canvas
Upload to Server | Delete from Server
html
โดย

สถานบริการเรือนนารี

เรือนนารี ชื่อสถานที่บ่งบอกอยู่แล้วว่าที่แห่งนี้คือ สถานที่ ที่มีไว้ให้บริการผู้ชาย แต่สิ่งที่ทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นที่เลื่องลือ จนเป็นที่นิยมชมชอบของเหล่าบรรดาผู้ชายกระเป๋าหนัก ไล่ไปถึงระดับเสี่ย มหาเศรษฐีหรือแม้กระทั่งเจ้าพ่อกาสิโน นักการเมืองสีเทาต่างๆ ก็เพราะสถานที่แห่งนี้มีการจัดประมูลหญิงสาวมากมาย ที่มีตั้งแต่เด็กที่เติบโตมากับเรือนนารี จนไปถึงเด็กสาวที่ถูกจับมาใช้ขัดดอกแทนพ่อแม่ที่เป็นพวกผีพนัน

เด็กสาวทุกคนที่ถูกพ่อแม่จับมาขัดดอก จะถูกนำมาคัดแยกและแบ่งเกรดตามรูปร่าง หน้าตา ถ้าหากรูปร่างหน้าตาดี ก็จะได้อยู่ในเกรดระดับสูง เอาไว้สำหรับรองรับลูกค้าที่มีกระเป๋าหนักไล่ระดับลงมา เรือนที่สองนี้มีไว้รองรับลูกค้าที่มีรสนิยมชื่นชอบเด็กสาวที่มีสตอรี่น่าสงสารน่าเวทนาในชีวิต

ถ้าหากลูกค้าท่านใดเกิดถูกตาต้องใจเด็กสาว ก็จำต้องเข้าไปประมูลให้ชนะ เพื่อจะได้นำเด็กสาวที่ตัวเองหมายตาพากลับบ้านไปด้วย เหล่าเด็กสาวน่าสงสารจะไม่ได้รับรู้เลยว่า ผู้ชายที่เข้ามาประมูลเธอนั้น มีลักษณะนิสัยหรือรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร โดยราคาประมูลของเด็กแต่ล่ะคนจะเริ่มจากราคาหนี้สินที่ติดตัวมาและแน่นอนราคารวมดอกเบี้ยอย่างเบ็ดเสร็จ

เด็กที่โดนซื้อตัว ไปแล้วได้ดีก็มีอยู่บ้าง แต่คนที่โดนซื้อตัวไปรับรสนิยมรุนแรง พวกซาดิสม์หรือเสี่ยบ้ากามที่สั่งให้มีอะไรด้วยแทบจะทั้งวันทั้งคืนก็มีอยู่เยอะ เพราะฉะนั้นมันก็สุดแล้วแต่เวรแล้วแต่กรรมของเด็กน้อยตาดำๆ เด็กสาวเหล่านี้จะถูกขายขาดเพราะถือว่าใช้หนี้สินจนหมดสิ้นแล้ว แต่ถึงกระนั้น การได้ตามแขกไปก็ยังดีกว่าอยู่ที่นี่ ที่เป็นเหมือนราวกับคุก แม้จะเสี่ยงมากก็ตาม

ส่วนเด็กสาวที่เติบโตมากับเรือนนารี เป็นเหมือนความโชคดีในความโชคร้ายล่ะมั้ง เพราะเด็กเหล่านี้เกิดมาจากแม่ที่ถูกแขกมาเที่ยวในเรือนนารีข่มขืน ขืนใจจนตั้งครรภ์ ถ้าหากผู้คุมในเรือนนารีรู้ว่าหญิงสาวคนไหน เกิดตั้งท้องก่อนถึงเวลาอายุที่จะเข้าประมูล หญิงสาวคนนั้นจะถูกจับแยกไปอีกเรือนนึงทันที เมื่อถึงเวลาคลอดเมื่อไหร่ เรือนนารีจะเก็บเด็กไว้ ส่วนแม่จะถูกนำตัวไปขายในราคาที่ถูกลง เอาไว้สำหรับรองรับลูกค้าที่อยากได้ผู้หญิง แต่เงินในกระเป๋ามีงบไม่สูงมากนัก เพราะแบบนี้ไง ถึงได้เรียกเด็กที่เกิดจากเรือนนารีว่า มีความโชคดีในความโชคร้าย โชคดีเพียงอย่างเดียวคือ ยังดีที่ได้เกิดมา

