สาวน้อยบนที่นอนใหญ่ ชุดชั้นในที่มีแต่บาร์กับกางเกงในสีดำนอนหลับไหล เปลือกตาน้อยดวงตาสีน้ำตาได้ลืมขึ้น เสียงที่เงียบสงัดกับห้องที่มีแสงรอดมาจากม่านนิดหน่อย "อื้ม~ เช้าแล้วหรอเนี่ย" วานอนกลิ้งอยู่บนเตียงอยู่พักใหญ่ๆ
แกร๊ก เสียงลูกบิดประตูพร้อมกับฝีเท้าที่ค่อยๆเดินเข้ามาและนั่งที่เตียง "ตื่นรึยังคะ"
"ตื่นแล้วค่ะ"
"ก็ลุกไปอาบน้ำสิคะอยากไปสายเหมือนเมื่อวานหรอคะ"
"อยากไปสายจะทำไมหรอคะ" เท้าพาดไว้ที่หน้าตักของทศมองยิ้มเล่ห์ให้
"พูดแบบนี้ต้องการอะไรคะหนู"
"ไม่รู้สิคะพี่ทศ"
ทศขึ้นมาบนเตียงคล่อมตัววาไว้ โน้มตัวหน้ากระชั้นชิด "ฮึเรียกพี่ขนาดนี้ ดื้อขนาดนี้ควรต้องทำยังไงดีคะ" มือลูบไปที่ล่องอกผ่านบาร์เสื้อในสีดำ
"แล้วถ้าดื้อจะทำไมหรอคะ" มือพรางลูบอกทศเหมือนกัน
"พูดแบบนี้ก็สวยสิคะ รู้มั้ยไม่เคยมีใครกล้าท้าแบบนี้มานานแล้ว"
วาผลักตัวทศออกก่อนที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายคุมเกมนั่งคล่อมทศแทน "แล้วพีี่จะทำไมหรอคะ หนูก็ดื้อแบบนี้อยู่แล้ว" ตัวเล็กร่างบางทับไปที่กลางเป้าของทศสัมผัสถูไปมา เอวหวานพลิ้วขยับตามเสียดสีท่อนเอ็นที่นิ่งกลับมาชูชั้นขึ้นจนเห็นเป็นลำ "ว้า~เล่นแค่นี้เองขึ้นแล้วหรอคะพี่ทศ"
"ไม่ให้ขึ้นได้ยังไงคะ ในเมื่อหนูทำขนาดนี้แล้ว" ทศเอาแขนหนุนหัวตัวเองให้พอถนัดส่วนมืออีกข้างก็ปล่อยสบาย
วาคืบคลานลงโน้มตัวจูบไปตามตัวจนมาถึงกางเกงสายตาเหลือบมองทศที่กำลังเคลิ้บเคลิ้มก่อนจะค่อยจูบบนลงกางเกงสแล็คสีดำทีี่ทศใส่ ปากเล็กจูบเบาๆ ก่อนจะเปิดปากงับเร็มไปตามท่อนเอ็นของทศ
"แบบนั้นแหละค่ะหนู อ๊าส์"
วาเริ่มแกะเข็มขัดออก ปลดตะขอค่อยๆดึงซิบลง แบะกางเกงออกลำเอ็นตอนนี้ก็แข็งเต็มที่จนแทบจะออกมาจากกางเกงชั้นใน มือบางลูบไล้ขึ้นลงช้าให้มือที่สัมผัสเสียดสีกับกับเนื้อผ้า "เสียเวลาตอนเช้าไปสายเรื่องแค่นี้คงไม่...เป็นไร...ใช่มั้ยคะพี่ทศ"
"เรื่องแบบนี้เข้าสาย ไม่เสียหายอะไร"
กลิ่นครีมอาบน้ำพออ่อนบวกกับน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ติดมากับท่อนเอ็นก็ชวนเย้ายวนเธอก็ไม่ช้าถกกางเกงชั้นในของทศออก จับเอาท่อนเอ็นแข็งลูดขึ้นลงช้าก่อนจะเอาเข้าปากตัวเอง
"อื้มส์"
บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ อ๊อก อ๊อก
เธอขยับหัวขึ้นลงตามแรงกดที่ทศขยับ บางทีทศก็กระแทกเอวสวนเขาลึกสุดลำคอก็ทำให้วาอ๊อก สายตาแดงกล่ำน้ำตาคลอเงยมองทศ
อ๊อก อ๊อก อ๊อก
ทศกัดปากซี๊ดครางไปเบาๆ มือเกร็งจับช่อผมของวา ไม่นานเขาก็หลั่งน้ำขุ่นๆ พุ่งเขาปากวา จนน้ำบางส่วนก็หลุดออกมาจากปากวาไหลแฉะเปื้อนกางเกงทำงานเขา
"ก็ปล่อยน้ำในเขื่อนออกทุกวันทำไมถึงได้เยอะขนาดนี้หล่ะคะพี่ทศ" เงยหน้ามองผ่านแท่งเอ็นแข็งๆ
"ก็มันสมบูรณ์ทุกอย่างไงคะถึงได้เยอะขนาดนี้"
วาใช้ลิ้นเลียตั้งแต่โคลนจนถึงปลายหัวชมพูดูดๆวนรอบ จนบางทีทศก็มีสะดุ้งบ้าง
"หนูคะมันเสียวปลายนะคะ เล่นแบบนี้ไม่ดีนะคะ"
วาจูบลงหัวชมพูเหมือนพูดไปก็จะแกล้งทศอยู่ดี
"อ่าส์ น..หนูขา.."
วาหัวเราะออกมาเบาๆ "งั้นวาไปอาบน้ำแล้วนะคะพี่ทศ" เธอลงจากเตียงเดินไปอาบน้ำปล่อยให้ทศนอนอยู่ที่เตียงอยู่สักพัก ก่อนจะลุกไปเปลี่ยนกางเกงตัวใหม่อีกตัว เป็นวันแรกของทศที่สบายตัวก่อนไปทำงาน
07.00 น.
วากับทศก็นั่งกินข้าวที่ชั้นล่างของบ้านตามปกติ แต่วันนี้วาเลือกที่จะกินข้าว ปกติแล้วเธอจะไม่กินข้าวเช้าที่บ้านแต่เลือกที่จะกินข้าวที่โรงเรียนแทน ไหนๆจะเข้าสายก็ขอกินข้าวจากบ้านไปแล้วกัน ทศก็ได้แต่นั่งจิกกาแฟรอ อ่านข่าวจากโทรศัพท์
"พี่..เอ้ย..ลุงคะเราไปกันดีกว่าค่ะสายแล้ว"
"ค่ะ อิ่มแล้วหรอคะ"
"อิ่มแล้วค่ะ อิ่มมากด้วยค่ะ" กัดปากขยิบตา
"คุณทศคะ เย็นนี้จะให้ป้าเตรียมอาหารเย็นไว้มั้ยคะ"
"ไม่ต้องหรอกครับ เย็นนี้ผมมีนัดกับเพื่อนไว้ ป้าไม่ต้องทำหรอก"
"ได้ค่ะคุณทศ"
"วาเราไปกันเถอะสายมากแล้ว"
"ค่ะ" ทศและวาหยิบของประจำของตัวเองขึ้นรถก่อนจะออกไปยังที่โรงเรียน
07.30
"ไปก่อนนะคะ เย็นได้เจอกันค่ะ" ปลดสายเบลท์
"ไว้เจอกันค่ะ เดี๋ยว"
"คะ?"
ทศโย้มตัวไปหาวาแล้วกัดไปที่หน้าอก
"อ๊ะส์ เจ็บนะพี่ทศ" ผละออก
"55555 ฝากรอยแค่นั้น"
"นิสัยอ่ะลุง เป็นคราบน้ำลายเลยเล่นอะไรพิเรนๆ"
"ทำไมรังเกียจหรอ"
"เปล่าสักหน่อย"
"แค่นี้เองลงไปได้แล้วไป"
"ไปแล้ว" หยิบกระเป๋ามาปิดหน้าอกที่มีคราบน้ำลายของทศด้วยความหงุดงิดออกจากรถไป
"วา" หนึ่งทักทายวา
"หนึ่งมานานแล้วหรอ"
"นานแล้ว วันนี้มาสายจังนะแล้วเป็นอะไรสีหน้าดูไม่สบอารมณ์"
"เปล่าไม่มีอะไรหรอก"
"เฮ้ยจริงรึเปล่า
"จริง"
"มาๆเดี๋ยวช่วยถือกระเป๋า"
"เฮ้ยๆไม่ต้องเลยหยุดอยู่ตรงนั้นค่ะ"
หนึ่งเดินมาข้างโอบไหล่หยอกล้อผลักวาให้เดิน "ไปๆเอาของไปเก็บเดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าวเช้าพอดี"
"พอแล้วข้าวเช้าอิ่มแล้ว"
"ปกติจะมากินที่โรงเรียนนี่หน่า ไหงกินทันด้วย"
"เออแน่นอนค่ะ วันนี้ตื่นไวได้กินของอร่อย"
"อะไรหรอ"
"ไม่บอกหย่ะ ไปๆขึ้นห้องเถอะ ดูทรงงานมารอแต่เช้าแล้ว"
"ค้าบแม่คุณ~" ทั้งวาและหนึ่งก็เดินขึ้นห้องไป
ห้องหมวด 10:30
"วาเอาไปห้อง 5272 ทีนะ"
"ได้ค่ะ"
เสียงโทรศัพท์ของครูดรีม "เอ๊ะ"
"อะไรหรอคะ"
"ผอ.โทรมาสงสัยจะมีงาน งั้นเธออย่าพึ่งไปแล้วกัน"
"ค่ะ"
ครูดรีมรับโทรศัพท์ "ฮัลโหล สวัสดีผอ.มีอะไรเปล่าคะ"
"ขอยืมตัววาหน่อยสิ พอดีมีงานต้องให้วาช่วยติดอะไรมั้ย"
"ไม่ติดเลยค่ะ งั้นจะบอกวาให้นะคะ"
"ขอบใจมาก" วายสาย
"มีอะไรรึเปล่าคะ"
"ผอ.จะยืมตัวเธอไปช่วยงานหน่อยหน่ะ"
"อ้าวแล้ววันนี้พี่จะสอนไหวมั้ยคะ"
"ไม่ไหวก็ต้องไหวแล้ว เจ็บคอแต่สอนได้อยู่เธอไปหาผอ.เถอะเดี๋ยวจะรอนาน"
"ได้ค่ะ" วาวางหนังสือที่จะเตรียมไปสอนลงบนโต๊ะที่เก่า เดินออกจากห้องไปตัวเปล่าไปหาทศ
ห้องผอ.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ขออนุญาตเข้าไปนะคะ" วาดันประตูเข้าไปก็เห็นทศนั่งอยู่ที่โซฟาอยูาก่อนแล้ว
"มาแล้วหรอคะ"
"ค่ะ มีอะไรรึเปล่าวันนี้ถึงอยากให้วาช่วยงานแต่เช้า"
"มานี่สิ" ตบไปที่ตักแกร่งของตัวเอง
วาเดินเข้าไปหาทศ "เรียกมาเนี่ยช่วยงานหรือช่วยอย่างอื่นคะพี่ทศ"
"ไม่รู้สิช่วงนี้ว่างพอดีเหงา ไม่มีใครอยู่ด้วย"
"สรุปแล้วเนี่ยไม่ได้มาช่วยงาน...แต่..."
"ฮึ ไม่ได้ให้มาช่วยงาน แต่จะเรียกมาบ่น"
"วาผิดอะไรคะ ทำไมต้องเรียกมาบ่นเวลานี้"
"เมื่อเช้าทำอะไรไว้คะ"
"ก็ไม่ได้ทำมีแต่พี่ลุงนั้นแหละกัดวา"
ทศลูบหัวเบาๆยิ้มอ่อนๆด้วยความเอ็นดูก่อนจะเปลี่ยความเอ็นดูให้เป็นความรุนแรงทศมวนช่อผมหางม้าวาที่มัดตรึงก่อนจะดึงหน้าเงยหน้า
"!!!"
"คิดดีๆสิคะ"
"มันเจ็บนะ ปล่อยหนูลุงเป็นบ้าอะไรขึ้นมา"
"ทำตัวตีเข้าแทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว ไม่คิดจะไว้หน้ากันบ้างรึไง"
"ก็หนึ่งเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วเพื่อนหยอกล้อกันปกติ ลุงจะคิดอะไรมากนักหนา"
"คิดออกแล้วหรอว่าเป็นไอ้หมอนั้น เป็นถึงเมียแต่ทำตัวแบบนี้ควรทำยังไง" ดึงแรงยิ่งกว่าเดิม
"อ่ะส์ มันเจ็บนะปล่อย" มือบางเริ่มขยับทุบไปที่อกของทศ "ปล่อย ปล่อย"
"ทำไม ชอบมันนักรึไงถึงได้ทำตัวอ่อนแอขนาดนี้"
"มันจะมาเกินไปแล้วนะ"
"มากหรอ ฮึ"
"มีอะไรก็พูดกันดีๆ สิทำไมชอบใช้ความรุนแรงนักนะ วาเจ็บ!!"
"!! ...ข..ขอโทษ" ทศค่อยๆคายมือออกจากช่อผมของวารู้ว่าตัวเองทำแรงมากเกินไป
"พ่อแม่วา ไม่เคยจะตีไม่เคยว่าวาขนาดนี้ แล้วลุงเป็นใครถึงกล้าทำวาได้ขนาดนี้ อื้อ~"
"ขอ..โทษ..ลุง..ลุงไม่ได้ตั้งใจ" มือหนายกขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้ม
"ไม่แปลกใจเลยทำไม..."
"...ทำไม"
วาซบมุดหน้าลงซบไหล่ทศ
"โถ่...ไม่เอาสิไม่ร้องนะ...ลุงแค่พลั้งมือไปลุงไม่ได้ตั้งใจลุงแค่เล่นเฉยๆ"
"เล่นหรอคะ..อื้อ~มันแรงเกินไปมั้ย วาทั้งเจ็บทั้งตกใจ"
ทศยิ้มเล่ห์ ลูบหัวปลอบขวัญ "ลุงขอโทษ ทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้ว" (แค่นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ)
"อย่าทำแบบนี้กับหนูได้มั้ย หนูไม่ชอบ"
"แน่นอนค่ะว่าลุงจะ..ไม่ทำมันอีก"
เสียงโทรศัพท์.......
วาล้้มตัวไปนั่งข้างแทนให้ทศเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะทำงาน
รับโทรศัพท์ "ฮัลโหล" ลุกเดินไปคุยที่หน้าต่าง
"ไงเพื่อนจะมามั้ยเย็นนี้"
"เออไป โทรมาถามแค่นี้ใช่มั้ย"
"เออแค่นี้แหละ ห้องV2675"
"อืม" ตัดสายทิ้ง "เฮ้อ~
"มีอะไรรึเปล่าคะ"
"เย็นนี้ไปบาร์ร้านเดิมกัน"
"ไปทำไมกันคะ?"
