ผมลืมตาขึ้นมาอีกทีในตอนเย็นผมก็ไม่เจอไอไทป์นอนอยู่ข้างๆ ผมตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทักไปหามัน
ไทป์
ทิว:ไปไหน
ทิว:ทำไมไม่อยู่ห้อง
ทิว:ไอไทป์
ทิว:ไทป์ตอบกู
ทิว:ไอไทป์มึงอยู่ไหน
ทำไมมันไม่ตอบวะ แล้วตอนนี้มันไปไหน
ทิวตัดสินใจโทรไปหาไทป์
"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกในขณะนี้"
ผมโทรไปอีกหลายสิบครั้งแต่ก็เหมือนเดิม ไม่มีคนรับสาย
ไอดิวไง ใช่แล้ว ทำไมไม่คิดให้เร็วกว่านี้วะ
ทิวคิดเสร็จก็รีบโทรหาดิว
"ฮัลโหล โทรมามีไร"
"ไอไทป์อยู่กับมึงมั้ย"
"อยู่ ทำไม"
"ตอนนี้พวกมึงอยู่ไหนกัน"
"มึงบอกกูมาก่อนว่ามีไร วันนี้ไอไทป์มันแปลกๆ"
"กู กูยังบอกมึงตอนนี้ไม่ได้ แต่ตอนนี้กูต้องรีบไปหาไอไทป์"
"เออ กูบอกก็ได้ แต่ถ้ามึงพร้อมจะบอกกูเมื่อไหร่ มึงอย่าลืมบอกกูละกัน"
"เออ มึงบอกกูมาได้แล้ว"
"ตอนนี้มันอยู่ผับ ผับเดิมที่มึงเคยมาอ่ะ"
"เออ ขอบคุณมาก"
ผมรีบขับรถออกไปให้เร็วที่สุด ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงไปที่ผับ แต่มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีนัก
ไม่นานก็มาถึงผับ
"ไอดิว"พอดิวเห็นทิวจึงรีบเดินไปหา
"ไอไทป์ ไอไทป์อยู่ที่ไหน"
"ไอไทป์ ไอเหี้ยแม่งหายไปตั้งแต่เมื้อไหร่วะ"
"พวกมึง ไอไทป์หายไปไหนวะ"
"เหี้ย แม่งหายไปตอนไหนวะ เมื้อกูยังเห็นแดกเหล้าอยู่เลย"
"พวกมึงรีบหาเลยนะ ผับนี้แม่งคนไว้ใจไม่ได้"
ไทป์ ไอเหี้ย มึงหายไปไหนของมึง
ทิวรีบวิ่งออกไปตามหา หาจนเกือบจะทั่วอยู่แล้วก็ยังไม่เจอ
จนเดินมาถึงห้องน้ำตรงทางเดินที่หนึ่ง
เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
"คนสวย ผมไม่ทำอะไรหรอก ออกมาได้แล้วนะคะ"
"คนสวยพ่อมึงเหอะ ถ้ามึงไม่ทำอะไรกูแล้วมึงจะพากูมาที่ห้องน้ำทำไม"
เสียงไอไทป์รึป่าววะ
"แหมๆ ไม่พูดอย่างั้นสิครับ ก็ตอนอยู่ที่โต๊ะคุณเองก็มองผมนี่นา"
"มองเหี้ยอะไรหล่ะ กูไม่ได้มอง"
"ถ้าไม่ออกมาดีๆ จะพังประตูเข้าไปแล้วนะ"
มันไม่ใช่แค่คำพูดเล่นๆ เพราะหลังจากพูดเสร็จคนข้างนอกก็เหมือนจะเอาอะไรมาทุบประตู
ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้ผมกลับคิดถึงไอทิวเป็นคนแรก แต่มันจะมาได้ไงหล่ะ ตอนนี้ก็เมามากแล้วด้วยจะให้ไปสู้ไอคนข้างนอกได้ไงหล่ะ
ปั้ก เสียงหน้าประตูข้างนอกหยุดลง แต่กลับมีเสียงเหมือนคนกำลังต่อยกันขึ้นมาแทน
"เฮ้ย!!มึงทำเหี้ยอะไรของมึงวะ"
"มึงนั่นแหละทำเหี้ยอะไรอยู่ เคาะประตูอยู่ได้"
"กูจะเคาะ แล้วมึงมาต่อยกูทำไมวะ"
"ก็กูอยากต่อยมึงอ่ะ"
ไม่นานเสียงคนต่อยกันก็หายไป
"ก็อก ก็อก ก็อก"
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ไอไทป์ กูรู้นะว่ามึงอยู่ในนั้น"
"ออกมาได้แล้ว ไอเหี้ยนี่มันสลบไปแล้ว"
"ไอไทป์ ออกมา"
"ไม่เอา กูไม่ออก"
"ไทป์ออกมา"
"กูเกลียดมึง กูไม่อยากเห็นหน้ามึง"
มึงเกลียดกู ถ้าเป็นเมื่อก่อนกับคำนี้กูคงไม่คิดอะไรมาก แต่ทำไมตอนนี้กูโคตรเจ็บเลยวะ
"กูจะโทรให้ดิวมาหามึง แล้วกูก็จะไปแล้ว ส่วนมึงจะออกมาตอนไหนก็เรื่องของมึง"
"........."
"กูไปแล้วนะ"
มันออกไปแล้วหรอวะ งั้นเราก็รีบออกไปบ้างดีกว่า
วิ่งออกมาเลยหน้าห้องน้ำก็เจอกับไอทิว
"ไอทิว"
"เอิ่ม"
ไทป์พยายามวิ่งหนีให้เร็วที่สุด
"หยุดนะโว้ย มึงจะหนีไปไหน!!"
วิ่งมาสักพักทั้งสองคนก็เหนื่อยหอบจนไม่มีแรงไปต่อ
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของไทป์ก็ดังขึ้น
"ฮัลโหลไอดิว"
"มึงอยู่ไหนไอไทป์"
"เอ่อแปปนะ.......กูอยู่นอกร้านแล้ว มึงออกมารับกูหน่อยดิ"
"ละมึงจะกลับเลยมั้ย แล้วเจอกับไอทิวยัง"
"มึงเป็นคนบอกไอทิวหรอว่ากูอยู่ที่นี่"
"เออกูบอก มึงสองคนทะเลาะกันเหรอ"
"ป่าวไม่ได้ทะเลาะ มึงรีบออกมาหากูเลย"
"เออ กูเดินจะถึงแล้ว"
"ไอไทป์"
"มึงจะเอาอะไรกับกูอีกไอทิว"
"กูขอโทษ"
"กูไม่ได้ต้องการคำขอโทษจากมึง มึงกลับไปเถอะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง"
"ไอไทป์กูมาแล้ว" เสียงดิวดังขึ้นจากข้างหลัง
"เออ รีบไปกันได้แล้ว"
"เดี๋ยวมึงบอกให้ไอเตเอารถกูกลับด้วยนะ กูกลับไม่ไหวละ"
"คืนนี้กูนอนห้องมึงนะ ไม่ต้องถามแล้วรีบขี่รถไป"
"เออๆ ค่อยคุยกันตอนเช้า"
ดิวหันมาพูดกับทิวก่อนไป
"มีอะไรพวกมึงค่อยคุยกันพรุ่งนี้ ตอนนี้ไอไทป์มันเมาแล้วคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก"
"เออๆมึงกลับดีๆละกัน"
แล้วดิวก็ขี่รถออกไป
มึงเกลียดกูขนาดไม่อยากมองหน้าเลยหรอ ทำไมกูต้องคิดมากกับคำพูดของมึงด้วยวะ บ้าเอ้ย
Name
Status
ก่อนหน้า
ถัดไป
ตอนล่าสุดของเรื่องแล้ว
กดเลิฟเป็นกำลังใจให้นักเขียน
กดเลิฟ
จบ
หอพัก | 𝙱𝚊𝚔𝚞𝚝𝚘𝚍𝚘.
ใหม่ไปเก่าCapture Chat Story
แชร์
ทวีต
Line it
“มาเป็นคนแรกที่โดเนทให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ”