เด็กสาวจากเรือนนารีจะได้รับการศึกษาเหมือนเด็กทั่วไป แต่จะถูกตีตรารูปดอกยิปโซเอาไว้บนไหล่บางและข้อมือเล็ก เพื่อให้รู้ว่าเติบโตมาจากที่ไหน ทำให้พ่อแม่จากเด็กทั่วไปสั่งสอนลูกตนเองเอาไว้ว่า ไม่ให้ยุ่งกับเด็กสาวเหล่านี้และนอกจากการเรียนหนังสือ เด็กสาวจากเรือนนารีจะได้เรียนงานบ้านงานเรือน เข้าครัวทำทุกอย่างที่เด็กสาวควรมีติดตัว ส่วนลักษณะนิสัยมัดใจผู้ชาย มันก็ล้วนแล้วแต่จริตจะก้านที่ติดตัวมา ไม่สามารถสั่งสอนกันได้

เด็กสาวเหล่านี้จะถูกคัดและแบ่งเกรดตามหน้าตา รูปร่าง เช่นเดียวกัน แต่ที่ทำให้เรือนหนึ่งและเรือนสองต่างกันก็คือ หากลูกค้าไม่รวยพอ จะไม่สามารถเดินเฉียดเข้ามาใกล้ที่เรือนหนึ่งได้เลย เพราะราคามูลค่าเด็กสาวจากเรือนหนึ่ง เรียกได้ว่าแพงหูฉี่ ราคาเกรดต่ำสุดเริ่มต้นที่สามสิบล้านบาท และเด็กสาวจากเรือนหนึ่งนี้ หากใครมีความโดดเด่นมากกว่าคนอื่นๆ จะสามารถเลือกแขกที่ตนเองอยากผูกสัญญาเอาไว้ด้วยได้ เพราะฉะนั้นเด็กจากเรือนนี้ จึงมีการแข่งขันกันสูงมาก เพื่อให้เป็นที่หนึ่งเหนือเด็กสาวในเรือนเดียวกัน แต่ทว่าเด็กโดดเด่นที่ว่านี้ ไม่ได้ฉายแววออกมานานหลาย20-30ปีแล้ว

จนวันนี้ วันที่มีเด็กสาวคนหนึ่งส่องประกายงดงามราวกับเป็นเพชรเม็ดงาม ทำให้เรือนนารี ได้จัดการประมูลครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง และเด็กสาวคนนั้นมีชื่อว่า.... "ใบบัว"

 

เรือนนารี

"ไอ้ราม ไอ้ไททางนี้!!" เสียงของชาลีร้องเรียกชื่อเพื่อนซี้เสียงดังลั่น ทำเอาคนทั้งบริเวณต่างหันมองมาทางพวกเขาเป็นตาเดียว แต่เมื่อทุกคนได้เห็นว่าเจ้าของชื่อเป็นใคร ผู้คนแถวนั้นก็แทบจะแหวกทางออกให้พวกเขาเดินเข้าไปโดยง่าย

ราม เตชโรจน์หิรัญ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ที่มีอายุน้อยที่สุดและยังมีธุรกิจอีกมากมาย ชื่อเสียงเรียงนามของเขา โด่งดังลือชื่อในวงการสังคมคนรวย ไฮโซ ไม่มีใครไม่รู้จักเขาสักคนเดียว

รูปร่างสูงโปร่ง ความสูงของเขาราวๆ 179เซนติเมตร เหมือนนายแบบ มาพร้อมกับหน้าตาหล่อคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาของเขาทำเอาสาวๆ จากเรือนนารีมองตามกันเป็นแถว จนแต่ล่ะคนได้แต่นึกภาวนาในใจ ขอให้ตัวเองถูกตาต้องใจเขา เพื่อให้เขาประมูลเธอกลับบ้านไปด้วย

"มึงจะเรียกเสียงดังทำไม ไอ้ชาลี" ไทบ่นอุบหลังจากที่พวกเขาเดินเข้ามาในเรือนนารี เรือนหนึ่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ก็กูตื่นเต้นนี่หว่า วันนี้เรือนนารีจัดงานใหญ่ที่สุดในรอบ 30ปีเลยนะเว้ย!" ชาลีตอบกลับ โดยที่ยังหันไปยักคิ้วหลิ่วตาให้แก่เด็กสาวที่ส่งยิ้มหวานมาให้เขา

"มึงสนใจพาเด็กกลับไปอีกสักคนไหมล่ะ ไอ้ราม"

"ไม่" เจ้าของชื่อตอบกลับสั้นๆ พร้อมกับเพื่อนสนิทที่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

"ช่วยไม่ได้เนอะ มึงมีเด็กอยู่ที่บ้านแล้วตั้ง3คน"

"ยังไม่หมดสัญญาอีกเหรอวะ"

"ยัง แต่ก็อีกไม่นาน"

"เฮ้ยๆ! มึงไม่คิดจะต่อสัญญากับใครไปตลอดชีวิตบ้างเหรอ" รามหันมองหน้าชาลีที่ใช้ศอกกระทุ้งแขนเขาไม่เลิกรา จนมือหนาต้องดันแขนเพื่อนสนิทให้ออกห่าง อย่างรู้สึกรำคาญแล้วเดินผ่านหน้าไปแบบไม่สนใจไยดี

"คนอย่างไอ้รามน่ะเหรอ จะต่อสัญญากับใครไปตลอดชีวิต...ไม่มีทาง" ไทกล่าวพร้อมกับมองตามแผ่นหลังกว้างของรามที่เดินเข้าไปในห้องประมูลก่อนแล้ว

ร่างสูงโปร่งเดินมานั่งลงในโซนVipของตนเอง จริงๆ วันนี้เขาไม่ได้อยากมาด้วยซ้ำ แต่เพราะทนรำคาญจากการรบเร้าของชาลีไม่ไหว จึงได้จำใจมา เขามีเด็กในการปกครองของตนเองอยู่แล้วถึงสามคน จึงไม่ได้สนใจและไม่ได้ใส่ใจที่จะมาหาเด็กเพิ่มในคืนนี้

เด็กในปกครองของเขา ต้องผ่านการเซ็นสัญญาทุกคนและหลังจากสิ้นสุดสัญญาเขาจะมอบเงินก้อนใหญ่ พร้อมกับบ้านหนึ่งหลังให้พวกเธอได้ใช้ชีวิตของพวกเธอต่อไป แบบที่ไม่ต้องหวนกลับคืนมาที่เรือนนารีแห่งนี้อีก

"เข้ามาไม่รอเลยนะ ไอ้ราม" ไทว่ากล่าวพลางเดินมานั่งลงข้างๆ ราม ที่นั่งนิ่งไม่สนใจสาวสวยคนไหนที่พยายามส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้เลยสักคน

"ถ้าไม่ใช่เพราะสงสาร มึงจะพาเด็กพวกนั้นกลับไปด้วยไหม"

"ไม่"

"มึงนี่มันเย็นชาจริงๆ แต่อย่างว่าซื้อกินเป็นคนๆ แบบนี้ก็ดี ไม่เสี่ยงโรค"

พวกเขามันก็ผู้ชายที่ไม่มีเมีย จะออกหาความสำราญใจบ้างก็ไม่แปลก แต่พวกเขาดันไม่ชอบความสัมพันธ์แบบคืนเดียวจบกับใคร แต่ชอบที่จะมีเป็นคนๆ ไปซะมากกว่าและที่แห่งนี้ตอบโจทย์พวกเขาเป็นอย่างดี

รามไม่ได้รู้สึกพิเศษกับเด็กคนไหนเกินเลยคำว่าสงสาร เพราะเด็กแต่ล่ะคนที่เขาพากลับไป ไม่โดนพวกซาดิสม์หมายตา ก็พวกแก่บ้ากราม

เด็กสาวทั้งสามคนในการปกครองของเขา มาจากเรือนที่สองทั้งหมด ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวขาเข้ามาเหยียบในเรือนหนึ่งแห่งนี้

"เขาว่าเพชรเม็ดงามในคืนนี้ สวยสมการรอคอยเลยนะเว้ยพวกมึง"

"ค่าตัวกี่บาทละ

"500ล้าน"

"เชี่ย! ถามจริง?"

"ก็ถ้าไม่เด็ดจริงเรือนนารีไม่ตั้งราคามาสูงถึงขนาดนี้หรอก"

"แล้วกฎของวันนี้มีอะไรบ้างวะ" ไทเอ่ยถามชาลีไม่ขาดปาก แต่เจ้าตัวกลับปากแข็ง ไม่ยอมรับความจริงว่าใจจริงๆ เจ้าตัวเองก็อยากมา

"การประมูลเด็กในคืนนี้มี10คน ราคาต่ำสุดอยู่ที่30ล้าน"

"ต่ำสุดห่าอะไรตั้ง30ล้าน"

"ก็เพราะว่าที่นี่คือเรือนหนึ่งไงเพื่อน" ชาลีกล่าวอย่างอารมณ์ดี

"เออ!! แต่ก็ต่างกันจริง เด็กเรือนสองก็สวยนะ แต่เรือนหนึ่งสวยมาก" รามแสยะยิ้มขำไทที่ปกปิดความตื่นเต้นของตัวเองไว้ไม่มิดอีกแล้ว

"แหม่!! แล้วบอกว่าไม่อยากมา ตื่นเต้นกว่ากูอีก"

"แฮ่ม!" ไทรีบกระแอมเก็บทรงในทันที

"แล้วยังไงต่อ"

"ไม่มีอะไร มันก็ประมูลเหมือนๆ กันกับเรือนสองนั่นแหละ แค่เด็กสาวจากเรือนหนึ่งราคาสูงกว่าเท่านั้นเอง"

"แล้วเพชรเม็ดงามที่ว่านั้นล่ะ"

"ไฮไลท์มันอยู่ตรงนี้เนี่ยแหละ การประมูลเพชรเม็ดงาม คนที่อยากได้จะต้องวางเงินลงมาเลย500ล้าน แต่คนที่จะได้เด็กสาวคนนี้ไป ต้องเป็นคนที่เด็กคนนี้เลือกด้วยเช่นกัน"

"โอ๊ย! ตื่นเต้น"

"อะ! ไหนมึงบอกว่าเฉยๆ ไง ตอแหลจริงๆ" ชาลีก่นด่าไท ที่สุดแล้วเจ้าตัวก็หลุดแบไต๋ออกมาจนได้

พรึบ!!

แสงไฟในห้องถูกดับลง หลังจากที่แขกในงานเข้ามาจนครบทุกท่านแล้วและไม่นานแสงไฟก็ติดขึ้นอยู่ตรงกลางเวที โดยมีพิธีกรสาวแสนสวยรูปร่างหน้าตาดีในชุดราตรีเกาะอกสีดำสนิท แค่เพียงพิธีกรสาว ความสะสวยของเธอก็ทำเอาแขกVipตะลึงงัน

"ต่อจากนี้ เราจะเริ่มการประมูลเด็กคนแรกกันเลยนะคะ"

"ราคาเริ่มต้นที่...30 ล้านบาทค่ะ!"

ทันทีที่เด็กสาวก้าวขาขึ้นมาบนเวที เสียงโห่ร้องดีใจก็ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฮอลเด็กสาวราคา30ล้าน ยังสวยสะพรั่งขนาดนี้ แล้วเด็กสาว500ล้านคนนั้นจะสวยงามขนาดไหน แค่เพียงคิดทุกคนต่างก็ตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจกันเต็มที

เด็กสาวคนแรกได้ทำการปิดประมูลไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วและราคาเด็กคนนี้ไปหยุดอยู่ที่40ล้านบาท

"ราคาต่ำสุดยังสวยขนาดนี้เลยเหรอวะ"

"เป็นไง? กูบอกแล้วว่าเรือนหนึ่งอ่ะของจริง" ชาลีตอบกลับไทที่ตอนนี้นั่งตาลุกวาวไปเสียแล้ว เมื่อเทียบกับท่าทีเฉยชาของรามที่นั่งนิ่งราวกับว่าสิ่งตรงหน้าเป็นละครฉากหนึ่งก็เท่านั้น

เด็กสาวถูกปิดประมูลไปคนแล้วคนเล่าจนในที่สุดก็มาถึงเวลาที่ผู้ชายทุกคนรอคอย

แสงไฟสีเหลืองนวลสลัว ค่อยๆ สาดไฟส่องตามร่างงามระหงของหญิงสาวที่กำลังเดินมาหยุดอยู่ตรงกลางเวที ใบหน้าของเด็กสาววัยแรกแย้ม สวยหวานราวกับภาพวาดชั้นดี ดวงตากลมโตขนตางอนยาวเป็นแพ จมูกโด่งจิ้มลิ้ม สองแก้มป่องพองดูน่ารักน่าเอ็นดู ริมฝีปากกระจับสวย

องค์ประกอบบนใบหน้าของเด็กสาวงดงามมาก ราวกับถูกคัดเลือกมาอย่างดีทุกสัดส่วน เรือนร่างอรชรงดงามจนน่าตกตะลึง ร่างระหงในชุดเดรสสีขาวรัดรูปจนเห็นทรวดทรงองค์เอวเด่นชัด หน้าอกกลมกลึงก้นงอนงาม เธอสวยสะกดสายตาคนดูได้จริงๆ ทุกสายตาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมีใครสวยสะพรั่งได้มากขนาดนี้

ไร้เสียงโห่เฮเหมือนรอบก่อนๆ ราวกับว่าทุกคนกำลังตกอยู่ในภวังค์ ที่ไม่อาจละสายตาไปจากสาวงามตรงหน้าไปทำอย่างอื่นได้เลยแม้แต่น้อย ยามที่ใบหน้าสวยจับใจช้อนสายตามองผู้คนที่นั่งรายล้อมอยู่รอบตัวเธอ ก็แทบจะทำเอาใจของคนถูกมองหยุดเต้น

ดวงตาคู่สวยไล่สายตามองชายหนุ่มคนแล้วคนเล่า แต่ก็ยังไม่มีคนไหนเลยสักคนที่เธออยากจะไปอยู่กับเขา จนสุดท้ายก่อนที่ใบหน้าหวานจะหันกลับ ตากลมก็ไปสะดุดสายตาเข้ากับดวงตาคมคายของใครบางที่มองสบตากับเธออยู่อย่างนั้น

แววตาของเขามันมีเสน่ห์เหลือร้าย ทำเอาใจดวงเล็กเต้นระส่ำ จนร่างบางต้องภาวนาในใจ ขอให้เขาวางเงินประมูลเธอ ดวงตาหวานฉ่ำช้อนสายตามองเขาอย่างอ้อนขอ ก่อนปากอิ่มจะอมยิ้มบางๆ ดูน่ารักส่งไปให้กับเขาและนั่น เป็นท่าทีที่ทำให้รามเผลอยิ้มตามที่มุมปากร้าย

"กูจะประมูลเด็กคนนี้" เสียงของไทกล่าวพร้อมกับกดปุ่มเปิดไฟทางขวามือ

"อะไร! มึงจะแย่งกูเหรอ" ชาลีว่ากลับ พลางหันไปกดเปิดไฟ แสงไฟสีฟ้าติดขึ้นบนเก้าอี้ทุกดวงในงาน แต่ยกเว้นเขาคนนั้น

"วางเงินครั้งที่หนึ่ง"

"วางเงินครั้งที่สอง" ใจดวงน้อยห่อเหี่ยวลง ที่เห็นว่านับครั้งที่สองแล้ว แต่เขาคนนั้นก็ยังไม่กดวางเงินเดิมพัน

"วางเงิน...."

พรึบ!

"ว้าว! เข้าร่วมการประมูลทุกคนเลยนะคะ"

เสียงของพิธีกรกล่าวอย่างตกตะลึง เพราะเธอเป็นเพชรเม็ดงามคนแรกที่ทำให้คนทั้งฮอลกดเปิดไฟ และคำที่พิธีก่อนกล่าวบอกว่าทุกคนกดเปิดไฟ ทำให้ใจดวงน้อยของเด็กสาวพองโตขึ้นมา เพราะมันหมายความว่าเขาคนนั้นกดเปิดไฟด้วยเช่นกัน

"เอาละค่ะ ตามกฎของเรานะคะ คนที่จะได้เพชรเม็ดงามของเราไป"

"คือคนที่เด็กสาวคนนี้เป็นคนเลือก"

แขกในงานต่างขยับยืดนั่งหลังตรง ยื่นหน้ายื่นตาให้เด็กสาวงามระหงคนนั้นได้มองเห็น

"ถึงเวลาที่สมควรแล้ว เอาล่ะยัยหนูเลือกได้เลย"

ใบหน้าสวยจับใจพยักหน้า ก่อนจะเลื่อนสายตากลับไปมองหาเขาคนนั้นอีกครั้ง แววตาของเขามันกำลังบอกกับเธอว่า 'มาหาฉัน'

เด็กสาวเดินตรงไปหาเขาอย่างไม่ลังเลใจ ทำเอาผู้คนที่มองอยู่ เสียดายเป็นแถบๆ ร่างอรชรเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ยื่นมือเรียวสวยไปกุมมือเขาขึ้นมา แล้วจรดริมฝีปากสีหวานลงไปบนหลังมือใหญ่ ก่อนจะช้อนใบหน้าหวานละมุนเงยหน้ามองสบแววตาคมคาย

"ขอไปอยู่ด้วยได้ไหมคะ" เสียงหวานพอๆ กับใบหน้าน่ารักของเธอเลย มือใหญ่รั้งเอวบางให้นั่งลงบนตัก ก่อนจะกระซิบลงที่ข้างหูของเด็กสาว

"อืม ได้สิ"

"600 ล้าน"

"700ล้าน" เสียงของผู้คนไม่ยอมแพ้ตะโกนแทรกขึ้นมา แม้รู้ดีว่านี่มันผิดกฎ แต่สำหรับเรือนนารีแล้ว ถ้าราคาสูงเงินดี จะผิดกฎไปบ้างก็ไม่เป็นไรเพราะเงินมาก่อนเสมอ

"750ล้าน"

"พันล้าน" เสียงทุ้มของรามบอกกล่าวเสียงเรียบแต่ทำเอาคนทั้งฮอลแทบคลั่ง

"โห่!!" เสียงโห่ร้องตกใจดังลั่นทั้งฮอล เมื่อได้ยินราคาประมูลตัวเลขสุดท้ายที่ใครจะไปสู้ไหว

"พันล้านครั้งที่หนึ่ง"

"พันล้านครั้งที่สอง"

"พันล้านครั้งที่สาม"

"ปิดประมูลที่ คุณราม เตชโรจน์หิรัญ"

 

 

 

มาแล้วววววววววไม่รู้จะยาวไปไหม5555

ปล.อย่าเพิ่งสาปพระเอกของไรท์นะคะ อิอิ

 

 

 

 

ถึงนักอ่านที่รัก
×

Capture Chat Story

แชร์
ทวีต Line it

ปักหมุด

[ชื่อคนเขียน] -
[วันที่สร้างคอมเม้น]
[ชื่อคนเขียน] -
[วันที่สร้างคอมเม้น]