"พอดีว่า...เพื่อนของลุงมันจะฉลองตำแหน่งใหม่ของมันมันเลยชวนไปด้วย ถ้าหนูไม่ติดอะไรก็ไปด้วยกันสิ"
"ไม่ติด ขอแค่เอ่ยปากวาก็ว่างให้เสมอค่ะ"
"ดีมากค่ะ"
"วาไปแล้วนะ...ถ้าไม่มีงาน"
"กลับไปเถอะ เดี๋ยวจะเสียงาน"
"เอ้า งั้นวาไปแล้วนะคะ" เดินออกจากห้องไป
ประตูบานใหญ่ได้ปิดลง ทศได้แต่ยืนมองไปที่ประตูบานนั้นเหมือนเขาจะคิดอะไรสักอย่างกับตัววา
ห้องเรียน 5272
ครูพี่เลี้ยงกำลังเริ่มสอนเด็กในห้องจนมาเจอกับวาที่กำลังเดินเข้ามา "อ้าววาผอ.ไม่ได้ใช้เธอแล้วหรอ"
"อ๋อ พี่..ผ..ผอ. ให้หนูไปดูเอกสารให้นิดหน่อยค่ะ"
"อ๋อ ผมเผ้าทำไม่หลุดมาขนาดนั้นหล่ะ"
"เอ่อพอดีว่า มันตึงหนังหัววาเลยปล่อยให้มันหย่อนๆค่ะ" ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้ "อันนี้จะให้วาสอนต่อเลยรึเปล่าคะ"
"ไม่ต้องหรอกวา พี่สอนเสร็จแล้วที่เหลือก็ให้เด็กทำงานส่งไป"
"อ๋อได้ค่ะ" เดินไปนั่งหลังห้อง
11:30 น.
"เอาหล่ะสมุดไปส่งที่ครูวา ใครไม่เสร็จไม่ต้องไปกินข้าว วาพี่ฝากด้วยนะพี่ไปก่อน"
"ได้ค่ะ" วาลุกขึ้นเดินไปนั่งโต๊ะครู "เด็กรีบเขียนนะอีก5นาทีต้องส่งแล้ว หลังจากนี้ไม่รับแล้วก็ไม่ให้คะแนนแล้ว"
เด็กในห้องรีบก้มหน้าเขียนเร่งมือทำงานที่ได้รับมอบหมายจนเวลาก็ได้ผ่านไป5นาที กองสมุดนับ10ได้มากองไว้ที่โต๊ะ
"เอาหล่ะครูไปแล้วนะ ใครไม่เสร็ดไม่รับแล้วนะ"
"ครูครับผมขอเวลาอีกสักหน่อยได้มั้ยครับ"
"ไม่ได้ตามไหนตามนั้นสิ ต้องเป็นคนตรงต่อเวลานะ"
"ครูครับผมขอเถอะ ผมไม่อยากการได้ศูนย์วิชานี้ ตามแก้ยากมาก"
"แล้วจะให้ครูทำยังไง ครูมีหน้าที่สังเกตการณ์กับทำตามหน้าที่ที่ครูพี่เลี้ยงมอบให้"
"ผมขอคาบนี้คาบเดียวนะครับครู อีกอย่างมาสั่งใกล้หมดคาบใครจะทำทันครูวาเห็นใจพวกผมเถอะนะครับ"
วารู้สึกหนักใจอีกใจหนึ่งก็อยากเด็ดขาดอีกใจหนึ่งก็สงสานเด็ก "เอาหล่ะรีบครั้งนี้ถือว่าช่วยนะ"
"ขอบคุณครับครู"
ริสด้าที่เดินผ่านมาพอดีก็เห็นว่าวาคิดขัดคำสั่งของครูพี่เลี้ยงเลยรียเดอนกลับห้องหมวดไปทันที
11:40
"หมดแล้วใช่มั้ย ครบ40เล่มแล้วเนอะ"
"ครบแล้วครับ"
"ไปกินข้าว"
คำขอบคุณจากเด็กนักเรียนได้พูดออกมา ก่อนจะแยกย้ายพอกันไปกินข้าว เหลือแต่วาต้องถือสมุด40เล่มกลับห้องหมวด
ระหว่างทางเดินกลับ
"วา วา ไอ้วา"
"ห๊ะอะไร เรียกอยู่่นั้นแหละ"
"พึ่งสอนเสร็จหรอ"
"ใช่ รอเด็กๆส่งงานด้วย"
"อ๋อ"
"แล้วนี้จะไปกินข้าวแล้วหรอ"
"ใช่จะไปกิน รอแกอยู่คนเดียวเนี่ย"
"อ่าหนึ่งหล่ะ"
"กำลังตามมา....วาพ่อแกมา"
"พ่อ..พ่อฉันอยู่เยอรมันจะมาทำไม"
"ไม่ใช่พ่อนั้น เสือตัวใหญ่มาแล้ว" ชี้ไปตามทางเดิน
"ลุง!!"
"วา" เสียงหนึ่งได้ตะโกนเรียกจากด้านหลัง
วาทั้งหันหน้าหันหลังสลับไปมาจนทั้งทศและหนึ่งได้มาเจอกันโดยวาอยู่ขั้นกลาง
"อะไรวะเนี่ยอย่างกะละครหลังข่าวตัวร้ายกับตัวเอกมาจ๊ะกันแบบนี้" วาบ่นในใจ
"ผอ.สวัสดีครับ"
"อื้ม สวัสดี"
"เอ่อลุงมีอะไรกับวารึเปล่าคะ"
"พอดีว่ามีเรื่องจะคุยนิดหน่อยหน่ะ"
"ลุงโทรมาก็ได้หนิ่คะไม่จำเป็นต้องมาตามด้วยตัวเองเลย"
"เป็นเรื่องส่่วนตัวที่เราต้องคุยกัน"
"ได้ค่ะ งั้นวาขอเอางานพวกนี้ไปไว้ห้องหมวดก่อนนะคะ"
ทศทำสีหน้าเรียบเฉย "อื้มได้สิ ไว้เจอกัน ส่วนหนึ่ง"
"ค..ครับ"
"ช่วงนี้ช่วยจัดเตรียมงานห้องประชุมหน่อยนะ คณะกรรมการจากที่อื่นจะมาตรวจเยี่ยมโรงเรียนของเรา ผมฝากงานไว้แค่นี้คงไม่หนักเกินไปใช่มั้ยครับ"
"ได้ครับผอ."
"ส่วนเธอเอ่อ.."
"ยี่หวาค่ะ"
"ยี่หวาก็ช่วยเตรียมงานกับวาแล้วกัน"
"ได้ค่ะ"
"งั้นวาขอตัวเอาสมุดเด็กไปให้ครูดรีมก่อนนะคะ"
ทศพยักให้ก่อนเดินสวนไปทางอื่น
ห้องหมวด
วาเอาสมุดงานของเด็กๆมาวางไว้บนโต๊ะครูพี่เลี้ยง
"วา~"เสียงริสด้าทักวาขึ้น
"มีอะไรหรอ"
"ทำไมมาช้าแบบนี้หล่ะ"
"ก็พอดีคุยกับผอ.เลยเอางานขึ้นมาส่งช้า"
"อ๋อหรอ ฉันไม่เห็นผอ.เลยนะ"
"ก็คุยกันอีกชั้นจะให้เห็นได้ยังไง"
"อ๋อๆ ถามไปงั้นแหละจ้ะ" ยิ้มเล่ห์ให้
"วา"
วารีบหันกลับไปตามเสียงพอดี "คะพี่ดรีม"
"เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยนะ"
"ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ"
ครูดรีมเดินมานั่งโต๊ะประจำของตัวเอง "เธอให้เวลาเด็กๆพวกนั้นส่งงานให้ครบหรอ"
"ใช่ค่ะ"
"พี่เคยบอกแล้วไงว่าถ้าเกินเวลาให้เอาขึ้นมาเลย"
"พี่ดรีมคะ ลำพังงานเด็กในคาบก็เยอะนะคะเวลาทำคงไม่พอหรอกค่ะ"
"มันเป็นการฝึกนิสัยให้ตรงต่อเวลา และทำงานให้เร็วอย่างมีคุณภาพ แต่ทำไมเธอถึงได้อะลุ่มอล่วยแบบนี้"
"พี่ดรีมฟังวาก่อนนะคะ"
"เป็นแค่เด็กสังเกตการณ์ใช่ว่าจะทำอะไรตามอำเภอใจ เป็นถึงหลานผอ.ซะเปล่าแต่ทำตัวแบบนี้"
วาก้มหน้าลงมือเล็กๆเกร็งจับกันถึงความกดดัน
"ไปกินข้าวเถอะทีหลัง พี่จะไม่ให้วาเก็บงานเด็กอีก"
"ค่ะ" เดินก้มหน้าออกจากห้องไป
ห้องผอ.
"งั้นในวันประชุมก็เอาแบบนี้แล้วกัน"
"ได้เลยค่ะ"
ประตูบานใหญ่ได้เปิดออก ทศกับเลขาได้มองไปที่วากำลังเดินเข้ามา
"เอาตามนี้"
"ค่ะ" เลขาได้เดินนออกไป
"ยังไงเข้ามาทำไมไม่รู้จักเคาะประตูก่อน"
"วา วาขอโทษค่ะ"
ทศทำหน้าฉงนสงสัย "เป็นอะไรทำไมถึงได้ทำท่าเศร้าเดินคอตกมาขนาดนั้น"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"
"แน่ใจหรอคะ"
"ค่ะ"
"ใช่ว่าโดนครูดรีมดุมา"
"เอ่อ..."
"ยังไง"
"ตามนั้นแหละค่ะ"
"ไปทำอะไรถึงขั้นต้องโดนดุ"
"ก็วาอยากช่วยเด็กๆ ในวิชาของครูดรีมให้ส่งงานให้ครบ ลุงก็รู้หนิ่คะว่าเวลาพี่ดรีมสอนเป็นยังไง"
"อืม ลุงเข้าใจ" ลุกเดินไปหยุดที่หน้าสองมือหนาจับไหล่เธอ "ไม่เป็นไรนะคะหนู ไหนลองเล่ามาซิว่าครูดรีมดุเธอยังไงบ้าง"
วาเงยหน้าขึ้นมองหน้าทศ สายตาทั้งคู่มองจ้องกันนัยตาของทศติยนี้มีแต่ความอ่อนโยนคอยจะปลอบเธอ และวาก็เล่าทุกอย่างให้ทศได้ฟัง
"ไม่คิดเลยนะว่าครูดรีมจะกล้าพูดแบบนี้"
"ลุงอย่าไปถือสาเลยครูดรีมเป็นแบบนี้แหละ"
"แต่มันก็ไม่สมควร"
"ลุงคะอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเลย คนที่ผิดเป็นวาเอง ถ้าพี่ดรีมรู้ว่าวาเอาเรื่องนี้มาพูดกับลุงคงจะมองหน้ากันไม่ติด"
"งั้นก็ตามใจ ครั้งนี้จะหูทวนลมไปแล้วกัน"
กรี๊ง~~ เสียงเตือนออดให้เข้าเรียน
"ถึงเวลาแล้ว บ่ายนี้มีสอนหรือเปล่า"
"ไม่มีแล้วค่ะ แต่ต้องทำรายจดบันทึกของคาบวันนี้ค่ะ"
"อ๋อ แล้วกินข้าวรึยัง"
"ยังเลยค่ะ"
"งั้นออกไปกินข้าวข้างนอกกัน"
"ไม่เอาวายังไม่หิว"
"จะลดความอ้วนหรอ"
"อื้อ~ ลุงอ่ะ"
ทศได้ขำเบาๆ "เอาหล่ะอย่างน้อยก็ยิ้มได้แล้ว"
"วากลับห้องแล้วนะ ไปเขียนรายงานก่อน"
"ได้ค่ะ ไว้ตอนเย็นเจอกัน"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
"สำหรับหนูลุงจะเป็นทุกอย่างให้"
วาส่งยิ้มอ่อนก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ห้องหมวด
"วาแกไปไหนมา ข้าวเที่ยงก็ไม่กิน"
"ก็ไปคุยกับลุงมา เลยไม่ได้ไปกินข้าว"
"อ่า หิวป่ะฉันซื้อขนมมาฝากแกด้วยอยู่บนโต๊ะ"
"ขอบใจมากนะ เดี๋ยวฉันเขียนรายงานก่อนนะหิวเมื่อไหร่จะกิน"
"จ้า"
"บ่ายนี้ว่างเหมือนกันใช่มั้ย"
"ว่างจ้ะ ว่าจะเขียนรายงานด้วยคน"
"อ๋อแล้วหนึ่งอ่ะไปสอนหรอ"
"ใช่แล้วจ้ะ"
"งั้นไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอเขียนรายงานนะจ๊ะ"
"จร้าแม่คูณ~~"
ยี่หว่าและวาก็แยกย้ายไปเขียนรายงานของตัวเอง เพราะคาบบ่ายของทั้งสองนั้นว่างตรงกันพอดีเลยพากันทำรายงานจนถึงเย็น
16:30
เวลานี้เป็นเวลาเลิกงานของวารายงานที่ทำก็ยังไม่สมบูรณ์มากนักแต่ก็ต้องเก็บพับลง
"หวากลับก่อนนะเย็นมีธุระ"
"อ่าได้ๆ กลับดีๆหล่ะ"
"จ้าฝากบอกหนึ่งด้วยนะรายงายให้รีบทำด้วย"
"จ้าเป็นห่วงเป็นใย จริงเชียวกับหนึ่ง"
"เอ่อหนา" วารีบเก็บสัมภาระเข้ากระเป๋าบอกลาทุกคนในห้องก่อนจะเดินไปรอทศที่หน้าห้องทำงานทั้งสอง วาและทศระหว่างทางเดินก็มีคุยกันบ้างเป็นเรื่องปกติจนถึงลานจอดรถที่ทศจอดไว้ ทั้งสองพากันขึ้นกลับบ้านเพราะคืนนี้ต้องไปงานเลี้ยงของเพื่อนทศ
บ้านทศ
"วาคะหนูไปอาบน้ำก่อนเลยนะคะ"
"แล้วพี่ทศหล่ะ"
"ก็ไปอาบทีหลังไงคะ พอดีว่ามีงานต้องทำนิดหน่อย"
"ได้ค่ะ งั้นวาบอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"ค่ะ"
"หรือว่าพี่ทศจะมาอาบด้วยกันดีคะ" นิ้วเรียกกระดิกเรียกทศ พร้อมกับกัดปากยั่ว
ทศยืนกอดอก "พี่ว่าน่าจะไม่ได้อาบแค่อย่างเดียวสิ"
"ไม่ได้อาบอย่างเดียวแล้วจะทำอะไรหรอคะ"
"กระแทกกระทั้น สงครามในห้อง..." ยิ้มเล่ห์ "หนูจะไปอาบดีๆ หรือต้องให้พี่ไปอาบด้วยและเจ็บตัวก่อนไปคะ อุส่าใจดีให้แล้วนะคะ"
"ไปดีกว่า เบื่อคนหื่นกาม" เธอแลบลิ้นใส่ทศก่อนจะวิ่งขึ้นไปอาบน้ำชั้นสอง
18:00 น.
"พี่ทศนะชุดนี้โอเคมั้ยคะ" เอ่ยถามทศที่นั่งทำงานอยู่ตรงโซฟา
ทศเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเธอก็ทำเอาตาค้างในความสวยใสของวา วันนี้เธอเลือกชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นที่ชุดเป็นกำมะหยี่สีขาวนวลที่สะท้อนกับแสงก็ดูเด่นขึ้นมา กับส้นสูงสีดำที่ดูตัดกันพอดี "สวยแล้วค่ะ"
"จริงรึเปล่าคะ"
"จริงสิคะพี่จะโกหกทำไม"
"ไปอาบน้ำได้แล้วนะคะเดี๋ยวไปเถอะโน้นจะสาย...เอา"
"ค่ะ งานพี่เสร็จพอดีพี่ไป...อาบน้ำก่อนนะ"
"ค่ะ" ส่วยยิ้มหวานๆให้ทศ
ทศเดินสวนทางขึ้นไปอาบน้ำส่วนวาก็นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างล่างรอทศไปพลางๆ
18:40 น.
