ชีวิตช่าง...น่าเหนื่อยหน่าย
"คิซากิซัง!"
น่าเหนื่อยหน่ายจริงๆ
"เมกุมิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" มือหนาประคองคนที่วิ่งมาหน้าตั้ง
รีบร้อนอะไรขนาดนั้นกันนะ?
"ผมไม่เป็นไรหรอกน่า เพราะงั้นมาด้วยกันหน่อยครับ!"
ห๊า...?
/
บ้าไปเเล้ว
"เอาจริงดิ..." ดีออนกรอกตาอย่างเหนื่อยใจ
"คิซากิซัง ง่วงอยู่รึเปล่าคะ'' เสียงใสจากโนบาระดังมาเเต่ไกล
"เปล่า ข้าเเค่เบื่อ" ดีออนรับชากระป๋องที่ถูกยื่นให้
"พวกเจ้า ดิ้นรนกันน่าดูเลยนะ"
"รุ่นพี่บอกว่าพวกเรายังอ่อนหัดน่ะค่ะ"
"ก็จริง"
"ใจร้ายเกินไปแล้วนะคะ..."
"มีอะไรล่ะ อย่างเจ้าไม่น่าจะมาชวนคุยนี่"
"พอดีฉันมีเรื่องสงสัยน่ะ" โนบาระนั่งลงข้างๆก่อนจะยิ้มให้
"ว่ามาสิ ข้าจะลองฟัง" ดีออนปรายตามองก่อนจะเบนสายตามองไปที่สนาม
"เกี่ยวกับรุ่นพี่อินุมากิน่ะ"
"โทเกะหรอ?"
"อือ...ก็รู้ว่าเขาไม่ใช่คนไม่ดีล่ะนะ เเต่ถ้าจะอยู่ด้วยกันก็ต้องรู้จักกันมากกว่านี้หน่อนรึเปล่าน่ะค่ะ"
ต้นเดือนสิงหาคมที่งานงานสานสัมพันธ์พี่น้องกำลังจะเริ่ม
ดีออนเอียงคอหาโนบาระที่เอ่ยชื่อรุ่นพี่ออกมา
"เจ้าเองก็น่าจะคุยกับโทเกะเเล้วนี่ มีปัญหาอะไรตรงไหนรึไง"
ดีออนมองโนบาระที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
"อือ จะว่ายังไงดีนะ...สำหรับฉันน่ะเเน่ใจเเล้วว่าคุณมากิน่าเคารพนับถือ" เด็กสาวเอ่ยปาก
"เเล้วรุ่นพี่เเพนด้าก็เป็นผู้ใช้คุณไสยที่น่านับถือด้วย"
"อาห้ะ เเล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน?"
ดีออนยื่นช็อคโกแลตในมือให้ ตอนนี้เป็นเวลาเคี่ยวเข็ญพวกปี1
ก็เลยต้องมานั่งดูตามคำขอร้องของเมกุมิ
"คิซากิ! โทเกะยังไม่กลับมาจากร้านขายยาอีกหรอ!"
"อีกพักมั้ง" ดีออนตอบมากิก่อนจะดึงโนบาระให้นอนลง
"อ๊า--"
"นอนเฉยๆ เป็นผู้หญิงต้องห่วงสวยสิ" มือหนาเเปะหน้าผากเด็กสาวที่นอนอยู่บนตัก
"โทเงะไม่ใช่เด็กไม่ดีนี่ เท่าที่คุยกันก็น่าจะรู้ว่าเป็นคนเเบบไหนเเล้วใช่รึเปล่า"
"ก็...ค่ะ"
"การสื่อสารอาจจะมีปัญหานิดหน่อย เเต่ถ้าคุ้นเคยก็จะคุยกันได้เองนั่นเเหละ"
"โนบาระ เจ้าไม่จำเป็นต้องคิดมากหรือกังวลอะไรขนาดนั้นหรอก"
"โทเงะน่ะ เป็นคนใจดี"
"คนใจดีหรอคะ?"
"อาจจะขี้เเกล้วเเล้วดื้อเงียบก็เถอะ ไอ้การที่เป็นคนใจดีนั่นน่ะ..."
"ทั้งพูดไส้ข้าวปั้นไม่ให้สาปคนอื่นไม่คิดว่าเป็นความใจดีหรอ"
"คิดว่าหมอนั่นไปร้านยาทำไมกันล่ะ"
ดีออนเผยรอยยิ้ม ลูบหัวเบาๆเป็นการกล่อมนอน
"เด็กผู้หญิงต้องดูเเละผิวดีๆสิ รู้ไหมว่านอนดึกมันทำให้ผิวเสียน่ะ"
"รู้อยู่เเล้วค่ะ!"
"เด็กน้อย" คุกิซากิค่อนข้างเเปลกใจ
จะว่ายังไงดีนะ...
"เป็นคนดีเหมือนกันสินะคะ"
"ข้าไม่ว่าหรอกถ้าเจ้าคิดเเบบนั้น เเต่คำเตือนของข้าคืออย่าเชื่อเเบบนั้นเลยดีกว่านะ"
"ใจร้ายจังเลยนะคะ...."
