้อย มือหนาที่มันเคยฟอนเฟ้นอยู่ตรงช่วงเอว เริ่มเลื่อนสูงขึ้นมาจนกระทั่งหยุดแหมะอยู่ตรงยอดอกชมพูทั้งสองข้าง พร้อมกับเริ่มลงน้ำหนักบดขยี้มันจนแข็งเป็นไตสู้มือ 0

"อ้ะ อื้อออ!" 0

ทุกการกระทำของพาวอยู่ในสายตาของคนร่างเล็ก ภาพของแขนใหญ่สีน้ำผึ้งเต็มไปด้วยเส้นเลือด ที่โซลชอบมันหนักหนา พาดผ่านมาบนลำตัวขาว มันช่างเป็นโทนสีที่ดูไม่เข้ากันเอาเสียเลย แต่มันกลับลงตัวอย่างน่าเหลือเชื่อจนสร้างความเขินอายให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของร่างบาง 0

โซลยิ่งหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเห็นมือหนาเริ่มเลื่อนลงต่ำ ไปยังแก่นกายเล็ก ส่งนิ้วมือไปจัดการขยี้หัวหยักที่เริ่มมีน้ำใสออกมาและรูดรั้งมันเล็กน้อยจนเอวบางบิดเร้า เผลอเด้งสะโพกถอยหลังไปชนเข้ากับส่วนแข็งขื่นของอีกคนที่กำลังอัดอั้นไม่แพ้กัน โซลส่งมือขาวไปคว้าท่อนเอ็นใหญ่ทางด้านหลัง สบสายตากับเจ้าของของมันไม่วางตา พร้อมกับส่งแรงขยี้ไปยังส่วนปลายของอีกฝ่ายเหมือนที่ตัวเองกำลังได้รับมันอยู่เช่นกัน 0

"อืมมม น้องโซล..." 0

"อื้อ หงึ" 0

อีกฝ่ายกัดฟันกรอดจนเห็นสันกรามคม ทำหน้าบิดเบี้ยว เพราะอาการปวดหนึบที่เริ่มทวีคูณขึ้น โซลเขย่งเท้าขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเอาส่วนใหญ่โตมาถูไถกับช่องทางสีหวานเล่น พาวย่อตัวให้คนตัวเล็กอย่างรู้งานเพื่อที่อีกฝ่ายจะได้ไม่ต้องเมื่อยไปมากกว่านี้ สิ่งที่พาวกำลังทอดมองอยู่ในตอนนี้คือคนที่อยู่ข้างหน้าของเขากำลังจับน้องชายยัดเข้าไปในรูรักทีละน้อย คนตัวขาวค่อยๆแอ่นสะโพกกลืนกินมันทีละนิด ทีละนิด จนใบหน้าเหยเก ขาขาวสั่นระริกราวกับจะหมดแรงลงในอีกไม่ช้า แต่ก็ยังไม่นึกยอมแพ้ 0

"อ้ะ ฮึกก อื้อออออ!" 0

ร่างบางส่งมือทั้งสองข้างไปจับขอบอ่างล้างหน้า โน้มก้มลงไปหอบหายใจสูดอากาศจนตัวโยนเมื่อสิ่งที่ทำเมื่อสักครู่มันทำให้โซลต้องกลั้นหายใจเอาไว้ค่อนข้างนานกว่าจะเอาท่อนยักษ์เข้ามาภายในจนหมดลำ พาวขยับสะโพกแผ่วเบา ให้ร่างเล็กได้ปรับตัวก่อนที่ร่างหนาจะต้องเบิกตาโพล่ง เมื่อโซลร่อนสะโพกขาวบดเบียดถูไถเข้าออกเชื่องช้า สีหน้าของอีกคนที่สะท้อนมาให้เห็นกัน ทำเอาร่างสูงตาพร่าไปกับความขาว ไหนจะเสียงครางหวานที่ถูกเปล่งไปกระทบเข้ากับพื้นกระเบื้อง เพดาน และสุขภัณฑ์ต่างๆ ในห้องน้ำที่มีลักษณะผิวเรียบจึงมีการสะท้อนได้ดี ทำให้เสียงมันดังก้องอยู่ในหูราวกับห้องอัดเพลง 0

