❗❗ WARNING ❗ ❗
; Toxic Relationship , OOC , AU , NSFW , Sex , R18
รีเควสจากคุณ YUKI HIRU
พล็อตตามใจนักเขียน
ควอนแทฮัน = ตัวคุณ
อยากแกงพี่นา แล้วอวยยศพี่จี้ หนูรักพี่จี้นะคะ
__________________________
เจ็บปวดเจียนตาย
นี่คงเป็นคำอธิบายสำหรับสถานการณ์ตอนนี้ได้ดีที่สุด สายตาที่จับจ้องภาพบาดตาตรงหน้า ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยเป็นคำพูดใดๆก็เข้าใจได้ทุกอย่าง คนรักที่คบหากันมานานเกือบสิบปี ตอนนี้นอนกอดสาวสวยที่เรียกว่า เพื่อนรัก ควอนแทฮันแทบหยุดหายใจตายตรงนั้น ในอกด้านซ้ายมันเจ็บปวดราวกับโดนเข็มนับพันเล่มทิ่มแทง ไม่รู้ตอนนี้ควรทำอะไรต่อไปดี จะเดินจากไปเหมือนขี้แพ้อย่างเคย ไม่ว่า นาแจกยอน จะทำให้ช้ำใจขนาดไหนก็ยังโง่รักอยู่ หรือจะตัดสินใจเด็ดขาด บอกเลิกลา ให้ความสัมพันธ์ตลอดหลายปีจบลงในคืนนี้
แทฮันรู้ดีว่าอีกฝ่ายมีนิสัยเป็นยังไงก่อนจะตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ก็หวังอยู่เต็มอกว่าเขาจะหยุดเพื่ออนาคตของเราสองคน นั่นมันโคตรโง่เลย คนอย่างเขาน่ะ ไม่มีทางทำครั้งนี้ครั้งแรกแน่
"ไอ้เวรเอ้ย..." สบถหยาบคายออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปกระชากผ้าห่มออก จนทำคนบนเตียงสะดุ้งตื่น "มีอะไรจะอธิบายมั้ย แจกยอน ฉันรอฟังอยู่" ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งเสียใจ แววตาคู่นั้นฉายมันออกมาทุกอย่าง
นาแจกยอนมีสีหน้าตกใจฝ่ายผู้หญิงก็ไม่ต่างกัน ทั้งคู่ไม่ได้สวมเสื้อผ้าไว้ซักชิ้นคนพี่กำมือทั้งสองแน่นจนเล็บจิกผิวขาวเป็นรอยแดง แต่นั่นก็เพื่อสงบสติอารมณ์ไม่ให้พลั้งมือทำอะไรโง่ๆลงไป
"พี่แทฮัน?! มาได้ไง ไหนว่าวันนี้กลับดึก"
"อ๋อ คือทุกครั้งที่ฉันอยู่ทำงานดึกๆดื่นๆ นายก็จะไปลากนังนี่มานอนด้วยว่างั้น?"
"ไม่ใช่แบบนั้น คือผมอธิบายได้ ฟังผมก่อน"
ยิ่งโสตประสาทได้ยินเสียงน่าหนวกหู โทสะก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นไปอีก จะให้เขาฟังอะไรอีก หลักฐานก็มีให้เห็นอยู่คาตา
"พอ ฉันไม่ฟังอะไรแล้ว แจกยอน เราเลิกกัน" แทฮันถอดแหวนเพชรราคาสูงออก ที่เคยวาดฝันกันไว้ว่าจะแต่งงานอยู่กินกันจนแก่เฒ่า ก่อนจะคว้างใส่หน้าอีกฝ่ายด้วยความคับแค้นใจ
"ส่วนเธอ อยากจะเอาไปก็เชิญ" คนพี่ที่บอบช้ำหันหลังกลับ ไม่แม้แต่จะคิดเก็บของ ก้าวขาเกือบจะพ้นประตู มือหนากลับโดนฉุดรั้งจนเกือบตั้งหลักไม่อยู่
"ผมขอร้องฟังผมก่อน ผมอธิบายได้ เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบที่พี่เห็นเลยนะ!" คนน้องกอดรั้งทั้งน้ำตา ร้องไห้โฮราวกับจะขาดใจ "ผมขอโทษ ให้โอกาสผมนะ ผมสัญญา จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก"