ทศเดินมาชั้นล่างมาหาวา เขาเลือกใส่เชิ้ตสีขาวและอกจนเห็นกล้ามอกฉีดน้ำหอมกลิ่นสปอร์ตหอมฟุ้ง
"หล่อเหมือนกันนะคะเนี่ยพี่ทศ"
"ก็ปกติหนิ่คะ"
"ไม่ปกตค่ะ วันนี้หล่อมากๆเลย"
"ฮึ ไปกันเถอะค่ะคนสวยเดี๋ยวเพื่อนพี่จะรอนาน"
"ได้ค่ะ" หนึ่งหนุ่มใหญ่กับเด็กสาวตัวเล็กมุ่งหน้าไปยังบาร์ที่เพื่อนของทศนัดไว้
บาร์ตัวเมืองใหญ่ 20:00 น.
"อ้าวสวัสดีครับคุณทศไม่ได้เจอตั้งนานสบายดีนะครับ" การ์ดชั้นVได้ทักขึ้น
"อืม สบายดี"
"ห้องเดิมใช่มั้ยครับ"
"ห้องคุณกันต์"
"ห้องV2675 เชิญทางนี้เลยครับ" การ์ดผายมือออกเชิญทศให้เดินตามไปที่ห้อง
มือเล็กฉุกรั้งแขนทศไว้ "วา วาไม่เข้าได้มั้ยคะ"
"ไม่ได้ค่ะหนู"
"แล้วเขาจะรู้มั้ยว่าวาเป็นใคร"
"ไม่มีใครรู้หรอกว่าหนูเป็นใคร" มือทศกุ้มมือของวา "ในเมื่อลุงอยู่ทั้งคนเธอไม่ต้องกลัวอะไร"
วาพยักหน้าตอบกลับก่อนจะเดินไปยังห้องที่การ์ดว่า
ห้องV2675
ประตูหนาบานใหญ่ได้ผลักเข้าไปในนั้นต่างฉลองสังสรรค์อยากเต็มที่ทั้งสุรานารีเต้นกัน เมื่อเห็นว่าประตูถูกเปิดออกกิจกรรมตรงนั้นก็หยุดชะงัก สายตานับ10ต่างจ้องมาที่ทศและวา
"อุแหม ใครมากันวะ ไอ้้ทศเพื่อนเรานี่หว่าพาสาวมาด้วยเว้ย" กันต์ผู้จัดงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งที่เป็นเพื่อนเหลี่ยมของทศได้เอ่ยปากแซวไม่อายคนรอบข้าง "เอาๆ ทศมาๆนั่งๆเร็ว" เดินไปกอดไหล่ทศให้เดินไปนั่งที่โซฟาก่อนที่ตัวเองจะวนกลับไปหาวาที่ยืนอยู่หน้าประตู
"ไม่เห็นต้องขนาดนี้เลยก็ได้ กะไอแค่ตำแหน่ง"
"แม่หนูชื่ออะไรจ๊ะ หน้าตาดูเด็กนักเป็นเด็กไอ้้ทศหรอ"
"เอิ่อ..."
"แหม่ไม่ต้องอายไปๆ ไปนั่งกับไอทศไป" โอบไหล่วาไปให้ทศก่อนจะให้เธอนั่งตักทศ
"เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ อ๋อฉลองไม่ต้องขนาดนี้55555 น้องรินเหล้าเข้มๆให้พี่ทศหน่อย ไม่ได้เว้ยมันต้องให้สมกับตำแหน่งหน่อย"
"วาอยากออกไปข้างนอก วาไม่ชอบ" กระซิบบอกข้างหูทศ
"เด็กมึงสวยหว่ะกูขอได้มั้ย" กันต์จับแขนของวากะจะให้ลุกออกจากตักของทศแต่ก็ถูกทศพูดดักไว้ก่อน
"กูไม่ให้ เด็กกูมึงอย่ายุ่ง"
"เด็กมึงจริงรึเปล่าดูสิไม่อยากอยู่ด้วยเลย มาเร็วหนูมาอยู่กับพี่มา"
วาสีหน้าไม่สู้ดีทั้งอึดอัดทั้งอยากจะไปจากตรงนี้ทั้งความพูดทั้งเพื่อนของลุงที่ไม่ชอบ
"ก็บอกแล้วไงว่าเด็กมันไม่ไป"
"วาไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พี่ทศกับพี่กันต์ก็อยู่คุยกันไปก่อนนะคะ" พูดจบวาก็รีบลุกออกจากตักทศเดินออกจากห้องไป
"เด็กมึงนี่เล่นตัวจริง แบบนี้กูชอบ"
"เด็กมันไม่ชอบมึงก็เห็นๆกันอยู่จะถุรังเอาทำไม"
"มึงหวงเด็กหรอวะ one night หน่ากูอยากได้"
"เด็กในห้องนี้ก็เยอะเด็กกว่าก็มีทำไมมึงเลือกที่จะเอาเด็กกู"
กันต์โน้มตัวพูดข้างหู "ก็ของๆมึง ทุกอย่างกูต้องได้"
ทศถึงกับหัวเราะ "อยากแย่งงั้นหรอ 55555 มึงเคยชนะกูด้วยหรอไอ้กันต์ หญิงกี่คนๆ ก็ผ่านมือกูมีแต่มึงคอยเก็บเศษเนื้อ...กิน" กระดกเหล้าเข้าปาก
โซนหน้าระเบียงห้องV
"อึดอัดที่สุดเลยทำไมต้องมาเจอแบบนี้ด้วย ลุงนะลุงไม่บอกสักคำเฮ้อ~"
"คุณผู้หญิงออกมาไวจังเลยนะครับ เห็นพึ่งเข้าไปเอง"
"คะ"
"อ๋อ ผมอยู่ห้องข้างๆหน่่ะครับ ผมบอลครับ"
"ค่ะคุณบอล วาค่ะ"
"ครับคุณวา เมื่อกี้เห็นสีหน้าไม่ค่อยดีตอนออกมามีอะไรรึเปล่าครับ"
"อ๋อไม่มีอะไรหรอกค่ะ"
"มาที่นี่ครั้งแรกหรอกครับ"
"นี่มาก็รอบที่2เองค่ะ ที่นี่ดูเปลี่ยนไปมากเลยนะคะ"
"คงจะไม่ได้มานาน จะเป็นอะไรมั้ยครับถ้าผมจะชวนคุณไปดื่มที่ห้อง"
ไม่ทันจะได้พูดตอบกลับเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น "เอ่อขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ"
"ตามสบายครับ"
ปลายสาย ยี่หวา เมื่อเห็นแบบนีี้เธอก็กดรับทันนี้ "ฮัลโหลวา~ อยู่ไหนจ๊ะ"
"อยู่บ้าน"
"แน่ใจหรอว่าอยู่บ้าน"
"แน่ใจสิมีอะไร"
"โต๊ะ10นับตั้งแต่ที่แกยืนอยู่ดูสิ"
"!!" วาก็ได้มองลงไปข้างล่าง "หวาแกมาได้ไง"
"ฉันต้องถามแกมากกว่าว่ามาได้ยัง แถมอยู่โซนVด้วย"
"เดี๋ยวลงไปหาแค่นี้แหละ" วากลับหลังไปหาคุณบอลที่ยืนตรงนั้น "งั้นวาขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะคะพอดีว่าเพื่อนรออยู่ด้านล่าง"
"ครับ ไว้พาเพื่อนขึ้นมาข้างบนได้นะครับ"
"ค่ะ" วารีบเดินลงไปหายี่หว่าที่อยู่โต๊ะข้างล่าง
โต๊ะ10 บาร์ล่าง
"หู้ยวา สวยจังวะมากับใครเนี่ย"
"ให้เดา"
"ถ้าลุงแกคงเป็นไปไม่ได้แน่นอน มากับผู้ใหม่หรอ"
"บ้าฉันมากับลุง"
"ห๊ะลุงแกเนี่ยนะ มาทำอะไรเนี่ยเปิดห้องVเชียว"
"เพื่อนลุงเขาชวนมากินเลี้ยงฉลองตำแหน่งใหม่หน่ะเลยดึงฉันมาด้วย"
"อ๋อ~"
"แล้วมาคนเดียวหรอ?"