"ยั่วชิบหายเลยนะตัวแค่นี้อะ" 0

พาวทนดูมันอีกต่อไปไม่ไหว ใช่ว่ามันไม่น่ามอง แต่เพราะเขาเล่นบทอ่อนหวานแบบนี้อีกต่อไปไม่ไหวแล้ว พาวส่งมือไปบีบขย้ำก้อนลูกพีชจนหนำใจ ก่อนจะจับล็อกเข้าที่เอวบางพร้อมกระแทกกระทั้นใส่ไม่ยั้งจนคนตัวเล็กตัวโยกอย่างน่าเอ็นดู ทุกจังหวะเข้าออกมันเน้นย้ำจุดเสียวซ่านภายในของโซลได้อย่างแม่นยำ โพรงอุ่นที่มันกำลังถูไถกับท่อนร้อน สร้างความพึงพอใจให้กับร่างสูงอยู่ไม่น้อย 0

"อ๊ะ อ๊าาา สะ..โซล จุก" 0

คนร่างบางครวญครางออกมาไม่เป็นศัพท์ พร้อมกับส่งมือมาดันหน้าท้องเข้มหมายจะให้ลดความเร็วลง เพราะร่างกายยังไม่ชินกับพลังของเอวสอบนี้เสียที แต่มันก็ไม่เป็นผล ร่างสูงไม่ฟังคนตัวเล็กเอาเสียเลย พาวย้ายมือทั้งสองมาจับก้อนกลมพร้อมกับแบะมันออกเผยให้เห็นช่องทางที่อัดแน่นไปด้วยแก่นกลางกายของเขาได้อย่างชัดเจน ในจังหวะที่พาวถอนมันออกมา จนเห็นเป็นรูโบ๋บ่งบอกถึงขนาดของตัวเองก็ยกยิ้มชอบใจ ปากทางในตอนนี้มันกำลังขมิบถี่รัวเป็นเชิงเชื้อเชิญให้เขาเอาตัวตนกลับเข้าไปหามันใหม่อีกครา และคนผิวเข้มก็จะไม่ทำให้มันผิดหวัง จัดแรงโยกโหมกระหน่ำ อัดกระแทกใส่เข้าไปเต็มสูบ จนโซลถึงกับต้องกัดปากจนห้อเลือด หลับตา กำขอบอ่างแน่น รองรับแรงอารมณ์นั้นเอาไว้ 0

"อึก อ้ะ! อ้ะ! มะ ไม่ไหว" 0

"ผมก็...อึก" 0

"นะ น้องโซล ไม่ไหว" 0

พาวเชิดหน้าขึ้นไขว้คว้าอากาศหายใจไม่แพ้กับคนร่างเล็กที่กำลังจับขอบอ่าง จนหัวเกือบแนบเข้ากับกระจกขึ้นไอ ที่ไม่รู้ว่ามาจากเครื่องทำน้ำอุ่นหรือความร้อนระอุจากการร่วมรักกันแน่ ร่างสูงโน้มตัวลงไปพรมจูบตรงท้ายทอยขาว พร้อมกับจับปลายคางเล็กให้หันมารับจุมพิตกัน เสียงหน้าขาที่กระทบเข้ากับสะโพกยังไม่ลดเดซิเบลลงจนกระทั่งมือหนายื่นไปรูดรั้งส่วนน่ารักนั้นเป็นครั้งที่สองกะจะช่วยอีกคนให้ปลดปล่อย 0

"อะ อื้อออ สะ...เสียว" 0

"พร้อมกันนะครับ" 0

ไม่นานนักน้ำขุ่นสีขาวจากร่างเล็กก็ไหลเปื้อนมือหนา บางส่วนก็หยดเลอะลงตามพื้น และพาวก็ยังตามมาติดๆ ปล่อยน้ำรักในช่องทาง กระตุกเกร็งเพียงสองถึงสามครั้ง แล้วจึงถอนส่วนใหญ่โตนั้นออกมาจนน้ำหนืดที่ช่องทางรองรับไม่ไหว ไหลย้อนกลับมา จนเปรอะร่องขาสวยที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่ไหวแล้ว 0