แทฮันแกะมือเล็กๆที่กอดตนทั้งน้ำตา เรื่องแบบนี้มันเกินกว่าหัวใจดวงน้อยจะแบกรับไหว ก้าวเดินจากไปไม่คิดหันหลังกลับ กับคนที่แม้แต่รักเดียวใจเดียวยังทำไม่ได้ เขาไม่คิดจะฝากอนาคตไว้หรอก
"แจกยอน...โอเคมั้ย" เสียงใสใจอสรพิษกล่าวถาม หล่อนเดินเข้ามาปลอบโยนคนที่ร้องไห้โฮอยู่บนพื้น
"พี่กลับไปก่อน...ผมขออยู่คนเดียว" ไม่ทันที่จะได้ฟังอะไรต่อ นาแจกยอนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที ทิ้งให้หล่อนยืนอารมณ์เสียอยู่ด้านนอก
"จะอะไรนักหนา แทฮันผัวนายมันจนจะตาย จิ๊! แก่ก็แก่ จะผูกพันธ์อะไรนักหนา"
คุณเดินเตร็ดเตร่ไปตามท้องถนน ดวงตาคู่สวยเหม่อลอยไม่ได้สติ ในหัวสมองโล่งขาวคิดอะไรไม่ออกทั้งสิ้น หากไม่ได้ยินเสียงเรียกของลุงร้านโอเด้ง เขาคงเดินไปไหนต่อไหน หาทางกลับบ้านไม่ได้ หรือไม่ก็โดนพวกขี้ยาดักปล้นฆ่า
"ไอ้หนุ่ม! จะไปไหนล่ะนั่น ทำหน้าทำตาอย่างกับคนตาย มาๆๆ นั่งกินโอเด้งร้านลุงก่อน"
เมื่อหันไปมองทางต้นเสียง ก็พบร้านโอเด้งริมทาง ลูกค้าที่นั่งอยู่แทฮันมองแผ่นหลังก็คลับคล้ายคลับคลา เหมือนคนที่รู้จักกันเป็นอย่างดี
"อ่า..ครับ ผมขอ—คุณคังดากยอม?" คนๆนั้นก็คือ คังดากยอม หรือดีจี ไอดอลที่กำลังโด่งดังอย่างกับพลุแตกอยู่ในตอนนี้นั่นเอง อีกอย่าง...คุณทำงานให้เขา แต่ก็ไม่ได้มีตำแหน่งใหญ่โตอะไรมากนัก นานๆทีเลยได้เจอหน้าตัวเป็นๆ
"สวัสดีครับ คุณควอนแทฮัน" เขาทักทายกลับด้วยรอยยิ้ม
"รู้จักผมด้วยหรอครับ? เป็นเกียรติจริงๆ"
"ฮะๆ คุณก็พูดเกินไป ผู้จัดการเขาพูดเรื่องของคุณให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ" เรื่องดีหรือเรื่องร้ายล่ะนั่น คนอายุมากกว่าเพียงแค่ส่งยิ้มฝืนๆไป ก่อนจะสั่งโอเด้งมากินย้อมใจ
"มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ คุณดู...อาการไม่ดี?"
"เปล่าครับ ไม่มีอะไร ปกติผมเป็นคนหน้าตาอมทุกข์ตลอดเวลาอยู่แล้ว"
มือหนายื่นมาปาดหยาดน้ำใสตรงขอบตา แทฮันสะดุ้งตัวโหยงรีบปัดมืออีกฝ่ายออกทันที กว่าจะรู้ตัวว่าทำบางอย่างที่ไม่สมควรไปก็สายไปเสียแล้ว
"ขอโทษครับ! ผมไม่ค่อยชิน เวลามีคนไม่สนิทมาแตะตัว" รีบขอโทษขอโพยอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจ ไม่งั้นคงอาจตกงานหมดอนาคตเลยก็ได้
"ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ ดันเอาแต่ใจตัวเอง งั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงเองครับ"
ควอนแทฮันกำลังลังจะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มเจิดจ้าสว่างแสบตาของดาราหนุ่ม เขาก็ได้แต่กลืนคำพูดนั้นลงคอไป
"...ขอบคุณครับ ว่าแต่คุณมาทำอะไรแถวนี้หรอครับ?" เป็นถึงไอดอลที่มีแฟนคลับเกือบทั่วประเทศ ไหงมานั่งในร้านโอเด้งข้างทาง แถมไม่มีบอดี้การ์ดข้างกายซักคน แบบนี้มันปกติแน่หรอ?
