11 0

14.50 น. 0

“เข้าไปในซอยนี้” ร่างเล็กเอ่ยเมื่อตอนนี้ได้มาถึงจุดหมายปลายทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 0

“ถึงบ้านที่รักแล้วใช่มั้ย?” มีคุณเอ่ยถาม  0

เพราะตอนนี้เขาทั้งคู่อยู่ในหมู่บ้านหนึ่งภายในจังหวัด เป็นบ้านจัดสรรที่ค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว 0

“อือ หลังนี้” ที่รักเอ่ยพร้อมกับชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่ง และหันมาทางมีคุณที่มองอยู่ก่อนแล้ว 0

“โอเคครับ” 0

ร่างสูงจอดรถที่หน้าบ้านของอีกคน พร้อมกับทอดมองไปบริเวณรอบๆบ้านที่ตอนนี้มีชาวบ้านบางกลุ่มเริ่มมองกันอย่างสงสัย 0

“แล้วพี่ไปพักที่ไหน?” 0

“เดี๋ยวพี่หาโรงแรมนอนครับ” เขาหันมาตอบอีกคนพร้อมรอยยิ้ม 0

“ลำบากแย่เลย งั้นนอนบ้านผมมั้ย?” ที่รักเอ่ยถามอีกครั้ง 0

“ไม่เป็นไร พี่ไปพักโรงแรมได้” ร่างสูงตอบกลับด้วยใบหน้าที่สดใส 0

เขาไม่รอช้า รีบเดินลงจากรถไป แล้วเอากระเป๋าเดินทางของที่รักลงมาไว้ให้ทันที 0

บ้านใกล้เรือนเคียงที่เห็นดังนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะมองมาทางเขาทั้งคู่ 0

ด้วยความที่ข่าวลือนั้นแพร่กระจายไปว่าที่รักมีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน จึงทำให้ตอนนี้ทั้งคู่เป็นจุดสนใจที่ดีเลยเชียว 0

แต่นั่นไม่ได้อาจทำให้มีคุณสะทกสะท้านได้ เขาไม่สนใจสายตาของเหล่าชาวบ้านเลยสักนิดเดียว เพราะคนที่น่าสนใจที่สุดสำหรับเขาคือที่รักเท่านั้น 0

”พี่…จะเข้ามาในบ้านก่อนมั้ย?“  0

”พี่เข้าไปได้เหรอ?“ 0

”ได้สิ“ ที่รักเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เล็กน้อย 0

”ก็ได้ครับ งั้นพี่ยกกระเป๋าให้นะ“ 0

”ขอบคุณครับ“ 0

เมื่อจบบทสนทนา ที่รักก็นำหน้าผู้เป็นพี่เข้าไปในบ้านทันทีเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา 0

เมื่อเข้ามาในตัวบ้านแล้วก็พบกับชายสูงอายุคนหนึ่ง มองมาทางเขาทั้งคู่ด้วยท่าทางใจดีและมีรอยยิ้มที่สดใส 0

“สวัสดีครับพ่อ” ที่รักเอ่ยทักทายด้วยใบหน้าเรียบเฉย 0

“อ้าว มากันแล้วเหรอ มาๆๆ เข้ามาก่อน” เขารีบเดินตรงมาทันที และมองมีคุณที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ 0

“สวัสดีครับคุณลุง” 0

“สวัสดีๆ นี่รุ่นพี่คนนั้นเหรอ?” เขาหันไปถามที่รัก 0

“ครับ ชื่อพี่มีคุณ” ที่รักแนะนำให้อีกคนได้รู้จัก 0

“อ่อ ขอบคุณมากนะที่มาส่งที่รัก แล้วเราพักที่ไหนล่ะ?” ชายคนเดิมเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร 0

“โรงแรมแถวๆนี้แหละครับ” 0

“ได้ไงกัน มานอนนี่ก็ได้…” 0

“ไม่ได้!” 0

ยังไม่ทันที่พ่อเลี้ยงของที่รักจะพูดจบ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากทางในครัว เป็นเสียงที่คุ้นหูสิ้นดี 0

ผู้เป็นแม่เดินออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย และดูไม่ค่อยเป็นมิตรเสียเท่าไร เธอเดินมาทางที่สามีของเธอยืนอยู่ก่อนจะเอ่ยอีกครั้ง 0

“นอนนี่เหรอ? คุณจะให้เขานอนที่ไหน? ห้องคุณกับฉันรึยังไง?” เธอหันไปถามสามีของเธออย่างไม่สบอารมณ์ 0

ที่รักทำได้แค่ก้มหน้าหลุบสายตาลงต่ำเพียงเท่านั้น มีคุณเห็นเช่นนั้นจึงส่งยิ้มกว้างไปให้อย่างไม่ใส่ใจ 0

“ไม่เป็นไรครับ ผมจองโรงแรมไว้แล้ว งั้น….ขอตัวก่อนนะครับ“ ว่าจบก็ยกมือไหว้ทั้งสองคนทันทีเป็นมารยาท 0

พ่อเลี้ยงไม่ถือตัวแถมยังรับไหว้อีกด้วย เว้นเสียแต่ภรรยาของเขา ที่ไม่ยอมรับไหว้และไม่มองเลยด้วยซ้ำ 0

”ขอบคุณอีกครั้งนะมีคุณ“ ชายคนเดิมเอ่ยอีกครั้งอย่างใจดี 0

”ไม่เป็นไรครับ“ 0

”พี่มีคุณ เดี๋ยวผมไปส่ง“ ว่าจบที่รักก็เดินนำหน้าออกไปในตัวบ้าน โดยไม่สนใจสายตาผู้เป็นแม่เลยสักนิด 0

”คุณก็…ทำแบบนี้ลูกจะไม่มีเพื่อนเอานะ“ สามีตำหนิภรรยาด้วยเสียงที่ไม่ดังมากนัก 0

”เพื่อนที่ไหน นั่นรุ่นพี่มันด้วยซ้ำ“ 0

”ก็นั่นแหละ…“ เขาว่าเสียงอ่อน และพยายามให้ภรรยาของเขาใจเย็นลง ”รุ่นพี่ลูก ก็เหมือนเพื่อนนั่นแหละ“ 0

”เหอะ! เพื่อนหรือแฟนกันแน่“ เธอสะบัดหน้าหนี และเดินกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง 0

และนั่นจึงทำให้สามีของเธอส่ายหน้าออกมาอย่างเอือมระอา ตัวเขาเองก็ทำได้แค่ช่วยยับยั้งอารมณ์ของภรรยาเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์สั่งอะไรได้หรอก… 0

ตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ไม่มีเลยสักครั้งเดียวที่เขาจะอดเห็นใจที่รักได้…เขาเข้าใจเป็นอย่างดี แต่ทำได้แค่คอยมองและช่วยเหลืออยู่ห่างๆ 0

เพราะถ้าคอยให้ท้ายที่รัก ภรรยาของเขาก็จะต่อว่าเอาได้… 0

 

 

 

 

 

 

 

. 0

”ขับรถดีๆนะครับ“ ที่รักเอ่ย เมื่อมีคุณเข้าไปนั่งในรถแล้ว 0

”ครับ ถึงแล้วจะทักหา“ 0

”อื้อ งั้น…ผมเข้าบ้านก่อนนะ“ ว่าจบก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป 0

แต่ทว่า…มีคุณได้เอ่ยเรียกเสียก่อน 0

”ที่รัก…“ 0

”…..“ ร่างเล็กหันมามองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตามีความเศร้าแฝงเอาไว้ ทำเอามีคุณอดเห็นใจไม่ได้ 0

”ถ้าเกิดอะไรขึ้นรีบโทรหาพี่เลยนะ“ เขาว่าออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง 0

”……“ 0

”เข้าใจมั้ยครับ?“ มีคุณย้ำอีกครั้ง 0

”ครับ“ ที่รักตอบพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย 0

”งั้นพี่ไปก่อนนะ“ 0

”อื้อ ไว้เจอกันครับ“ 0

”ครับ“ 0

รถเก๋งค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตา เขาจึงหันหลังเตรียมที่จะเข้าบ้านของตัวเอง แต่มีบุคคลหนึ่งที่คุ้นหน้าค่าตาเป็นอย่างดีเดินมาทักทายเขาอย่างเป็นมิตร แต่แฝงความน่ากลัวเอาไว้ 0

”ไปเรียนซะไกลเลยนะที่รัก“ เขาเอ่ยทักทายพร้อมด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย 0

ที่รักเห็นดังนั้นจึงมีสีหน้าที่ตื่นตระหนก และเกิดความกลัวขึ้นมาเมื่อเห็นลุงคนเดิม ซึ่งเป็นคนที่เขาจำฝังใจมาตลอดหนึ่งปี 0

”ละ…ลุงหมาย…“ 0

”เรียนไกลแบบนี้ ลุงก็ไม่ได้เจอหน้าที่รักเลยสิ“ เขาว่าออกมาอย่างหน้าตาเฉย 0

ไม่สนใจเลยสักนิดว่าตอนนี้ที่รักรู้สึกหวาดกลัวขนาดไหน ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะจับไปที่ต้นแขนของที่รักและลูบมันไปมา 0