"พี่ล้างตัวให้ครับคนดี" 0

"น้องโซล พี่ปิดไฟเลยนะ" 0

"อือหึ" 0

"ง่วงยังครับ ไหนหันหน้ามาหาพี่หน่อย" 0

พาวกดปิดสวิตซ์ไฟในห้อง ให้แสงสว่างเหลือเพียงแค่ดวงไฟสีส้มจากหัวเตียงของโซลเพียงเท่านั้น พรางแทรกกายหนาเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับคนร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว โซลยกหัวตัวเองอย่างรู้งานเมื่อร่างสูงพยายามสอดแขนแกร่งเข้ามาให้เจ้าตัวได้หนุนนอน 0

"ไม่เมื่อยเหรอ" 0

"ถ้าเมื่อยก็ค่อยผลักหัวน้องออกไง ฮ่าๆๆ" 0

"หึ หนอยยย" โซลทำหน้างองุ้ม บึนปากใส่เตรียมขยับตัวออกห่างจากร่างหนาแต่ก็โดนกล้ามแขนดักเอาไว้ แล้วนำมืออีกข้างไปโอบกอดเอวบางดึงร่างเล็กให้ขยับเข้ามาแนบชิดกันให้ใกล้กว่าเดิม จนมือขาวก็ยกมันขึ้นมาและทำมันเฉกเช่นเดียวกัน 0

"ขี้งอนจริงเชียว นี่แหน่ะ" พาวก้มลงไปกัดปลายจมูกแมวน้อยเบาๆ หวังจะให้มันคลายความหมั่นเขี้ยวที่อยู่ภายในใจลงบ้าง 0

"ทำไมถึงยอมไปเฝ้า" เพราะโซลจำสิ่งที่พาวเคยเล่าให้เขาฟังได้ดี ถึงคนที่เคยตามแฟนของเขาไปฟิตเนส แต่แค่ไปนั่งเฉยๆจนร่างสูงถึงกับเอ่ยออกมาว่า ถ้าไปแล้วไม่ออกกำลังกายก็ไม่ต้องไป แต่วันนี้เขากลับไปสนามบาส ทั้งๆที่เขาไม่ได้ไปเล่นบาสด้วยซ้ำ 0

"เอาจริง ผมอาจจะไม่เคยเข้าใจใครจริงๆสักครั้งเลยก็ได้นะ..." ร่างสูงว่าพรางเอามือหนาซุกเข้าใต้เสื้อของอีกคน พรางลูบผิวหลังขาวนุ่มมือนั้นไปด้วย พร้อมกับพูดมันต่อ 0

"...เขาคงชอบผมมากรึเปล่านะ หรือบางครั้งเราก็แค่อยากเห็นคนคนนึงอยู่สายตาบ้างก็เท่านั้น" 0

"รู้สึกไม่เป็นตัวเองรึเปล่า" 0

"ไม่เลยครับ กลับกันซะอีก ผมอยู่เฉยไม่ได้หรอก ใจว้าวุ่นแย่เลย" พาวเล่าความคิดของเขายิ้มๆ และหันไปสูดดมกลิ่นหอมของแชมพูจากหัวชมพูเล็กในอ้อมกอด 0

"แล้วรู้ละยังว่าการเปลี่ยนตัวเองบางครั้งมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่" 0

"อะไร เป็นแฟนแล้วยังจะมาเป็นคุณครูอีกเหรอ" 0

"น้องโซลจะเป็นคนสอนทุกอย่างให้พี่พาวเอง" 0

"ที่เคยบอกว่าน้องโซลคือความตื่นเต้นนี่ พี่ไม่โกหกเลยนะ น้องยังเป็นแบบนั้นเสมอเลย" พาวกระชับอ้อมกอดแน่น ทำให้ใบหน้าเล็กชนเข้ากับแผงอกจนได้กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอ่อนๆมาจากเสื้อของอีกฝ่าย 0

"..." 0

"ขอบคุณนะครับ" 0

"..." 0

"ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ผมนึกหน้าแฟนคนต่อไปของตัวเองไม่ออกเลยแท้ๆ ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าคนหน้าตาแบบไหน นิสัยแบบไหนกันนะ ที่จะเข้ามาทำให้ผมรู้สึกใจเต้นแรง..." 0

"..." 0

"...ยอมทำอะไรโง่ๆที่แม่งไร้เหตุผล หรืออย่างวันนี้ที่ผมกลับยอมออกมาจากเซฟโซนของตัวเองเพื่อใครสักคน" 0

"..." 0

"เพราะน้องโซลทั้งนั้นเลยรู้มั้ยครับ" 0

"..." 0

"เงียบเลยอ่อ พูดไรต่อหน่อยสิครับ" 0

"..." 0

"..." 0

"..." 0

"วาร์ปไวเหลือเกิน" พาวกระชับผ้าห่มขึ้นจนเกือบถึงใต้คางของคนตัวเล็ก พร้อมกับพรมจูบบนหน้าผากขาวมอบกู๊ดไนท์คิสให้ 0

"..." 0

"ฝันดีนะครับ ไอ้เด็กของพี่พาว" 0

โฮกกกกกกกกกกก ขอบคุณพยานรักที่อยู่กับพาวและโซลมาตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาได้พบกัน ตอนนี้คงไม่มีปัญหาอะไรที่ทำให้ทั้งคู่วุ่นวายใจกันอีกแล้ว อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยที่คู่รักทั่วไปนั้นมักจะพบเจอ แต่คุณเชื่อมั้ยว่าสำหรับคู่นี้ที่ทุกคนต่างรับรู้จุดเริ่มต้น และค่อยๆเรียนรู้มันไปพร้อมกันกับพาวและโซล มันจะทำให้คุณมั่นใจว่า เขาจะรักและก้าวผ่านทุกอย่างมาได้อย่างราบรื่นแน่นอน 0

วันนี้พวกเราได้มาส่งพวกเขาทั้งคู่เข้านอนกันอย่างมีความสุขแล้วนะคะ และขอให้เช้าวันใหม่ที่กำลังจะมาถึงของพวกเขาสดใสเหมือนที่ควรจะเป็น หน้าที่ Good morning ของ reader คงต้องยุติลงแต่เพียงเท่านี้ ขอให้พวกเขาทั้งสองคนมีชีวิตคู่ที่น่าอิจฉามากกว่าใครๆเลยนะ 0

ขอบคุณนักอ่านของเราทุกคนมากๆเลยนะคะ ไม่ว่าคุณจะแสดงตัวหรือไม่ เราถือว่าคุณมีส่วนร่วมทำให้เรื่องแรกของเราในฐานะไรเตอร์แทกิ/วีก้า ประสบความสำเร็จเอามากๆเลย ขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนนึงที่ทำให้เราเติบโต ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและกำลังใจทุกๆช่องทางเลยนะคะ เราได้รับมันเสมอและเรากลับไปอ่านมันซ้ำๆบ่อยมาก มันช่วยเราได้มากจริงๆค่ะ 0

และเรายังมีแฟนฟิคแทกิเรื่องอื่นให้ได้ติดตามกันอีกนะคะ ไม่ว่าจะเป็น 0

—• #ยิ้มไรนัก : นายเอกหรือเปรี้ยว บังเอิญทะเลาะกับแฟนแล้วอยากจะกลับบ้านไปพักใจ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับหลงยุค จากปี 2564 กลับไปยังปี 2532 และดันไปเจอผู้ชายที่หน้าคล้ายแฟนเก่าตัวเองอีก เรื่องราวจะเป็นอย่างไร มาลุ้นกันได้เลยนะคะ (จะอัพตอนต่อไปต่อจากเรื่องนี้เลยค่ะ) 0

—• #แวมพายแทกิ แฟนฟิคแนวแฟนตาซี เรื่องราวของพระเอกหนุ่มเด็กเรียนดี เป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาคนนึง ที่ดันหลงเข้าไปพัวพันกับกลุ่มแวมไพร์และหมาป่า เขาจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร มาให้กำลังใจเขากันนะคะ 0

สุดท้ายนี้ เราดีใจมากๆที่ทุกคนได้เข้ามาค้นพบงานของเรา เราจะพยายามพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้นต่อๆไปนะคะ 0

𝘁𝗮𝗸𝗲 𝗰𝗮𝗿𝗲 𝗸𝗮𝗮𝗮.🤍 0

𝐹𝑟𝑜𝑚  : 𝙅𝙄𝘽𝙞𝙠𝙤𝙤𝙤𝙤𝙤 0

🍓 ดีหรือไม่ดียังไงฝากติชมกันได้เลยนะคะ จะ DM มาก็ได้น้าา 0

ฝากกดหัวใจ💗 + คอมเม้น💬 เป็นกำลังใจให้กันได้นะคะ🪄✨☁️ 0

#ห้องนี้ผมจองครับ 0