"พอดีออกมาทำธุระน่ะครับ เวลานี้ก็ค่อนข้างดึกมากแล้ว คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไร แล้วคุณแทฮันล่ะครับ ทำไมออกมาเดินข้างนอกคนเดียวในเวลาแบบนี้"
"ขอโทษนะครับ ถ้าผมถามอะไรที่ไม่ควร"
อาจจะคิดไปเองก็ได้ สายตาที่จดจ้องมา หากลองมองลึกลงไปอีกซักหน่อย จะเห็นว่ามันไม่ได้ยิ้มเหมือนปากเลยซักนิด
"อ๋อ.. ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมกำลังหาที่ซุกหัวนอนราคาถูกอยู่น่ะ จะมีรึเปล่าก็ไม่รู้ คงต้องสุ่มๆหาเอา"
"หืม? คุณไม่ได้อยู่กับนาแจกยอนหรอกหรอ ได้ยินผู้จัดการบอกผมมาว่า คุณกับนาแจกยอนที่ทำพร็อพอาศัยอยู่ด้วยกัน แถมคบหากันมานานแล้ว" ได้ยินชื่อไอ้เฮงซวยนั่นก็รู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาเฉยเลย
"ผมว่าผู้จัดการของคุณน่าจะเข้าใจผิดนะครับ ผมไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน หรือคบหากันเลย ปกติผมอยู่คนเดียว"
ดีจีพยักหน้าเชิงเข้าใจ และไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ ไร้บทสนทนาหลังจากนั้น ทั้งคู่นั่งกินโอเด้งกันอยู่นานสองนาน มื้อนี้ก็เป็นดาราหน้าหล่อจ่ายให้อย่างที่เขาเคยพูดไว้
"ขอบคุณมากๆครับ งั้นผมขอตัวก่อน"
"เดี๋ยวก่อนครับ"
อีกฝ่ายเปิดประตูรถหรูคันสีดำราคาสูงลิ่ว ก่อนจะยิ้มเชิญชวนพนักงานในสังกัดของตน แทฮันได้แต่ยืนงง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
"ไปพักกับผมก่อนก็ได้นะครับ ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วด้วย ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็แย่เลย" ค่อยไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ในห้องเมียเก่าคุณทีหลัง คิดในใจแต่หาได้พูด
"เอ่อ..." คงไม่เป็นอะไรหรอก ฝ่ายนั้นก็เป็นถึงดาราดัง
"รบกวนด้วยนะครับ"
นี่คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้นอนในคอนโดหรูราคาเป็นล้าน ควอนแทฮันยืนอาบน้ำสบายใจ อาการเครียดจากปัญหามากมายในวันนี้ก็เบาลงไปมากแล้ว แม้ในใจลึกๆจะยังเป็นห่วงคนใจดำหน้าสวย อย่างนาแจกยอน
"เฮ้อ"
เสียงน้ำจากฝักบัวหยุดลง ไม่นานร่างกำยำก็เดินออกมาโดยสวมเสื้อของดากยอม แต่เพราะขนาดตัวที่ค่อนข้างต่างกัน กลายเป็นว่าเห็นสัดส่วนของควอนแทฮันได้ชัดเจน
"เหมือนเสื้อจะตัวเล็กเกินไปนะครับ เปลี่ยนดีมั้ย?"
"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่อยากรบกวนคุณแล้ว"
"คุณนี่ขี้เกรงใจจริงๆ ดื่มนี่ก่อนสิครับ มันช่วยคลายเครียดได้" ไอดอลหนุ่มวางแก้วนมอุ่นไว้บนโต๊ะใกล้ๆ แทฮันเองก็ไม่อยากปฏิเสธน้ำใจเขา กระดกจนหมดแก้ว
"นอนบนเตียงได้เลยนะครับ"
"เอ๊ะ? ผมว่าไม่ดีมั้งครับ ผมนอนโซฟาดีกว่า"
"เตียงกว้างขวางขนาดนี้ นอนสองคนได้สบายๆครับ"
แม้จะรู้สึกแปลกๆกับคนๆนี้บ้างนิดหน่อย แต่ตอนนี้แทฮันง่วงเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงแล้ว คงเพราะเหนื่อยล้าจากเรื่องที่พึ่งเจอไปไม่นานมานี้
"ง่วงก็นอนก่อนได้เลยครับ ผมขอทำงานต่ออีกหน่อย"
เอ๊ะ? เขารู้ได้ยังไง สีหน้าเราออกขนาดนั้นเลยหรอ?
'นายมัวทำอะไรอยู่ ลืมนัดของเราแล้วรึไง?'
ดีจีมองข้อความในจอมือถือก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาโยนอุปกรณ์สี่เหลี่ยมไว้ข้างๆตัว
"ผมมีของดีอยู่กับตัวแบบนี้ ผมจะไปนัดโง่ๆของคุณทำไมล่ะครับ"
"นมคุณแม่งโคตรใหญ่ อ่า.. ผมเสียมารยาทรึเปล่า คุณอายุมากกว่าผมนี่นา"
สองเต้าอวบอึ๋มถูกรังแกจากคนเด็กกว่า ดีจีบีบเค้นจนเกิดรอยแดง เสื้อผ้าอาภรณ์ถูกถอดออกจากร่างกายจนหมดสิ้น
"การรอคอยของผม...แผนการของผม..มันคุ้มค่าจริงๆ" เขาฝังจมูกลงที่ซอกคอขาว ก่อนจะขบกัดตรงติ่งหู สูดดมกลิ่นกายเข้าเต็มปอด
"คนอย่างพี่..เหมาะจะเป็นเมียผม มากกว่าไปเป็นผัวคนอื่นนะครับ"
* ยังไม่ได้ตรวจคำผิด *
ไปเป็นสาวชาวไร่มาค่ะ จบใน2ตอนนะคะเบบี๋ 😘
Name
Status
ก่อนหน้า
ถัดไป
ตอนล่าสุดของเรื่องแล้ว
กดเลิฟเป็นกำลังใจให้นักเขียน
กดเลิฟ
อย่ามาใกล้ชั้น! |Lookism x you|
ใหม่ไปเก่าCapture Chat Story
แชร์
ทวีต
Line it