ร่างเล็กเห็นเช่นนั้นจึงสะบัดออกและรีบวิ่งเข้าบ้านทันที ปล่อยให้บุคคลที่มาใหม่เมื่อครู่มองตามและหัวเราะอยู่ในลำคอเบาๆ 0

”หึ!“ 0

 

 

 

 

 

. 0

ใบหน้าหวานมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกจนพ่อเลี้ยงของเขาอดสงสัยไม่ได้ 0

“เป็นไรลูก…” เขาเอ่ยถาม 0

“ผะ…ผมขอขึ้นห้องก่อนนะครับ” เขาตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นเครือ และรีบหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นห้องทันที 0

โดยไม่สนใจสายตาของผู้เป็นน้องเลยสักนิด ที่กำลังเดินลงบันไดมา 0

“พี่รัก…” 0

“อือ” ที่รักตอบรับในลำคอเพียงเท่านั้น 0

ด้วยความที่ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ ทั้งคู่จึงไม่สนิทกันมากสักเท่าไร และผู้เป็นน้องที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมก็ไม่กล้าที่จะสุงสิงกับผู้เป็นพี่ 0

จึงทำให้ความสัมพันธ์นั้นห่างเหินกันมากถึงแม้ว่าจะอยู่ในบ้านหลังเดียวกันก็เถอะ 0

น้องชายต่างพ่อต่างแม่มองตามแผ่นหลังนั้นด้วยความสงสัย แต่ก็เก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ไม่กล้าถามอะไรออกไป 0

เมื่อมาถึงบนห้องแล้ว เขาก็รีบล็อคห้องทันทีเพื่อไม่ให้ใครมารบกวนได้ ใจที่สั่นระรัวไม่มีท่าทีว่าจะเบาลงเลย  0

มือไม้ก็สั่นไม่ต่างอะไรจากหัวใจของเขาในตอนนี้ ภาพจำเก่าๆก็หวนมาตอกย้ำเขา ทำให้ตอนนี้ที่รักไม่กล้าออกจากห้องนอนของตัวเองเลยสักนิดเดียว… 0

 

 

 

 

 

 

. 0

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! 0

ไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ร่างเล็กที่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยสะดุ้งจนสุดตัว  0

“เฮือก!!” 0

“ที่รัก! ลงมากินข้าว!” ผู้เป็นแม่เอ่ยเรียกด้วยเสียงที่ดังชัดเจน 0

และนั่นทำให้ที่รักเองไม่อยากออกไปเลยสักนิดเดียว เพราะตั้งแต่ผู้เป็นแม่รู้เรื่องที่เขาชอบเพศเดียวกัน แม่บังเกิดเกล้าก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป 0

จากที่จิตใจดี และคอยใส่ใจที่รักมาตลอด ในตอนนี้กลับมีท่าทีที่รังเกียจจนเห็นได้ชัด ทั้งคำพูด…และการกระทำ 0

จนที่รักเองก็อดคิดไม่ได้ว่าการที่เขากลับมาบ้านครั้งนี้ จะทำให้แม่แท้ๆของเขาดีใจหรือเสียใจกันแน่… 0

“ผมไม่หิว” 0

“ไม่หิวได้ยังไง นี่มันเย็นแล้วนะ!” เธอว่าออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ 0

“…..” ไร้เสียงตอบกลับจากผู้เป็นลูก 0

“อ่อ อิ่มอกอิ่มใจสินะที่รุ่นพี่คนนั้นมาส่ง แม่บอกแกว่าไงห้ะ!! อย่ายุ่งกับผู้ชาย อย่าทำตัวผิดเพศ!” 0

“……” 0

“แกเป็นผู้ชายนะที่รัก แกต้องมีเมีย ไม่ใช่มีผัว!!” 0

“……” 0

“ถ้าไม่กินก็ไม่ต้องกิน! แม่ล่ะเบื่อกับนิสัยดื้อรั้นของแกจริงๆ”  0

ว่าจบก็เดินออกไปทันที ปล่อยไว้เพียงแต่ที่รัก ที่ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องเพียงคนเดียว โดยไม่สนใจเลยว่าเสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือจะดัง 0

คำพูดที่ออกมาจากผู้เป็นแม่ ทำให้ที่รักเองเสียใจไม่น้อย…และคิดว่าคนอย่างเขาจะคู่ควรกับใครได้… 0

นอกจากอยู่คนเดียว… 0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป 0

#firstloveJJ 0