ตอนที่19 ดวงตาปีศาจในเงาไฟ 0

เวลาผ่านมา 14 วันหลังจากเหตุการณ์บนเกาะร้าง แต่แผลที่เกิดขึ้น…ไม่เคยหายไปจากใจใครทั้งสองคน 0

และในค่ำคืนที่อากาศกรุงโซลเย็นลงกว่าปกติดวงไฟสีส้มบนถนนก็ยังคงส่องสว่าง 0

แต่ในเงามืดอีกฝั่งหนึ่งของเมือง…มีบางสิ่งกำลังลุกไหม้ 0

— 0

ในห้องลับของเครือข่ายใต้ดิน เขตฮงแด 0

หน้าจอหลายสิบจอปรากฏใบหน้าของคนหลายเชื้อชาติ หน้าจอกลางโชว์ภาพการถ่ายทอดจากเซิร์ฟเวอร์เถื่อนที่เพิ่งฟื้นกลับมาใช้ได้ในยุโรปตะวันออก 0

ภาพจากกล้องเก่าที่หลงเหลือในฐานใต้น้ำซึ่งถูกทำลายเผยให้เห็นอะไรบางอย่าง... 0

“ผู้ชายคนหนึ่ง…เดินออกมาจากไฟ” 0

ร่างกายของเขาถูกไฟลวกเกือบทั้งแผ่นหลัง แต่ใบหน้ายังคงอยู่ 0

และดวงตานั้น 0

แดงฉาน…เหมือนปีศาจ 0

“บัลตาซาร์…ยังไม่ตาย” 0

เสียงของซึงโฮกล่าวขณะโยนแฟ้มข่าวปลอมบนโต๊ะ 0

“เขาปล่อยข่าวว่าตัวเองถูกเผาตาย แต่ความจริงคือเขาหนีลงเรือดำน้ำฉุกเฉินไปก่อนระเบิดไม่กี่วินาที” 0

พัคฮีซุนฟังอย่างเงียบงัน ริมฝีปากเม้มแน่นจนเห็นสันกราม 0

“เขาจะกลับมาแน่ และไม่ใช่เพื่อแค่ ‘ข้อมูล’ แต่เพื่อ ‘ล้างแค้น’” 0

— 0

ภายในห้องพักฟื้น – เขตปลอดภัย D-7 0

กยูยองในชุดเสื้อยืดสีอ่อนและผ้าพันแผลที่ยังไม่ถอด นั่งอยู่ริมหน้าต่าง มองพระจันทร์ครึ่งดวงที่ลอยอยู่เหนือเส้นขอบฟ้า 0

เธอไม่ได้ยินข่าวของบัลตาซาร์ 0

แต่เธอรู้…ในใจ 0

ว่าฝันร้ายยังไม่จบ 0

เธอยกมือแตะลำคอเบา ๆ 0

เพราะรอยแผลที่หมอไม่สามารถเย็บได้หมด—ไม่ใช่บนผิวหนัง แต่คือในเสียงของเธอเอง 0

เธอพูดไม่ได้…อย่างที่เคย 0

เสียงของเธอยังคงพร่า เบา และหายไปแทบจะทันทีที่พยายามเปล่งมันออก 0

หมอบอกว่าเส้นประสาทคอได้รับแรงกระแทกและพิษประสาทจากของเหลวที่โดนฉีดเข้าไป อาจใช้เวลานานกว่าจะฟื้นเต็มที่ 0

ถ้าโชคดีก็กลับมาได้ 0

แต่ถ้าไม่…เสียงของเธออาจหายไปตลอดชีวิต 0

ฮีซุนรู้เรื่องนั้นดี 0

และเขาไม่เคยบอกเธอ 0

เพราะเขากลัวว่าเธอจะหยุด “ยิ้ม” หากรู้ว่าชีวิตต่อจากนี้จะต้องเงียบไปตลอดกาล 0

— 0

วันต่อมา – ฐานฝึกพิเศษเขตลับในนัมยางจู 0

“เธออยากกลับมาฝึกเหรอ?” ซึงโฮถามพลางวางแฟ้มลงบนโต๊ะฝึก 0

กยูยองพยักหน้าช้า ๆ 0

แม้ร่างกายจะยังไม่สมบูรณ์ แต่สายตาของเธอ—แน่วแน่ 0

“เธอพูดไม่ได้ แล้วจะสั่งการยังไง?” 0

เธอหยิบกระดาษขึ้นมาเขียนเพียงสองคำ 0

"ด้วยสายตา" 0

ซึงโฮหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้า 0

“ถ้างั้น…มาเริ่มนรกบทใหม่กัน” 0

— 0

สามสัปดาห์ต่อมา 0

ข่าวลือของเงาปีศาจที่รอดตายจากนรกแพร่ไปในกลุ่มใต้ดินทั่วเอเชีย 0

กลุ่มเล็ก ๆ หลายกลุ่มเริ่มเคลื่อนไหว 0

แหล่งข่าวลับรายงานว่าบัลตาซาร์กำลังสร้างเครือข่าย “เลือดใหม่” ที่ไม่ใช่แค่คน แต่คือเทคโนโลยีที่ควบคุมอาวุธชีวภาพ 0

เขาต้องการแฟลชไดรฟ์ 0

และเขารู้ว่า 0

เด็กสาวคนนั้น…ยังมีมัน 0

พัคฮีซุนตัดสินใจย้ายตัวกยูยองจากฐานฝึกไปยังที่หลบภัยลับในภูเขา 0

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือเธอเริ่มซ่อนอะไรบางอย่างไว้ 0

— 0

ค่ำวันหนึ่ง 0

ฮีซุนนั่งอยู่หน้ากองไฟในกระท่อมลับ 0

กยูยองเดินออกมาช้า ๆ ในเสื้อคลุมขนหนา และยื่นโน้ตให้เขา 0

“หนูไม่อยากเป็นแค่ ‘คนที่ต้องปกป้อง’” 0

“หนูอยากเป็นคนที่ ‘ปกป้องท่าน’ ได้เหมือนกัน” 0

เขาอ่านช้า ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาเธอ 0

“งั้นเธอก็ต้องพร้อม...ที่จะฆ่า” 0

เธอพยักหน้า...ทั้งน้ำตา 0

แต่ไม่ใช่น้ำตาแห่งความกลัว 0

มันคือหยดน้ำตาของเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่จำเป็นต้องเปลี่ยนหัวใจตัวเองให้กลายเป็นเหล็กกล้า เพื่อยืนข้างคนที่เธอรักในโลกที่ไม่มีที่ว่างสำหรับ ‘ความอ่อนโยน’ 0

— 0

ภาพสุดท้ายของตอน 0

กล้องวงจรปิดตัวหนึ่งแอบถ่ายเงาสองเงากำลังฝึกยิงปืนในเวลากลางคืน 0

แสงไฟจากปากกระบอกสว่างวาบ สะท้อนเงาของเธอที่ถือ Glock19 ด้วยมือที่มั่นคงขึ้นเรื่อย ๆ 0

ข้าง ๆ เธอ พัคฮีซุนยืนเงียบแต่คอยดูท่าทางทุกกระบวนท่า 0

ในสายตาเขา 0

เธอไม่ใช่เด็กหญิงที่ต้องคอยหลบอยู่ข้างหลังอีกต่อไป 0

แต่กำลังกลายเป็น หมาป่าอีกตัวหนึ่ง…ที่ลุกขึ้นในเงาไฟ 0

----------------------- 0

ยัยน้องไม่ใช่เด็กสาวธรรมดาทั่วๆไปเเล้วนะเฮีย 0