"มากับหนึ่งหนึ่งไปเข้าห้องน้ำ ว่าแต่คุยกับใครหน้าระเบียงหรอหล่อชิบ"
"คุณบอลหน่ะ ห้องข้างๆเดินมาทักพึ่งรู้จักเมื่อกี้เลย"
"อ๋อ"
เสียงโทรศัพท์ เธอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าทศโทรมา รับสาย "คะ"
"อยู่ไหน"
"อยู่ด้านล่างกับยี่หวา"
"ไหนบอกว่าไปเข้าห้องน้ำไง"
"ก็ใครจะไปรู้ว่าหว่าจะมาอยู่ที่นี่"
"แล้วอยู่ตรงไหน"
"โต๊ะ10มองลงมาก็เห็น" วายกมือถือหันจอสีขาวสาดแสงเล็กๆให้ทศมองเห็นก่อนจะมาแนบหู "เจอรึยังคะ"
"อืมเจอแล้วอยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวไปหา" วางสาย
"เอาแล้วไงวาพ่อมาตามแล้ว"
"หื้ย แกอย่าพูดแบบนี้สิ"
"มาแล้วๆลงบันไดมาแล้ว~"
"แฮ่!!"
สองสาวที่อยู่โต๊ะตกใจกับที่หนึ่งทำ "ว๊าย"
"ไอ้หนึ่งตกใจหมด"
"ขนาดนั้นเชียว เออมองไรอยู่ไม่คิดว่าแกจะมาวา"
"เออตามลุงมาแหละ"
"ห๊ะ"
"วา" ทศที่เดินมาถึงโต๊ะก็็หน้าเปลี่ยนสีหนักกว่าเดิม
ยี่หวากับหนึ่งยกมือไหว้สวัสดีอีกครั้ง
"ไม่คิดเลยนะคะว่า ผอ.จะมาที่นี่"
"พอดีเพื่อนนัดเจอหน่ะเลยมาเจอที่นี่ บังเอิญจังเลยนะไม่คิดว่าจะเจอพวกเธอด้วย"
ยี่หวากับหนึ่งได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้กับทศ
"งั้นโต๊ะนี้ผมจ่่ายให้แล้วกัน แล้วก็ขึ้นไปต่อโซนVได้เลย"
"เกรงใจครับ ผอ.แค่นี้พวกผมก็ไม่กล้าแล้ว"
"เอาเถอะหนึ่ง หวาลุงอุส่ามีน้ำใจกับพวกแก"
"ไปโซนวีกันดีกว่า" ทศเดินนำไป
"ไปสิรออะไรหล่ะลุงชวนแล้ว"
ชั้นโซนV
"น้องห้องพี่เปิดได้เลยให้เด็ก3คนนั้น"
"ครับคุณทศ"
"วาลุงแกแม่งใจป๋าหว่ะ ขอบคุณนะคะคุณลุงผู้ใจดี"
4คนเดินไปยังห้องที่ทศว่า
ห้องV2496
"ว้าว~ โคตรหรูเลย"
"อยากกินอะไรบอกพี่เขาได้เลย อยากได้อะไรบอก"
"ขอบคุณค่ะ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว"
"ตามสบายทุกคน มื้อนี้ผมเลี้ยงเองแค่นี้เล็กน้อย"
"อยากกกิินอะไรสั่งเลยนะ"
"ลุงทศคะงั้นเราไปกันดีกว่า"
"ไหวใช่มั้ยว่าจะต้องเจออะไร"
"ได้ค่ะวารับได้"
"ไม่อยู่สนุกกับเพื่อนๆหรอ"
"เอ่อ.."
"ไปเถอะวามีหนึ่งแล้วฉันไม่เหงาหรอก"
"ได้ยินแล้วนะคะ ไปเถอะ"
ทศกับวาเดินกลับไปที่อีกห้องหนึ่งแต่ที่กลับนั้นดันเจอคุณบอลที่อยู่หน้าห้องก่อนเถอะ
"คุณวา"
ทศมองหน้าทั้งด้วยความสงสัย
"เอ่อนี้คุณทศค่ะ พี่ทศนี่คุณบอลค่ะ"
"สวัสดีครับคุณทศ"
"สวัสดีครับคุณบอลไม่อยากรู้ว่าจะรู้จักวาด้วย"
"อ๋อพึ่งเจอเธอได้สักพักใหญ่แล้ว คุยสักพักก็แยกกัน"
"อ๋อ"
"ว่าแต่ห้องนั้นของคุณทศหรอครับราคาสูงน่าดู"
"ไม่เท่าไหร่เองครับเห็นโซนหน้ามันถูกผมไม่ถูกใจ เลยไปโซนในที่ราคาแพงค่อยดี"
"เงินในกระเป๋าคงไม่กระดิกเท่าไหร่เบาๆ"
"ครับ ถ้างั้นไม่มีอะไรผมขอพาภรรยาของผมไปเจอเพื่อนก่อนนะครับ"
"!! พี่ทศ" พูดกัดฟัน
"อ๋อตามสบายครับ ไม่รบกวน"
"ไปกันเถอะเดี๋ยวเพื่อนผมจะรอนาน"
ห้องV2675
"วู้วว สนุกให้เต็มที่ ว้าวแม่หนูมาแล้วหรอจ๊ะมามะมามะเหล้าสักแก้ว" เดินหยิบแก้วเหล้าไปโอบวาก่อนจะขยั้นขยอกรอกเหล้าเข้าปากให้ดื่ม
วาถึงกับสำลักเหล้าทั้งที เหล้ายี่ห้อดังราคาแพงที่กรอกเข้าปากมาคนคออ่อนอย่างวาต้องจำใจดื่มเพราะโดนบังคับ
"พูดง่ายแบบนี้สิน้องถึงจะได้อยู่ยาวๆ"
"วามานี่" เขาฉุดเธอไปที่โซฟาตัวเก่าให้นั่งที่ตักเขาโดนทศก็โอบเอวหวงไม่ให้วาดื่ม
"ก็ปล่อยเด็กให้มัันสนุกไปบ้าง ให้นั่งตักอยู่แบบนี้สนุกที่ไหนเล่า"
"เธออยากไปสนุกกับพวกนั้นมั้ย"
วาส่ายหัว
"เห็นมั้ยเด็กมันไม่ชอบมึงก็ปล่อยมันไป"
"โถ่เว้ย น้องเหล้้าเข้มมาหน่อยให้คุณทศ"
"พี่ทศ วาอยากกลับแล้ว"
"ก็หนูบอกเองหนิ่คะว่าอยากมา พอมาก็อ้อนให้กลับ มันยังไงคะคนสวย" ลูบขาวา
"อื้อ~ มืออยู่ไม่สุขอีกแล้วนะคะ"
"พี่ก็เป็นแบบนี่ของพี่ยังไม่ชินอีกหรอคะ"
"อื้อ~"
"คุณทศเหล้าค่ะ"
"ขอบใจ"
"น้องวาคะเหล้า" กันต์ยื่นให้วาที่นั่งอยู่
"ขอบคุณค่ะพี่กันต์" วาหยิงแก้วเหล้าจากมือกันต์ก่อนจะค่อยๆ จิบลิ้มรสชาติของเหล้าราคาสูง
"เป็นยังไงคนเหล้าคนรวยอร่อยมั้ย"
วาถึงกับส่ายหัวให้กับรสชาติที่แปลกและแรง
"ดื่มอีกสิคะจะได้ชินปาก"
"มันแปลกมากเลยนะคะพี่ทศ"
"เมื่อกี้ก่อนจะดื่มแก้วนี้หนูก็โดนกรอกปากมาแล้วหนิ่คะ"
"มันคนละรสชาติกันนี่มันเข้มมากเลยนะคะ"
"นี่แหละของดี ดื่มเข้าไปอีกสิคะ" ทศกระตุกยิ้มเบาๆ
"อื้อ~ไม่ไหวมันแรงเกิน"
ทศหัวเราะในความเอ็นดูก่อนเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือตอนนี้ก็ 3 ทุ่มกว่าเห็นจะได้ "พี่ว่าเรากลับสักเที่ยวคืนดีมั้ยคะ"
"ก็...ก็ดีเหมือนกันนะจะได้พักผ่อนด้วย"
"หนูวามากินเหล้ากับพี่สิ ไปอยู่กับไอ้ทศคนเดียวพี่หล่ะอิจฉา"
"อิจไปเถอะคะ"
"ได้ยินแล้วนี่ หูมึงคงไม่ได้ตึงหรอกนะ"
"ไอ้ทศ!!"
"อื้อพี่ทศ~ มาสนุกกันมี่ดีกว่า" สาวในบาร์ขาประจำที่ดูแลแขกโซนVเข้ามาคลุกเคล้าคลอเคลีย
"ผมมีวาอยู่แล้วคุณไปดูแลกันต์ดีกว่า"
"หื้มพี่ทศ~ ขาระวังพลาดของดีจากมี่นะคะ"
"ของดีที่ว่าก็สู้วาที่นั่งบนตักผมไม่ได้หรอก อย่ามาเสนอตัวให้ผมเลย"
มี่ถึงกับถอดสีหน้าเมื่อเจอคนอย่างทศตอบกลับคำนี้ไป
"วามีดีอะไรนักหนา ชิ"
"5555555 คำพูดเจ็บเหมือนกันนะคะพี่ทศไปไม่เป็นเลย"
"ไม่ด่าให้ไปก็ต้องพูดเหน็บแบบนี้แหละค่ะถึงจะไป"
ห้องV2496
"อ่ย2คนจะหมดมั้ยเนี่ยไอ้หนึ่ง ทำไมสั่งมาเยอะขนาดนี้เนี่ย"
"ทีแบบนี้แหละบ่นใครสั่งมามิทราบ มีแต่ตัวเองสั่งๆ ผิดที่ฉันรึไง"
"รับอะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ" พี่พนักงานประจำห้องของทศได้ทักถาม
"อุ่ย พอแล้วค่ะพี่ ถ้าพี่ว่างมานั่งกินก็ได้นะคะ"
"ตามสบายนะครับ"
"วาน่าจะอยู่ด้วยเนอะ เหงาชิบ"
"บ่นอีกและ พูดเองไม่ใช่หรอให้ไปกับลุง ถึงได้นั่งเหงาอยู่แบบนี้"
"เอ่อผิดเอง เอาเลยรินเหล้าเลยจะกิน"
22:00 น.
"อื้มม~ พี่ทศหนูอยากกลับแล้ว"
"ไม่ไหวแล้วหรอคะ"
"หื้มส์~ พี่ทศขากลับห้องกันเถอะนะๆ นะคะ"
"ก็ได้งั้นกลับกันแต่ว่า ต้องไปดูพวกเพื่อนๆหนูด้วยนะคะอย่าลืม"
"หนึ่งกับหวาหรอ อื้มไปสิๆไปอยากไปหา~"
"หนูเมามากแล้วนะคะ"
"ใครเมา ไม่มีอย่ามามั่ว" สภาพเธอตอนนี้ก็เมาได้ที่จากพิษเหล้าที่กินไป
"ไม่เมาเลยค่ะ จริงๆ เฮ้ย!! ไอ้กันต์กูกลับก่อนแล้วกันไว้เจอกันใหม่"
"โห่ไรว้า~ คออ่อนชะมัด มาๆหมดขวดนี้กูจะให้กลับ"
"พอแล้วมึงเห็นเด็กกูมั้ยว่าไม่ไหวแล้ว"
"หนูวาพี่ให้แก้วนี้แก้วสุดท้ายของหนูพี่ถึงจะปล่อยหนูกลับ"
"ฮึ ก็เอามาสิคะวาได้เสมอ" วาลุกขึ้นโซเซเอนไปเอนมาไปหากันต์ที่กำลังรินเหล้าให้
"หนูวาแก้วนี้...สำหรับหนูค่ะ" ยื่นแก้วพร้อมส่งสายตาลวนลามสายตาคู่นั้นก็ได้แต่จ้องที่เนินออกขาว
วายื่นมือรับแก้วเหล้าจากกันต์ "หมดแก้ว~" กระดกเหล้าไม่มันจะหมดแก้วก็โดนทศกว้ากินจนหมด "เอ้าพี่ทศ"
"แค่นี่แหละกูกลับก่อน"
"อื้อ~พี่ทศอ่ะ"
"ไปกลับค่ะ ไม่อยากให้อยู่นาน" ทศพยุงตัววาเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ห้องV2496
"หวากลับเถอะแกเมามากแล้ว"
"เฮ้ย!! ใครเมาวะไม่มีฉัันยี่หวาไม่เคยเมา~~"
"อ่าเจริญ~"
ประตูได้เปิดออก
"วา" หนึ่งรีบวิ่งมาหาทศที่กำลังพยุงวาแต่ทศกลับห้ามไม่ให้ช่วยก่อนจะเดินผ่านหน้าไปที่โซฟาสีดำกำมะหยี่ที่สามารถจะนอนได้เลยให้วาเอนตัวลงนอน
"เป็นยังไงบ้างหนึ่ง"
"ก็ตามสภาพเลยครับเละ"
"แบบนี้สินะ อื้มจะกลับเลยมั้ย"
"กลับเลยครับ เพราะตอนนี้ผมรู้ไม่ไหว แล้วก็จะพายี่หวากลับด้วย"
"อ๋อก็ดี น้องรวมบิลมาให้พี่ด้วยทั้งโต๊ะด้านล่างกับของห้องนี้"
"ได้ครับคุณทศรอสักครู่ครับ"
"งั้นผมขอเอายี่หวากลับก่อนนะครับเธอเมาไม่ได้สติแล้ว"
"ครับ งั้นก็ขับรถกลับกันดีๆหล่ะ"
"ครับ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ครับ" หนึ่งพูดจบประโยคก็หันกลับไปพยุงตัวหวาที่จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่เดินออกไปจากห้อง ไม่นานพนักงานที่ให้ไปเช็คบิลก็มา
"ทั้งหมด 25,500 บาทครับ จะเงินสดหรือเครดิตดีครับ"
ทศควักกระเป๋าเงินออกมาจากกางเกงหยิบบัตรเครดิตยื่นให้พนักงานตรงหน้า
"ครับรอสักครู่ครับ"
"เดี๋ยวน้อง"
"ครับคุณทศ"
ทศหยิบแบงค์จากกระเป๋าออกก่อนจะยื่นให้พนักงาน "ทริปผมให้"
"ขอบคุณมากครับคุณทศ" เดินออกจากห้องไป
"อื้ม~ พ..อ๊าส์~"
ทศถึงกับต้องหันไปมองวาที่กำลังละเมอครางเบาๆ ก่อนที่ทศจะเดินไปหายืนหว่างขาวาท้าวเอวมอง
"อื้มห์~"
สายตารุ่มร่ามชวนหื่นกามมองหญิงสาวตั้งหัวจนถึงเท้าในหัวต่างคิดไปต่างๆนานๆไปไกล
"คุณทศครับ"
"อ่ะว่าไง"
"บัตรครับ"ยื่นให้
"วางไว้ที่โต๊ะก่อนแล้วกัน"
"ครับ แล้วคุณทศจะกลับเลยมั้ยครับ"
"ขอเวลาสักพัก...ใหญ่"
"ครับผม งั้นคุณทศก็ตามสบายแล้วกันนะครับขอให้มีความสุขกับคืนนี้ครับคุณทศ" พนักงานประจำห้องรู้งานดีว่าทศต้องการอะไร
เสียงประตูได้ปิดลงอย่างสนิท มีกับทศและวาที่อยู่ในห้องที่เงียบกับแสงไฟสลัวๆที่ส่อง
"กลางคืนไม่เคยได้ วันนี้ขอหน่อยแล้วกันนะคะหนู" เขาโน้มคล่องร่างบางเข่าของทศชันหว่างขาของเธอ ใบหน้าก้มแนบชิดปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอม
"อื้ม~ อย่า~ อย่า~" คำละเมอทีสบถคำออกมาที่แผ่วเบา
"ชู่ววว..จุ๊...จุ๊...ไม่ต้องกลัว...เด็กดี...นี่มันเป็นแค่...การปิดบิลก่อนกลับแค่นั้น" กระซิบทลงข้างหู ทศซักไซ้คอดูดคอจนเป็นจ้ำเล็กๆ มือหนาก็ลวนลามจับหน้าอกใหญ่ๆ อีกทั้งยังล่วงล้ำไปยังเขตกุหลาบ
ทศลงต่ำลงขึ้นเรื่องๆจนถึงโซนล่าง เขาถกกระโปรงของวาขึ้นเหนือเอวจนเห็นกางเกงซับในที่ใส่มาหยั่งขาเธอขึ้นให้เป็นรูปตัวเอ็ม ใช้สองนิ้วถูเบาๆขึ้นลงช่อกุหลาบ สัมผัสที่ผ่านการงเกงชั้นในบางก็ทำให้เธอรู้สึก
"อื้มมส์~"
ทศบรรจงถอดกางเกงซับในของวาออก ก่อนจะเห็นช่อกุหลาบสีแดงกล่ำฉ่ำไปด้วยน้ำเกรสใสๆ ที่โดนเขากระตุ้น ทศไม่รอช้าเขาเอาใบหน้าคมเข้มซุกและเปิดปากออกใช้ลิ้นเลียรสของกุหลาบช่อนั้น
วาก็พอที่จะรู้ตัวว่าทศกำลังทำอะไร เธอผลักหัวของทศออกเสียงกระเส่าบอกให้เขาหยุดทำ "ย..อย่า..หื้มส์.."
"ขัดแบบนี้เด็กไม่ดีรู้มั้ยคะ" สองนิ้วหนาสอดเข้าที่ช่องกุหลาบขยับเข้าออกช้า เขาทำตาพริ้มเลียริมฝีปากมองดูสาวตรงหน้าที่เสียวซ่านท้องน้อย
"อื้มส์...พ...พี่...ทศ...อื้มส์..."
"ซู่วว...ไม่ร้องนะคะเด็กดี..." โน้มตัวหน้าซุกช่องกุหลาบอีกครั้ง ลิ้นนุ่มละมุนจังหวัดเลียรอบช่อดูดกลืนกินน้ำเกรสหวานที่ไหนออกมาตวัดขึ้นลงช้าๆ น้ำเกรสที่ไหนออกมาเขาแทบจะดูดกลืนแทบจนหมดตัวของวา
"อื้ออ~ อ่าา~" ขาเรียวเล็กเริ่มหนีบเกร็งมือก็ลูบไปตามไลผมของทศ ยิ่งเกร็งทศก็ยิ่งถ่างออก วาเริ่มหายใจถี่และเร็วขึ้นเหมือนตัวเองกำลังจะเสร็จ เอวหวานร่อนขึ้นลงตามจังหวะเลียทั้งบิดทั้งเกร็ง ไม่นานเธอก็เสร็จเอวเธอกระตุกไม่สั่นสะท้านไปทั้งตัว
"ไวจังเลยนะคะคนสวย พี่ยังไม่ทันจะเสร็จเลย"
เสียงครางในลำคอของวาไม่เป็นศัพท์ออกมา
"ถึงคราว...ที่พี่จะต้องลุกล้ำแล้วสินะ" พร้อมกับกระตุกยิ้มแล้วเงยหน้ามองผ่านหว่างขาสายตาดูเยือกเย็นจ้องใบหน้าของวา เขาลุกขึ้นปลดเข็มขัดและตะขอออกดึงซิปลง ควักเอาท่อนเอ็นที่แข็งเต็มที่ยัดเข้ากุหลาบดอกนั้น
"อ๊ะส์"
"อ่าส์~" ซุกหน้าเข้าที่คอวาก่อนจะเลียคอหยอกล้อจนถึงหูลิ้นที่สัมผัสทิ้งรอยคราบน้ำลาย เสียงทุ้มต่ำครางไม่ขาด เขาเงยมองใบของว่าที่ตอนนี้เหมือนเธอจะไม่ชอบทั้งขมวดคิ้วและรู้สึกรำคาญก้ำกึ่ง คนจะร้องไห้กับร้องเสียว "ทำไมทำหน้าแบบนั้นหล่ะคะ ไม่ชอบหรอคะคนสวย" กระแทกเน้นๆลงไปอีก
"อื้อ~" วาเริ่มรู้สึกตัวแล้วคราวนี้อาการเมาก็เริ่มพอที่จะส่างมือเล็กเริ่มผลักตัวของทศออกและให้หยุดทำมัน
"จะผลักออกทำไม!!" ทศจับแขนของวาขึงตึงกับโซฟาไม่ให้วาผละตัวเขาออก
"อื้อ~ ป..ปล่อยวานะ อื้อออ อึ้ก.." วาเริ่มไม่สนุกด้วยกันที่ทศทำไม่ต่างอะไรจากการที่ตัวเองโดนข่มขืนใจและย่ำยี
"ไม่ต้องกลัวค่ะเสร็จจากนี้พี่ก็ปล่อยหนูแล้ว " พูดจบคำทศก็ก้มหน้าซุกซอกคอดูดกัดเป็นรอยจ้ำแดงจนขึ้นม่วง วาทั้งดิ้นและพยายามผละตัวทศออกแต่สู้แรงขัดคนตัวใหญ่ไม่ไหว ยิ่งขัดมากทศก็รุนแรงกับเธอ "ขืนไปเถอะค่ะพี่ชอบ ยิ่งไม่ยอมพี่ก็จะได้กระแทกหนูแรงๆ"
"พี่ทศ..ปล่อยหนูเถอะนะคะ อื้อ~"
"ไม่ร้องสิคะเด็กดี พี่ใกล้เสร็จแล้วค่ะ"
บับ บับ บับ บับ
"อ่าส์ใกล้แล้วค่ะคนสวย อ่าส์"
บับ บับ บับ บับ
"อ่าส์~" ทศเสียบค้างไว้อยู่นานแล้วน้ำสีขาวขุ่นได้พุ่งเข้าช่องกุหลาบ เขาหายใจเหนื่อยหอบข้างหูของวา "ขอบคุณนะคะคนสวย" คำขอบคุณที่แรกมาด้วยน้ำตาของวา เขาหันหน้าจูบลงบนแก้มนวลยิ่มเล่ห์เหมือนจะชอบ
"อื้อออ~ อึก"
ทศลุกขึ้นจัดแต่งตัวเองซะใหม่ จากห้องที่ว่าแอร์เย็นก็ทำเอาเขาเหงื่อท่วมตัวจรเชิ้ตแนบเนื้อจนเห็นกล้ามเนื้อ เขาก้มดูนาฬิกาข้อมือนี่ก็ห้าทุ่มกว่าจะเทีายงคืนแล้ว เลยหันไปพูดกับวาว่า "จัดระเบียบตัวใหม่เราจะได้กลับกัน หยุดร้องไห้ได้แล้วนะคะ"
พี่ทศ~~!!
ขออภัยในความตรวจคำไม่ละเอียดงับ🥰🥰
Name
Status
ก่อนหน้า
ถัดไป
Mafia Twins | เสือฝ้าย x Y/N
ใหม่ไปเก่าCapture Chat Story
แชร์
ทวีต
Line it
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”
| โดเนทสูงสุดของเรื่อง หลงใจ (ลุงทศ×วาวา) | ||||
|---|---|---|---|---|
 141.00  |  129.31 | 55.00 |  10.00 |  4.00 |
| โดเนทสูงสุดของ ตอนย่อยนี้ | ||||
|---|---|---|---|---|
 20.00 |  10.00 |  มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน | มาโดเนทกัน |
