-The last lion-
"แมวแม่ ต้องกินให้หมดค่ะ "
"ไม่ อิ่มแล้ว"
"แม่แมวต้องกินให้หมดค่ะ แม่แมวต้องกินเผื่อลูกด้วย"
"ก็อิ่มแล้วววววว"
"ไฮด้า !"
"ก็ผมอิ่มแล้วจริงๆนี่" อ่าาาา หันหน้าหนีอีก วันนี้แม่แมวตัวนี้งอนเป็นที่แปดร้อยแล้ว
"แม่แมวขาาาาา"
"ไม่ต้องมาคุยกับผม ไปขึ้นเสียงไกลๆเลยไป !!!"
"ขอโทษค่ะ ก็แม่แมวไม่ยอมกินข้าวเผื่อลูกนี่คะ พ่อหมาก็แค่เป็นห่วงลูกๆของเราไงคะ"
"แต่ผมอิ่มแล้ว"
"ค่ะพ่อหมารู้แล้ว แต่ว่าแมวต้องกินเผื่อลูกแมวของเราไง โอเคไหมคะ ไม่ต้องกินให้หมดแค่ต้องกินเพิ่มโอเคไหม" สิงโตหนุ่มจำใจหันกลับมาทานอาหารที่เหลือต่อ
"เก่งมากค่ะ" โลเวลลูบแผงคอเบาๆ กลิ่นกายของคนรักค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆ จนบางทีเขาเองก็ต้องขมใจตัวเองโดยกันยอมหักคอกันเลยทีเดียว
"อิ่มแล้ว"
"เย้ เก่งมากเลยค่ะ" โลเวลกล่าวอย่างดีใจพร้อมเปลี่ยนกายเป็นหมาป่า เขาเดินอ้อมไปนั่งด้านหลังคนรักเพื่อให้อีกคนได้นอนอิงตัวเอง
"อื้ออออ ง่วงจัง"
"แม่แมวนอนได้เลยค่ะ เดี๋ยวเค้าเฝ้าเอง"
"อีก 26 วัน...อด...อดทนนะครับ" ไฮด้า รู้จักส่มีตัวเองดีนิ่งกว่าใครๆ หลายต่อหลายที่เขาเห็นคนพยายามห้ามาใจเรื่องรัก เขาเองก็อยากตามใจอีกคน เพียงแต่ตอนนี้ ร่างกายนี้ช่างเปราะบางเหลือเกิน แค่แรงจะยืนยังไม่มี
"ค่ะ เค้ารอได้ แม่แมวไม่ต้องห่วงนะคะ"
"แน่ใจเหรอครับ"
"ไม่เลยค่ะ จริงๆเค้าอยากจะจับแม่แมวกินมาก แต่เค้ากลัวโดนลูกแมวค่ะ"
"ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ คุณโลเวลมาบอกผม ผมคงตามใจคุณโลเวลไปแล้ว" สิงโตหนุ่มเอ่ยพร้อมคลอเคลียหมาป่าหนุ่มข้างหลัง
"อื้ออออ อย่าใจร้ายสิคะ"
"คลอดลูกเสร็จเราย้ายกลับไปอยู่ในป่ากัน ดีไหมครับ"
"ค่ะ เค้าตามใจแม่แมว"
"ผมรักคุณโลเวลนะครับ"
"งื้ออออ ปกติถ้าบอกรักกันแบบนี้เค้าต้องได้กินแม่แมวนี่นา"
"อดทนครับ"
"เค้าจะพยายามฮึบค่ะ"
.
.
.
.
หลังจากไฮด้าในกำเนิดลูกสิงโตทั้งสองแล้ว สุขภาพของสิงโตทั้งสองแข็งแรงดีมากๆ ประชาชนต่างพากันเฉลิมฉลองต้อนรับองค์รัชทายาทนาน 7 วัน
ไฮด้าแต่งตั้งในเจต ญาติที่เหลือเพียงคนเดียวของตนขึ้นเป็นผู้สำเร็จข้าราชการ ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีของอาณา และแต่งตั้งในทุกหัวเมืองมีผู้ดูแล เขาสละราชบัลลังก์และล้มเลิกการปกครองโดยกษัตริย์
"เรามิได้จากพวกท่านไปไหน เพียงแต่เราคืนบัลลังก์ให้ท่านทุกคน บัลลังก์นี้มิใช่ของราชา แต่บัลลังก์นี้คือของประชาชนทุกคนในอาณาจักร จากนี้ท่านอาจพบเราตามท้องถนน ตามท้องตลาด ท่านไม่ต้องคุกเข่าเคารพเรา ท่านและข้าต่างเป็นราชาของอาณาจักรเข่นเดียวกัน"
.
.
.
.
.
หากจะให้ผมเล่าเรื่องต่อจากนี้ก็คงมีแต่เรื่องราวของความรักที่หวานหยดย้อยดุจน้ำผึ่งป่า เรื่องราวและตำนานของผมหมาป่าที่ตกหลุมรักสิงโตที่เป็นถึงราชาของอาณาจักรได้จบลงแล้ว พวกเราสองคนกลายเป็นประชาชนทั่วไป หากแต่จะให้กล่าวต่อก็คงเป็นตำนานบทใหม่และเรื่องราวเรื่องใหม่ของ...
สิงโตน้อยทั้งสองที่สง่างามเหมือนผู้ให้กำเนิดไม่มีผิด
และตำนานที่จะควบคู่ไปพร้อมกับสิงโตหนุ่มทั้งสอง คงจะเป็นตำนานที่จะกล่าวขานถึงพวกเขาสามพี่น้อง... อีธาน อีวาน และ อีฟ
-the end-
ขอบคุณทุกคนที่ร่วมเดินทางมากับโลเวลและไฮด้า
🙏🙏🙏🙏
ได้เวลาคืนน้องป๋อกับพี่จ้านคืนสู่อ้อมกอดของคนที่รักพวกเขาแล้ว
ขอบคุณมากๆนะงับ
จะมีตอนพิเศษของลูกๆมาบ้างนิดหน่อยๆ
ทุกคนสามารถตาม เรื่องราวของ #จ้านป๋อ
ในรูปแบบอื่นๆได้เสมอ 5555555
ขอบคุณทุกคนจริงๆนะงับ
🥀
มีทวิตแล้วน้า
Name
Status
ก่อนหน้า
ถัดไป
ตอนล่าสุดของเรื่องแล้ว
กดเลิฟเป็นกำลังใจให้นักเขียน
กดเลิฟ
จบ
เด็กพี่จ้าว
จบ
ใหม่ไปเก่าCapture Chat Story
แชร์
ทวีต
Line it
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”
| โดเนทสูงสุดของเรื่อง The last lion | ||||
|---|---|---|---|---|
 15.00  |  10.00 |  5.00 |  มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน |
| โดเนทสูงสุดของ ตอนย่อยนี้ | ||||
|---|---|---|---|---|
มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน |
