ช่างแอร์ในตำนานชานซู
#ช่างแอร์ชานซู
"โห่ซาน ถามจริงนี่ห้องมึงเปิดแอร์แล้วอ่อ? กูนึกว่าพัดลม"
"กูว่าปิดกับเปิดไม่ต่างกัน"
เพื่อนทั้งสองที่นั่งๆ นอนๆ อยู่บนโซฟาเปิดหัวข้อการสนทนาอย่างรวดเร็วเมื่อได้หย่อนก้นลงบนฟอร์นิเจอร์นุ่ม ส่วนทางเจ้าของห้องที่พึ่งเดินถือไอศกรีมหวังนำมาให้เพื่อนได้แก้ร้อนสักหน่อยถึงกับต้องทำหน้าเอือมระอาทันที
"ทำไงได้วะ แอร์กูมันน่าจะตันอะ" ชายหนุ่มตัวเล็กพูดออกมาหลังจากวางถ้วยหวานเย็นลงบนโต๊ะ
"ละไมมึงไม่เรียกช่างมาดูวะ เป็นงี้นานยัง?"
"อืม....ก็น่าจะ 3 เดือนได้แล้วที่เปิดแล้วไม่เย็น" เพื่อนทั้งสองคนได้ยินเช่นนั้นจึงอุทานกันออกมาดังลั่น ไม่พอยังสวดให้พรไปอีกว่าถ้ามีศพคนอยู่ในนั้นป่านนี้วิญญาณคงได้ไปเกิดใหม่แล้ว
"กูไม่รู้จักช่างแถวๆ นี้เลยว่ะ มึงพอจะมีเบอร์ติดต่อป่ะ?"
"ก็พี่ปราบไง ที่บ้านเขาเปิดกิจการเกี่ยวกับเครื่องปรับอากาศอะ มึงไม่รู้จักอ่อ" ซานส่ายหน้าอย่างไม่รู้เรื่อง พี่ปราบอะไรนี่ไม่เคยได้ยินชื่อนี้ผ่านหูเลยสักนิดเดียว
"งั้นเอาเบอร์ไป ให้ช่างมาดูซะ ก่อนที่เพื่อนกูจะนอนร้อนเป็นมนุษย์แดดเดียว ช่วงนี้ยิ่งเข้าหน้าร้อนอยู่"
เบรฟเพื่อนรักหน้าตี๋ของตนเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าออกมาปลดล็อคหน้าจอ แล้วกดเข้าเบอร์มือถือที่เมมชื่อไว้อย่างเป็นทางการว่า 'ปราบช่างแอร์'
เบอร์มือถือสิบหลักถูกกดบันทึกในโทรศัพท์ของตนอย่างรวดเร็วด้วยการ AirDrop ซานนักศึกษาปีที่ 3 ของมหาลัยเอกชนชื่อดังกดเมมรายชื่อไปตามเพื่อนแต่ก็ลบชื่อของเจ้าตัวช่างแอร์ไปด้วย เหตุเพราะไม่ได้อยากรู้จักอะไรมากมายอยู่แล้ว
เราทั้งสามคนนั่งถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันอยู่อย่างนั้น ท่ามกลางความร้อนอบอ้าวจนต้องปิดแอร์ลงไปแล้วไปเปิดหน้าต่างให้อากาศมันระบาย ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่าลมที่พัดเข้ามามีแต่ไอร้อนทั้งนั้น
จนในที่สุดเพื่อนทั้งสองของเขาก็ตัดสินว่าขอกลับก่อนดีกว่า เหตุเพราะถ้าอยู่นานกว่านี้คงต้องคลั่งเป็นแน่ เบรฟและจอร์จจึงปล่อยให้เพื่อนเจ้าของห้องตัวเล็กอยู่คนเดียวตามลำพัง
อากาศที่พุ่งสูงเกือบถึงเลข 4 ทำให้ซานทนแทบไม่ได้ต้องเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำเป็นรอบที่สามของวัน ทั้งๆ ที่ตอนนี้เข็มสั้นของนาฬิกายังไม่แตะเลข 12 เลย
ระหว่างนั่งอยู่บนชักโครก ในหัวก็คิดถึงคำเพื่อนว่าถ้าไม่ล้างตอนนี้ตนก็คงกลายเป็นมนุษย์แดดเดียวไปแล้ว ช่วงก่อนที่พอทนได้เพราะมันยังเป็นหน้าหนาวไม่จำเป็นต้องเปิดแอร์ แต่แค่พอเข้าเดือนที่ 2 เท่านั้นแหละ พระอาทิตย์ก็ทำงานหนักเลยเชียว
นิ้วป้อมกดไอค่อนรูปหูโทรศัพท์เพื่อที่จะต่อสายหาช่างที่จะมาล้างทำความสะอาด ในไม่ช้าเสียงรอสายที่ดังตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด ก็หายไปแล้วปรากฎเป็นเสียงของผู้ชายคนหนึ่งแทน
"สวัสดีครับ" ปลายสายพูดอย่างสุภาพ
"ใช่ช่างแอร์ไหมครับ พอดีว่าผมจะให้มาล้างแอร์ที่ห้องน่ะครับ" เสียงหวานของเจ้าของห้องเอ่ยถามออกไป
"ใช่ครับ ไม่ทราบว่าที่อยู่นี่แถวไหนครับ"
"คอนโด CS ห้อง 612 แถว XXX ครับ"
"โอเคครับ ลูกค้าชื่ออะไรครับ"
"ชื่อซานครับ" เจ้าของห้องตอบไปอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ทันสังเกตน้ำเสียงทุ้มๆ ที่ดูเย้ายวนนั่น
"ครับคุณซาน เดี๋ยวผมรีบไปครับ ประมาณ 15 นาทีนะครับ ขอบคุณครับ"
"ครับ"
เจ้าของห้องวางสายเมื่อจบการสนทนากับนายช่างแล้ว ตามธรรมชาติของมนุษย์ที่เวลาเข้าห้องน้ำต้องมานั่งเลื่อนไถหน้าจอโทรศัพท์ไปมา นิ้วเล็กๆ ปัดหน้าจอไปมาอย่างเพลินตา แต่จู่ๆ เมื่อกดรีไทม์ไลน์ทวิตเตอร์ แอคเค้าท์ที่ตนได้กดติดตามไว้ก็เด้งหนังผู้ใหญ่ขึ้นมา
'ช่างแอร์ในตำนาน 01'
หนังโป๊สไตล์ไทยในตำนานอันนี้มันค่อนข้างที่จะดังและเป็นมีมอยู่ทั่วโซเชียล ด้วยวลี ผมไม่เล็กนะครับ แต่ตนเองนั้นก็ไม่เคยได้ดูแบบเต็มๆ สักที
สิ้นความคิดนั้น นิ้วโป้งขวาก็กดเล่นวีดีโอนั่นทันที คลิปประมาณ 2 นาทีเล่นไปเรื่อยๆ จนใกล้ถึงจุดสำคัญ
มือที่ว่างอีกข้างไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่นำมากอบกุมแกนกายกลางลำตัวของตนเองตั้งแต่ตอนไหน มือเล็กของเจ้าของห้องลูบไล้ไปตามความยาวของท่อนมาตรฐานชายไทยสีออกไปทางชมพู นิ้วหัวแม่มือจับๆ นวดๆ คลึงขึ้นลงอย่างช้าๆ
"อืม..." ซานเริ่มออกอาการขึ้นมาเมื่อคลิปถ่ายเห็นส่วนนั้นของพระเอกที่เริ่มนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อตัวของผู้หญิงนุ่งผ้าสั้นกอบกุม
การเล้าโลมที่ตัวช่างแอร์ทำกับนางเอกทำให้เขาต้องงอตัวจนแทบจะนั่งตัวตรงไม่ได้ ร่างเล็กสาวมือเร็วขึ้นกว่าเดิมเมื่อลิ้นของชายผมยาวละเลงไปยังส่วนต่างๆ
"อา....."
ความสุขสมที่กำลังจะปริ่มออกมาจากส่วนกลางตรงนั้นทำให้ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเพื่อเตรียมรับความเสียวซ่าน อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น
"F*ck"
คลิปที่ขึ้นแคปชั่นว่า 01 มันได้จบลงอย่างขาดตอน เจ้าของห้องที่ขณะนี้อยู่ในห้องน้ำรีบหาคลิปต่อในใต้ทวีตเพื่อสานต่อเจตนารมณ์
เมื่อคลิปวีดีโอเล่นต่อ คนตัวเล็กก็ต้องสร้างอารมณ์ขึ้นมาใหม่ แต่ก็ไม่ได้ยากเหนือบ่าฝ่าแรงซะเท่าไหร่ ซานเร่งเสียงคลิปให้ดังขึ้นกว่าเดิมจนมันดังระงมกังวาลทั่วห้องน้ำ
ผ่านไปเกือบ 5 นาทีความรู้สึกเสียวเหมือนมีอะไรบินวนอยู่ในท้องก็เริ่มกลับมาเหมือนเก่า แต่คราวนี้มันเหมือนจะทวีคูณมากว่าเดิมแล้ว
ซานเริ่มจินตนาการถึงเหตุการณ์จริง ถ้าตัวนางเอกคนนั้นเป็นเขาเองล่ะ แล้วทำกับช่างแอร์ที่ไม่รู้จัก เซ็กซ์มันคงจะสุดยอดไปเลย
เหงื่อชุ่มๆ ทั่วตัว ผิวสองสีตามธรรมชาติของคนทำงาน ไหนจะกลิ่นกายอันแสนยั่วยวนผสมเหงื่อไคล เส้นขนที่ใต้วงแขน ดิบๆ เถื่อนๆ แบบนั้น มันแสนจะ...
"อ๊ะ...อื้อ!"
ผู้ชายบ้านๆ ดูธรรมดาแต่ก็แสนจะยั่วกำหนัดจริงๆ เลย
อยากโดนเอา...เอาแบบดิบๆ
อยากได้ความหยาบโลน
อยากได้...แบบแรงๆ
"อึก...อ๊า เอาแรงๆ"
ก็อกๆ
"สวัสดีครับ ห้องคุณซานหรือเปล่าครับ ผมช่างแอร์นะครับ"
ร่างทั้งร่างหยุดกึกทันท่วงทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูอยู่สองสามที ตามมาด้วยเสียงเรียกของคนด้านนอก
ร่างเล็กหยุดการกระทำทุกอย่าง รีบนำเสื้อผ้าตัวเก่าที่วางกองอยู่บนซิงค์ล้างหน้า แต่พวกชั้นในไม่ได้นำมาสวมด้วยเพราะเกรงว่าถ้าสวมจะใช้เวลานาน คนด้านนอกจะรอนานเอา
กางเกงขาสั้นสีดำยาวถึงแค่หน้าขา และเสื้อเนื้อปานกลางไม่บางไม่หนาได้อยู่บนร่างกายของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ เจ้าตัวรีบออกจากห้องน้ำแล้วเดินกุลีกุจอไปส่องตาแมวที่ประตู เมื่อเห็นว่าคนด้านนอกถืออุปกรณ์ล้างแอร์อะไรมาด้วยจึงเปิดประตูต้อนรับชายด้านนอก
มาคนเดียว... แถมยังหน้าตาดีอีกด้วย
เจ้าของห้องเปิดประตูออกจนเห็นร่างกายกำยำ สูงชะลูดวัดด้วยสายตาแล้วน่าจะประมาณ 180 กลางๆ รอยยิ้มหวานถูกส่งให้ผู้มาเยือน อีกฝ่ายก็มารยาทดียิ้มรับอย่างสุภาพ
ลักยิ้ม...
สายตาวาบวามของคนตัวเล็กกว่าจ้องมองลงต่ำกว่าเอวอย่างเสียมารยาท กางเกงยีนส์ เป้าที่ยังไม่ได้ทำอะไรกับมันแต่ก็ยังนูนออกมา แสดงให้เห็นถึงขนาดของมัน
น่ากิน...
"เข้ามาข้างในได้เลยครับ"
#TBC
เปรี้ยวมากนายเอกชั้น
ฝากด้วยนะคะ #ช่างแอร์ชานซู
Name
Status
ก่อนหน้า
ถัดไป
คลุมถุงชน | Baekdo
ใหม่ไปเก่าCapture Chat Story
แชร์
ทวีต
Line it
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”