ดีออนมองคนที่หลับตาลง อุณหภูมิร่างกายสูงกว่าปกตินิดหน่อย
ตัวร้อนรุมๆเพราะนอนดึก พักผ่อนไม่เพียงพอเเถมยังอาบน้ำตากลมตอนกลางคืนอีก
"เเซลมอน?"
"หลับไปเเล้วล่ะ เอาไว้กินข้าวเย็นค่อยให้กินยาเเล้วกัน"
"ชาเกะ"
"หึ ก็เพราะโทเกะเป็นเด็กดีล่ะนะ"
"สุจิโกะ โอคาคา"
"งั้นหรอ"
"นี่ พักเถอะ"
"ต้องทำมื้อเย็นกันอีกนี่"
ดีออนตะโกนบอกอย่างเหนื่อยหน่าย
/
เคร้ง!!
"อืม...ก็เหมือนจะดีขึ้นนิดหน่อยล่ะมั้ง" ดีออนมองมากิที่ล้มอยู่กับเพื่อน
"ไม่เอาน่า! นิดหน่อยเองหรอ" มากิลุกขึ้นมาปัดฝุ่น
บิดตัวคลายกล้ามเนื้อ
"อาห้ะ นิดหน่อย...มั้งด้วย"
"ทำไมต้องมีมั้งด้วยล่ะ"
"มากิ เจ้ารู้ตัวว่าตัวเองเเข็งเเกร่งนี่"
"ห๋า ก็เเน่ล่ะ"
"เเล้วทำไมถึงทำหน้าเหมือนเสียใจ"
"ยุ่งน่า จะบุกล่ะนะ"
"ก็ตามใจ" ดีออนยักไหล่ก่อนจะเอนตัวหลบอย่างคุ้นเลย
เขาไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกหรือเรื่องอะไรเเบบนั้นเท่าไหร่
มนุษย์มีความรู้สึกมากมายจนน่ารำคาญ ตัวเขาไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์ตรงไหน
"ทำได้เเค่นี้เองหรอ" ดีออนเอ่ยปาก ปรายตามองร่างของมากิที่นอนหมดสภาพอย่างสะบักสะบอมที่ปลายเท้า
"เเฮก...เเฮก อึก-- เหนื่อยชะมัด" มากิลืมตา หายใจระรัวเพื่อโกยอากาศเข้าปอด
"ทั้งที่อ้อนวอนให้ข้าออกมาฝึกให้ เเต่เจ้ากลับทำได้เเค่นี้งั้นหรือ....คงไม่ได้พอใจกับฝีมือเเค่นี้หรอกใช่ไหม?"
"หนวกหูน่า ฉันก็พยายามเเล้วนะ"
"มากิ" เสียงทุ้มกดต่ำ
"อย่าพูดนะ!!"
"มันช่าง...น่าผิดหวังจริงๆ"
ดีออนเบนสายตาหนีก่อนจะเดินออกไป
"หนวกหูชะมัดคิซากิ! ก็บอกว่าอย่าพูดไงเล่าไอคำสาปงั่ง!!" มากิยกมือขึ้นปิดหน้าโวยวายพร้อมเสียงสะอื้น
"ก็พยายามเเล้วนี่ไง-- ฮึก ฉันพยายามเเล้วจริงๆนะ!! ทำไมต้องพูดออกมาด้วยล่ะไอ้บ้า!?"
ช่างเป็นเสียงที่น่าหนวกหูซะจริง
"ข้ารู้เเล้วว่าเจ้าพยายาม" น่ารำคาญชะมัด
"ฮึก นาย....เเล้วทำไมต้องเอามาพู--"
"เงียบซักที เสียงเจ้าทำข้าหนวกหูนะ"
ร่างของมากิถูกอุ้มขึ้นมา เสียงร้องไห้หยุดลงทำให้ดีออนพอใจอยู่ไม่น้อย
เสียงกระทิ่งข้อเท้าดังเป็นจังหวะก้าวเดิน
ดีออนเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพ่อไม่ก็พี่เลี้ยงเด็กขึ้นมาซะเเล้วล่ะ...
"อย่าลืมทายาด้วยล่ะ"
"อือ"
..........
"มากิ"
"อะไร...."
หงุดหงิดชะมัด
"พยายามได้ดีมาก"
___________________________________________
*ฟีลคุณพ่อ*
Name
Status
ก่อนหน้า
ถัดไป
ตอนล่าสุดของเรื่องแล้ว
กดเลิฟเป็นกำลังใจให้นักเขียน
กดเลิฟ
bonten x y/n | ตัวประกอบในบอนเท็น
![[Haikyuu] มันเผลอละเจอกู](https://cdn.readawrite.com/articles/2089/2088468/thumbnail/tiny.gif?2 "[Haikyuu] มันเผลอละเจอกู")
ใหม่ไปเก่าCapture Chat Story
แชร์
ทวีต
Line it
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”
| โดเนทสูงสุดของเรื่อง Jujutsu Kaisen | นายท่านครับ | ||||
|---|---|---|---|---|
 10.00  |  10.00 |  6.00 |  มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน |
| โดเนทสูงสุดของ ตอนย่อยนี้ | ||||
|---|---|---|---|---|
มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน |
