canvas
Upload to Server | Delete from Server
html
โดย

 

 

 

ใบหน้าหวานตื่นตระหนกที่เห็นชายร่างสูงล้มลงไปพื้น ก่อนจะตั้งสติแล้วตะโกนเรียกให้อีกคนลุกขึ้นมา

"ลุกขึ้นสิ!...ได้โปรด.."ดวงตากลมจ้องมองไปยังอีกคนที่พยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก

 

"เหอะ! ทำกูแสบเชียวหนามึง"ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนจะสบถออกมาพร้อมกับสบัดหัวไล่ความมึนเล็กน้อย

ตาคมจ้องคู่ต่อสู้ตรงหน้าก่อนจะเลื่อนมามองแม่หญิงตัวบางเพียงชั่วครู่แล้วหันกลับไปเหมือนเดิม

ดูเหมือนว่าเขาจะติดเล่นมากเกินไปหน่อย

"กูว่ารีบจบดีกว่า"สิ้นเสียงทุ้มเขาก็พุ่งเข้าไปต่อยคนตรงหน้า ก่อนจะสับศอกเข้าตรงกลางหัวอีกฝ่ายจนล้มลง

เต้ง! เต้ง!

"ผู้ชนะได้แก่ฝั่งน้ำเงิน!!!"สิ้นเสียงประกาศเหล่าผู้ชมก็ส่งเสียงเฮลั่น ก่อนที่เจ้าของชัยชนะจะค่อยเดินเข้ามาหาร่างแน่งน้อยที่ยืนอยู่ไม่ไกล

 

เท้าแกร่งหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร่างงาม ก่อนจะเอื่อยเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ

"ทำข้าเกือบแพ้เชียวหนาแม่"หน้าคมกระตุกยิ้ม ก่อนจะมองเลยไปข้างหลังของคนตรงหน้า

คิมที่ถูกมองก็จ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้

"ข้าฤา?"เสียงหวานเอ่ยออกไปอย่างงุนงง เธอไปทำเขาจะแพ้ตอนไหนกัน!

"แม่นั่นแล..."ร่างสูงยกยิ้มมุมปาก

".....หากเป็นเช่นนั้นจริง ข้าคงต้องขออภัยด้วยหนา"คนตัวเล็กเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยด้วยควมรู้สึกผิด ถึงแม้ว่ายังไม่รู้ว่าความผิดของเธอคืออะไรก็เถอะ

"เอาเป็นการที่แม่บอกนามของแม่ให้ข้าได้รู้...แลข้าจักให้อภัย"

"ข้า-"

ก่อนที่เสียงหวานจะได้เอื่อนเอ่ย คนตัวสูงที่อยู่ข้างหลังก็กล่าวออกมาเสียก่อน

"ข้าว่าบัวคงจักตามหาพวกเราแล้ว รีบไปหาน้องมันเถอะ"

"อะ! จริงด้วย...ข้าต้องขอตัวก่อน แลขออภัยอีกครั้งหนา"เมื่อร่างบางกล่าวจบก็รีบจูงมือคนข้างกายเดินออกไปทันที

ไม่วายเจ้าตัวต้นเหตุ หันมายิ้มเย้ยใส่คนที่ยืนนิ่งอย่างผู้ชนะ ก่อนจะหันกลับไปสนใจคนตัวเล็กที่เดินนำหน้าตนอยู่

 

"หึ...รอก่อนเถิดหนาแม่คนงาม"สิ้นเสียงทุ้มเขาก็เดินหายลับเข้าไปกับฝูงชนทันที

 

 

 

 

 

คนทั้งสองพากันเดินตามหาน้องสาวตัวเล็กที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนของตลาด ก่อนเสียงเล็กแหลมที่คุ้นเคยจะดังขึ้น

"พี่รัก! พี่เมฆ! ข้าอยู่นี่จ๊ะ!!"ทั้งสองคนหันไปตามเสียงเรียกก็พบเข้ากับร่างเล็กที่กำลังโบกมือหย่อยๆพร้อมกับของกิเต็มมือ

รักรีบเดินเข้ไปหาบัวก่อนจะเอ็ดอีกคนไปเล็กน้อย

"บัว! เฮ้อ ที่หลังอย่าหายไปแบบนี้อีก ไม่งั้นพี่จักไปบอกป้านิ่มหนา"คนตัวเล็กกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ข้าขอโทษจ๊ะ ที่หลังจักไม่ทำแล้วว พี่อย่าเอาไปบอกป้านิ่มหนาา"บัวส่งของกินทั้งหมดให้พี่ชายถือก่อนจะหันมากอดแขนนิ่มของพี่สาวพร้อมกับออดอ้อนอย่างเอาใจ

"...อย่าให้มีครั้งหน้า"มือบางเอื้อมไปลูบกลุ่มผมนิ่มของน้องสาวเบาๆ เฮ้ออสุดท้ายเธอก็ใจอ้อนทุกครั้งเลย

"เย้ๆๆ ข้ารักพี่สุดเลย!"

"จ้าๆ หากเที่ยวเล่นจนพอแล้ว ก็กลับกันเถอะ"

 

 

 

 

 

 

 

"กลับมาแล้วรึพ่อเดื่อ"ร่างสูงหันไปหาต้นเสียงก่อนจะเอ่ยตอบผู้เป็นบิดา

"ขอรับ"

"มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นรึ ถึงได้ยิ้มมิหุบปานนั้น"

"ก็นิดหน่อยทานพ่อ"มุมปากหยักยกขึ้น ก่อนจะคิดถึงใบหน้าหวาน แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อนึกไปถึงไอหนุ่มที่เอ่ยขัดจังหวะ

"แต่ก็มีเรื่องไม่ดีอยู่บ้าง...ข้าขอตัว"เขากล่าวเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป

 

"เห็นทีข้าคงจักได้มีลูกสะไภ้เสียแล้ว..แต่คงจักมีอุปสรรคสิหนา"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจาที่กลับมาจากตลาดแล้ว บัวก็ขอตัวแยกจากพวกเธอไป รักบอกลาน้องสาวก่อนจะหันมาชวนคนตัวสูงให้ขึ้นไปบนเรือน

 

"วันนี้คิมจะนอนนี่ หรือจะกลับบ้านคะ"คนตัวเล็กเอ่ยถาม ก่อนจะนั่งลงช้าๆ

"รักไม่อยากให้คิมอยู่ด้วยหรอครับ"คนตัวสูงตอบกลับมาด้วยเสียงหงอยๆ จนทำให้เอรู้สึกผิดไม่น้อย

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะรักแค่กลัวว่าที่บ้านของคิมจะเป็นห่วงรึเปล่าแค่นั้นแหละ"เอพูดพร้อมกับลูบหน้าคมเเบาๆ

"อืออ"คิมซบหน้าลงบนตักนิ่มพร้อมกับถูไถไปมาราวกับเด็กที่กำลังต้องการความรัก

"เป็นอะไรคะ ทำไมอ้อนแบบนี้"

"...ไม่มีอะไรหรอกครับ"เขาไม่พูดออกไปหรอกเดี๋ยวรักหาว่างอแง ถ้าเรื่องที่หลวงปู่พูดเป็นความจริง ถึงแม้ว่าเราจะมาก่อนพวกเขา แต่ก็ไปห้ามอะไรรักไม่ได้หรอก คงต้องคอยเช็คว่าใครมาดีไม่ดีเท่านั้นแหละ

"รักนะครับ.."

"หืม..รักคิมเหมือนกัน..จุ๊บ"ปากนิ่มบรรจงจูบไปที่ปากหยักเบาๆ  ก่อนจะถินออกมา

"จะทำให้คิมหลงรักไปไหนครับ"

ฟรึบ!

"อะ คิม!"ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะรวบตัวร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด พร้อมกับฝังหน้าลงซอกคอหอมก่อนจะค้างอยู่อย่างนั้น

"ขออยู่อย่างนี้ก่อนนะครับ"

รักไม่ตอบอะไร แต่ก็ปล่อยให้อีกคนได้ทำตามใจ

 

 

ตกเย็นทั้งสองก็พากันไปฝากท้องกับป้านิ่มที่มีบัวมาเรียกให้ไปทานด้วยกัน

"เอ้าๆ พ่อหนุ่มทานเลยมิต้องเกรงใจ"คิมยิ้มรับคนอายุมากกว่า ก่อนะลงมือทานอาหารตรงหน้า

รักและบัวพากันหัวเราะน้อยกับท่าทางของร่างสูงที่ทำตัวเกร็งๆ

 

"ป้านิ่มกับบัวไปพักเถอะจ๊ะเดี๋ยวรักล้างพวกนี้ให้เอง"รักเอ่ยบอกกับทั้งสองก่อนจะลงมือเก็บจานชามเพื่อเอาไปล้างโดยมีคิมช่วยยกอยู่ข้างๆ

"หากเอ็งวว่าเยี่ยงนั้น ก็ตามใจ งั้นขาไปก่อนล่ะ"คนอายุมากเอ่ยรับก่อนจะเดินขึ้นบ้านไปพร้อมกับหลานสาวตัวแสบ

 

"เรารีบล้างรีบกลับกันดีกว่า ใกล้มืดแล้ว"ร่างบางกล่าวก่นจะเดินนำคนตัวสูงไป

 

 

 

 

"อืมม อาบน้ำเสร็จแล้วสดชื่นจังง"

"ฮ่าๆ รักมาเช็ดผมก่อนครับ"คิมเอ่ยเรียกอีกคน ก่อนจะนั่งรออยู่ที่เตียง

"ค่าๆ"ร่างเล็กเดินดุ๊กดิ๊กเข้ามาหา ก่อนจะนั่งลงตรงหว่างขา  แล้วปล่อยให้อีกคนเช็ดผมให้

 

ฟอด!!

"เสร็จแล้วครับ"

"ขอบคุณค่ะ"เสียงหวานกล่าวขอบคุณ ก่อนจะลุกขึ้น แต่ก็โดนคนตัวสูงยกตัวขึ้นพร้อมกับวางลงบนตัก

"รักตัวหอมจังง"

"อะไรรเนี้ยย ทำไมวันนี้อ้อนเยอะจังคะ"

"คิมแค่อยากให้รัก รักคิมมากๆๆ"

"โถ่  ตอนนี้ก็รักมากๆค่ะ"คนตัวเล็กกล่าวพลางกลั้วหัวเราะ

หึ แค่ตอนนี้น่ะสิ อีกเดี๋ยวก็มีมาเพิ่มแล้ว

คิมเบะปากออกเล็กน้อย ก่อนจะซุกหน้าลงบนอกนิ่ม ปล่อยให้คนตัวเล็ยกมือขึ้นลูบหัวตัวเองไปมา

"ดึกแล้วเรามานอนกันดีกว่าค่ะ"รักพาตัวเองลงจากตักหนา ก่อนจะตบเตียงดังปุๆ

"คร้าบบ"

 

 

 

ถึงนักอ่านที่รัก
×

Capture Chat Story

แชร์
ทวีต Line it

ปักหมุด

[ชื่อคนเขียน] -
[วันที่สร้างคอมเม้น]
[ชื่อคนเขียน] -
[วันที่สร้างคอมเม้น]